| متولد | ۱۵ مارس ۱۸۵۴ هانسدورف , پروس شرقی |
|---|---|
| مرگ | ۳۱ مارس ۱۹۱۷ (۶۳ سال) ماربورگ |
| ملیت | آلمانی |
| رشته فعالیت | کاراندام‌شناسی , ایمنی‌شناسی |
| محل کار | دانشگاه ماربورگ |
| دانش‌آموختهٔ | دانشگاه هومبولت برلین |
| دلیل شهرت | برای تلاش در مبارزه با بیماری دیفتری |
| جوایز | 
جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۰۱) |
امیل آدولف فون برینگ (به آلمانی: Emil Adolf von Behring) فیزیولوژیست آلمانی، که برنده اولین جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۱ به خاطر کشف سرم دیفتری بود. وی در سال ۱۹۱۷ درگذشت.
برینگ، در ۱۵ مارس ۱۸۵۴ در هانسدورف در پروس شرقی به دنیا آمد. پدرش آگوست جورج بهرینگ و مادرش آگوستین زش بهرینگ نام داشت. پدرش معلم بود و دو بار ازدواج کرد که حاصل آن دوازده فرزند بود. امیل از همسر دوم او به دنیا آمد. امیل تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش بپایان رسانید و برای تحصیلات عالیه با توجه به فقر با استفاده از کمک‌های تحصیلی به دانشگاه فردریک ویلهلم که دانشکده‌ای پزشکی برای ارتش داشت رفت و در سال ۱۸۷۸ موفق به دریافت درجه دکترا در پزشکی گردید. این سال، همان سالی بود که روبرت کخ کتاب خود را دربارهٔ عفونت‌ها منتشر کرد. هنگامی که کخ پایه‌های میکروب‌شناسی را بنیان می‌گذاشت، امیل در سال ۱۸۸۰ از همین دانشگاه دکترای علوم (PhD) خود را دریافت کرد.
پس از آن به خدمت ارتش درآمد و به عنوان دستیار جراحی در بهداری ارتش آلمان در پزنان (که اکنون جز لهستان است) خدمت کرد و از سال ۱۸۷۸ تا سال ۱۸۸۱ در آنجا مشغول خدمت بود.
