هانا کارین بلارک بِیِر (Hanne Karin Bayer) مشهور به آنا کارینا (به دانمارکی: Anna Karina) (زاده ۲۲ سپتامبر ۱۹۴۰ – درگذشتهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۹) بازیگر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس دانمارکی بود. او در حدود ۷۰ فیلم سینمایی نقش‌آفرینی کرد. شاخص‌ترین همکاری‌های او با ژان لوک گدار، در فیلم‌های سرباز کوچولو (۱۹۶۰)، زن، زن است (۱۹۶۱)، گذران زندگی (۱۹۶۲)، دسته جدا افتاده ها (۱۹۶۴)، آلفاویل (۱۹۶۵)، پیرو خله (۱۹۶۵) رقم خورد. کارینا برای بازی در فیلم «زن، زن است» برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن در جشنواره فیلم برلین شد.
کارینا در سن ۱۴ سالگی مدرسه را رها کرد و مدل عکاسی شد. او نخستین بار در سال ۱۹۵۷ در یک فیلم کوتاه دانمارکی ظاهر شد. در سال ۱۹۵۸ به پاریس رفت و به‌عنوان مدل در مجله‌های مختلف فعالیت کرد. عکس او در وان حمام برای تبلیغ صابون، توجه ژان-لوک گدار را به خود جلب کرد و در سال ۱۹۶۰ در نقش اصلی فیلم سرباز کوچولو به کارگردانی گدار بازی کرد. او در سال ۱۹۶۱ و پس از نقش‌آفرینی در فیلم زن، زن است با گدار ازدواج کرد. آخرین حضور کارینا در یکی از آثار گدار، سال ۱۹۶۷ بود. او در دوران فعالیت حرفه‌ای‌اش دو فیلم کارگردانی کرد و در هردوی آن‌ها نقش‌آفرینی هم کرد. «زندگی مشترک» محصول ۱۹۷۳ و موزیکال جاده‌ای «ویکتوریا» آخرین اثر کارینا بود که در سال ۲۰۰۸ ساخته شد.
کارینا در سن ۱۴ سالگی مدرسه را رها کرد و مدل عکاسی شد. او نخستین بار در سال ۱۹۵۷ در یک فیلم کوتاه دانمارکی ظاهر شد. در سال ۱۹۵۸ به پاریس رفت و به‌عنوان مدل در مجله‌های مختلف فعالیت کرد. عکس او در وان حمام برای تبلیغ صابون، توجه ژان-لوک گدار را به خود جلب کرد و در سال ۱۹۶۰ در نقش اصلی فیلم سرباز کوچولو به کارگردانی گدار بازی کرد. او در سال ۱۹۶۱ و پس از نقش‌آفرینی در فیلم زن، زن است با گدار ازدواج کرد. آخرین حضور کارینا در یکی از آثار گدار، سال ۱۹۶۷ بود. او در دوران فعالیت حرفه‌ای‌اش دو فیلم کارگردانی کرد و در هردوی آن‌ها نقش‌آفرینی هم کرد. «زندگی مشترک» محصول ۱۹۷۳ و موزیکال جاده‌ای «ویکتوریا» آخرین اثر کارینا بود که در سال ۲۰۰۸ ساخته شد.
