صائن الدین علی، فقیه، حکیم، عارف و شاعر و ادیب در قرن هشتم و نهم هجری است. کنیه او "ابو محمد" و شهرتش به عنوان "ابن ترکه"، "صائن الدین خجندی"، "صائن الدین ترکه" و "ترکه خجندی" و "صائن اصفهانی" مشهور است. خاندان او، از شهر «خجند ترکستان» و ترکی زبان که از زمان مغول تا صفویه، در اصفهان و بسیار معروف و محترم بود.
نام پدرش محمد و پدربزرگش "ابوحامد صدرالدین ترکه اصفهانی" حکیم و عارف قرن هفتم و هشتم و بزرگ این خاندان است. از فرزندان او در منابع، فقط نام دو تن بنام های "محمد و افضل" آمده، اما خودش از ده فرزندش در وقایع زندگیش، صحبت کرده است.
صائن الدین علی، مشهور ترین و مهمترین شخصیت خاندان ترکه اصفهانی است. مکان و تاریخ ولادتش بطور احتمالی در اصفهان و حدود سال 770 هـ ق است. وی سالها نزد برادر بزرگش که از علماء بود، علوم دینی مثل حدیث، تفسیر، فقه و اصول را یاد گرفت و دروس دیگری مانند کلام و عرفان و معقول و منقول و بعضی از علوم غریبه را نزد اساتید دیگری آموخت و در این علوم و در جفر و اعداد، تبحر زیاد پیدا کرد. سال 789 هـ ق، زمانی که تیمور، اصفهان را تصرف کرد او همراه برادرانش به سمرقند رفته و از آنجا با تمهیدات برادر بزرگش، به حج سفر کرد و بعد به مصر و شام رفت. در این سفرها از مشایخ صوفیه و علماء بهره های زیاد برد.
بعد به ایران برگشت و زمانی که خبر درگذشت تیمور را در سال 807 هـ ق، شنید به اصفهان رفت. صائن الدین مدتی در اصفهان گوشه نشین بود و بعد به دعوت "پیرمحمد" یکی از نوادگان تیمور و والی فارس، به شیراز رفت و مدتی بعد در دستگاه حکومتی اسکندر، وارد و از نزدیکان او شد. بعد از طغیان اسکندر علیه شاهرخ، که اسکندر کشته شد، صائن الدین دوباره گوشه نشین شد و چون همه او را از نزدیکان اسکندر می دانستند دشمنانش کوشیدند تا شاهرخ را نسبت به او بدبین کردند. او نیز برای اینکه از شر آنها محفوظ باشد به خراسان رفت. در سفر بعدی، مدتی از طرف شاهرخ میرزا، منصب قضاوت داشت که بعد از این انتصاب، مورد حسادت بدبینان قرار گرفت و به صوفی گری و خارج شدن از مذهب، متهم شد.
نام پدرش محمد و پدربزرگش "ابوحامد صدرالدین ترکه اصفهانی" حکیم و عارف قرن هفتم و هشتم و بزرگ این خاندان است. از فرزندان او در منابع، فقط نام دو تن بنام های "محمد و افضل" آمده، اما خودش از ده فرزندش در وقایع زندگیش، صحبت کرده است.
صائن الدین علی، مشهور ترین و مهمترین شخصیت خاندان ترکه اصفهانی است. مکان و تاریخ ولادتش بطور احتمالی در اصفهان و حدود سال 770 هـ ق است. وی سالها نزد برادر بزرگش که از علماء بود، علوم دینی مثل حدیث، تفسیر، فقه و اصول را یاد گرفت و دروس دیگری مانند کلام و عرفان و معقول و منقول و بعضی از علوم غریبه را نزد اساتید دیگری آموخت و در این علوم و در جفر و اعداد، تبحر زیاد پیدا کرد. سال 789 هـ ق، زمانی که تیمور، اصفهان را تصرف کرد او همراه برادرانش به سمرقند رفته و از آنجا با تمهیدات برادر بزرگش، به حج سفر کرد و بعد به مصر و شام رفت. در این سفرها از مشایخ صوفیه و علماء بهره های زیاد برد.
بعد به ایران برگشت و زمانی که خبر درگذشت تیمور را در سال 807 هـ ق، شنید به اصفهان رفت. صائن الدین مدتی در اصفهان گوشه نشین بود و بعد به دعوت "پیرمحمد" یکی از نوادگان تیمور و والی فارس، به شیراز رفت و مدتی بعد در دستگاه حکومتی اسکندر، وارد و از نزدیکان او شد. بعد از طغیان اسکندر علیه شاهرخ، که اسکندر کشته شد، صائن الدین دوباره گوشه نشین شد و چون همه او را از نزدیکان اسکندر می دانستند دشمنانش کوشیدند تا شاهرخ را نسبت به او بدبین کردند. او نیز برای اینکه از شر آنها محفوظ باشد به خراسان رفت. در سفر بعدی، مدتی از طرف شاهرخ میرزا، منصب قضاوت داشت که بعد از این انتصاب، مورد حسادت بدبینان قرار گرفت و به صوفی گری و خارج شدن از مذهب، متهم شد.
