اشعار رابیندرانات تاگور

[deimos]

من ای گیتی گل تو را چیدم

و آن را بر قلب خود فشردم.

خار آن در قلبم خلید

هنگامیکه روز سپری شد و شب گسترش یافت

دانستم که گل پژمرد ولی درد خار همانگونه بماند.

تو ای گیتی

گل‌های معطر فراوان خواهی داشت

و افتخار از آن تو خواهد بود، ای گیتی!

اما زمان گل چیدن من سپری گردیده است

و در این شب تاریک

من گلی ندارم

ولی درد خار را بر دل دارم، ای گیتی!

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[deimos]

تو ای جوان

با ما بگو که چشمانت لبریز از دیوانگی چراست؟

– راستی را نمی‌دانم

نمی‌دانم کدامین بادهٔ خشخاش‌های وحشی را نوشیده‌ام که چشمانم

لبریز از دیوانگی است.

– آه و افسوس

– چنین است!

بعضی عاقلند و گروهی دیوانه،

برخی محتاطند و برخی دیگر سرکش و بی‌احتیاط

چشمانی هست که می‌خندد و چشمانی هست که اشک می‌ریزد،

و چشمان من لبریز از دیوانگی است...

– ای جوان

در سایه درخت، این چنین آرام چرا ایستاده‌ای؟

– بار سنگین اندوه دل

پاهای مرا خسته کرده است و اینک در سایهٔ درخت ایستاده‌ام.

– آه و افسوس –

– چنین است!

بعضی حرکت می‌کنند و گروهی می‌ایستند،

برخی آزادند و برخی در زنجیر،

و بار سنگین اندوه دل،

پاهای مرا خسته کرده است

و چشمان من لبریز از دیوانگی است!...

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[deimos]

زن

تو ای زن

تنها آفریدهٔ خدا،

بلکه مخلوق مردان زمین نیز هستی.

مردان، زیبائی قلب‌های خود را به‌پای تو می‌ریزند

شاعران با رشته‌های خیال طلائی خویش

تارهای وجود تو را می‌تنند

و نقاشان همیشه بر پیکر تو جاودانگی می‌بخشند

دریا، مروارید معدن‌ها، طلا،

و باغ‌های تابستان، گل‌های خود را نثار تو می‌کنند

تا تو را بیارایند، بپوشانند و زیباترت سازند.

ای زن!

افتخار آرزوهای قلب‌های مردان بر پای جوانی تو ریخته می‌شود

ای زن!

تو نیمه‌ ای زن، نیمه‌ ای رویائی!

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[deimos]

هرگز

روزی این را خواهم دانست

که مرگ را

هرگز

یارای آن نیست

که آن چه را روان ما یافته

از ما برباید،

چراکه یافته هایش با او یگانه اند.


آفتاب تو

آفتاب تو به روزهای زمستان دل من

لبخند می زند

هرگز در گل های بهاری اش تردیدی نیست.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[deimos]

بهار پُرهیاهو

همان که دیگربار به زندگی‌ام آمد با خنده‌های بسیارش

وَ ساعت‌هایش که مالامال از رُزهای بی‌خیالند!‏

شعله‌ی غروبِ آسمان با بـ..وسـ..ـه‌های سرخِ برگ‌های نوزاده‌ی «آشوکا»

حالا دزدانه به خلوتم می‌آید از میان کوچه‌های تنها

همراه با سایه‌های سربرآورده‌ی سنگین با سکوت!‏

و هنوز در ایوان من می‌نشیند خیره در پهنای دشت!‏

جایی که سبزی‌ زمین
‏
هلاک از هوش می‌رود در رنگ‌پریدگی‌یِ بی‌چون و چرای آسمان!‏

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[deimos]

خانم! سبد شما سنگین است.‏

دست‌هایتان خسته‌اند ‏

چه فاصله‌ای را رهسپار شده‌ای

به اشتیاق کدامین فایده؟

راه دراز است و زمین، د*اغ در نور آفتاب.‏

ببین! دریاچه عمیق است و لبریز!‏

آب تیره‌اش بسان چشمان کلاغ است.‏

کرانه‌ها سرازیرند و لطیف با چمنزار

غوطه‌ور کن خستگی‌یِ پاهایت را درون آب.‏

باد نیمروز، انگشتانش را از لای موهای تو گذر خواهد داد

کبوتران ترانه‌های خوابشان را خواهند خواند

برگ‌ها زمزمه خواهند کرد، رازهایی را که در سایه‌ها لانه کرده‌اند.‏

چه اهمیت دارد اگر ساعت‌ها می‌گذرند و آفتاب غروب می‌کند

که راه، از میان سرزمین متروک، گم باشد در نوری پریده‌رنگ؟

خانه‌ام آن‌جاست.‏

پهلوی پرچینِ غرقِ در گل‌های حنا

تو را بدان‌جا خواهم برد

بستری برایت مهیا خواهم نمود و روشنایی چراغ.‏

سحرگاه

وقتی پرنده ها از خواب بیدار می‌شوند

با جوشانده‌ی شیر دوشیده شده از گاوها

تو را بیدار خواهم نمود.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان