بیوگرافی فارابی (زندگینامه دانشمندان)
دوستان عزیز سایت پرورش افکار در این مطلب قصد داریم به شرح زندگینامه فارابی یکی از بزرگ ترین دانشمندان ایرانی در عصر طلایی اسلام بپردازیم. وی در دوران زندگی خود توانست موفقیت های گوناگونی در علوم مختلف به دست آورد. در ادامه این مطلب به صورت مختصر زندگی نامه فارابی و موفقیت های علمی وی را مورد بررسی قرار می دهیم. با ما همراه باشید.
دوران کودکی
نام کامل این فیلسوف بزرگ، ابونصر محمد بن محمد فارابی می باشد که در سال ۲۵۰ خورشیدی برابر با ۸۷۲ میلادی در دهکده ی «وسیج» از توابع شهر فاراب خراسان که در حال حاضر جزو کشور افغانستان است، متولد شد. پدر وی «محمد بن اوزلغ» یکی از سردارهای سپاه سامانیان بود. والدین فارابی جزو آن دسته از ایرانی هایی بودند که به ترکستان مهاجرت کرده بودند. فارابی دوران آموزش و پرورش ابتدایی و متوسطه ی خود را در مکتب خانه ها، مساجد محلی و مسجد جامع شهرها پشت سر گذاشت. سپس برای ادامه تحصیل روانه ی بغداد شد و بیشتر طول زندگی خود را در دارالخلافه حکومت عباسیان در بغداد سپری کرد.
دوران جوانی
فارابی در اوایل سال های جوانی به قصد کسب علم و دانش به شهر بغداد مهاجرت کرد، نزد «متی بن یونس» مشغول آموزش فلسفه و منطق شد. پس از آن به شهر حران مهاجرت کرد و به عنوان شاگرد نزد «یوحنا بن حیلان»، مشغول فراگیری علم و دانش شد.
فارابی در همان ابتدا از هوش قابل توجهی برخوردار بود، به همین دلیل به راحتی تمام مطالبی که به او آموزش داده می شد را یاد می گرفت. میزان استعداد وی به سرعت در همه جا پیچیده شد و نام وی به عنوان یک دانشمند و فیلسوف بر سر زبان ها افتاد. پس از آن فارابی به شهر بغداد بازگشت و در آنجا شاگردان زیادی نزد وی مشغول فرا گر*دن علوم مختلف شدند. یکی از مشهورترین شاگردان وی در آن زمان، «یحیی بن عدی» فیلسوف مشهور مسیحی بود.
پس از مدتی شهر بغداد دچار آشفتگی های فراوانی شد، و مردم آن دیار پیوسته از ناامنی، فقر و گرسنگی رنج می بردند. به گونه ای که مردم زیادی مجبور به ترک دیار خود و مهاجرت به سایر سرزمین ها شدند. فارابی هم که محیط بغداد را برای ادامه ی اندیشه های فلسفی خویش مناسب نمی دید، تصمیم گرفت به سرزمین دیگری مهاجرت کند تا در جایی دیگر بتواند با امنیت خاطر و آرامش نسبی به تدریس، پژوهش تالیف کتاب و تاملات فلسفی بپردازد. این گونه بود که در سال ۹۴۱ میلادی برابر با ۳۳۰ هجری قمری به شهر دمشق مهاجرت کرد و به سیف الدوله حمدانی، حاکم حلب ملحق شد و به عنوان یکی از علمای دربار وی مشغول به کار شد.
دوستان عزیز سایت پرورش افکار در این مطلب قصد داریم به شرح زندگینامه فارابی یکی از بزرگ ترین دانشمندان ایرانی در عصر طلایی اسلام بپردازیم. وی در دوران زندگی خود توانست موفقیت های گوناگونی در علوم مختلف به دست آورد. در ادامه این مطلب به صورت مختصر زندگی نامه فارابی و موفقیت های علمی وی را مورد بررسی قرار می دهیم. با ما همراه باشید.
دوران کودکی
نام کامل این فیلسوف بزرگ، ابونصر محمد بن محمد فارابی می باشد که در سال ۲۵۰ خورشیدی برابر با ۸۷۲ میلادی در دهکده ی «وسیج» از توابع شهر فاراب خراسان که در حال حاضر جزو کشور افغانستان است، متولد شد. پدر وی «محمد بن اوزلغ» یکی از سردارهای سپاه سامانیان بود. والدین فارابی جزو آن دسته از ایرانی هایی بودند که به ترکستان مهاجرت کرده بودند. فارابی دوران آموزش و پرورش ابتدایی و متوسطه ی خود را در مکتب خانه ها، مساجد محلی و مسجد جامع شهرها پشت سر گذاشت. سپس برای ادامه تحصیل روانه ی بغداد شد و بیشتر طول زندگی خود را در دارالخلافه حکومت عباسیان در بغداد سپری کرد.
دوران جوانی
فارابی در اوایل سال های جوانی به قصد کسب علم و دانش به شهر بغداد مهاجرت کرد، نزد «متی بن یونس» مشغول آموزش فلسفه و منطق شد. پس از آن به شهر حران مهاجرت کرد و به عنوان شاگرد نزد «یوحنا بن حیلان»، مشغول فراگیری علم و دانش شد.
فارابی در همان ابتدا از هوش قابل توجهی برخوردار بود، به همین دلیل به راحتی تمام مطالبی که به او آموزش داده می شد را یاد می گرفت. میزان استعداد وی به سرعت در همه جا پیچیده شد و نام وی به عنوان یک دانشمند و فیلسوف بر سر زبان ها افتاد. پس از آن فارابی به شهر بغداد بازگشت و در آنجا شاگردان زیادی نزد وی مشغول فرا گر*دن علوم مختلف شدند. یکی از مشهورترین شاگردان وی در آن زمان، «یحیی بن عدی» فیلسوف مشهور مسیحی بود.
پس از مدتی شهر بغداد دچار آشفتگی های فراوانی شد، و مردم آن دیار پیوسته از ناامنی، فقر و گرسنگی رنج می بردند. به گونه ای که مردم زیادی مجبور به ترک دیار خود و مهاجرت به سایر سرزمین ها شدند. فارابی هم که محیط بغداد را برای ادامه ی اندیشه های فلسفی خویش مناسب نمی دید، تصمیم گرفت به سرزمین دیگری مهاجرت کند تا در جایی دیگر بتواند با امنیت خاطر و آرامش نسبی به تدریس، پژوهش تالیف کتاب و تاملات فلسفی بپردازد. این گونه بود که در سال ۹۴۱ میلادی برابر با ۳۳۰ هجری قمری به شهر دمشق مهاجرت کرد و به سیف الدوله حمدانی، حاکم حلب ملحق شد و به عنوان یکی از علمای دربار وی مشغول به کار شد.