تاریخ ایران تیپ مردمان در دوره قاجار

['mobin]

انجمن رمان نویسی
پیش از این مردم جامعه چه می‌پوشیدند؟ در دوره ناصرالدین شاه لباس رسمی در دربار برای تمام طبقات جبه و شال و کلاه بود. لباس امر مهمی در این دوره محسوب می‌شد. تنوع پوشش نشان از توسعه و پیشرفت جامعه دارد.

درباره پوشش معمول زنان در این عصر می توان گفت که در این دوره لباس زنان تا حدی ساده بود و با لباس مردان چندان اختلافی نداشت. عموما زنان پیراهن تنگی بر تن می کردند که پارچه آن اغلب از نخ و ابریشم بود و چاک پیراهن از جلو باز می شد و در زیر گلو به وسیله روبان یا دکمه ای محکم می شد.

آنان همانند مردان، شلوار گشاد و بلندی به پا می کردند و روی آن دامن گشاد و نسبتا بلندی می پوشیدند که طول آن تا وسط ساق پا می رسید و مقداری از شلوار و لبه آن پیدا بود. شلوار زنان گشاد و پارچه های راه راه بود. آنان معمولا در بیرون از خانه هم سراپای خود را در چادر بزرگ مشکی یا بنفش حاشیه دار می پوشاندند و چاقچور در پا می کردند و روبنده سفیدی که در مقابل صورت دارای دو سوراخ به شکل چشم یا توری مسدس بود، روی صورت می کشیدند.

در این تصویر مردان زنان و حتی کودکان سرپوش دارند.

در پنجاه سال حکومت ناصرالدین‌شاه از نظر پوشش می‌توان لباس مردان را این گونه تصویر کرد: کلاه، شال، عمامه، جبه، قبا، عبا، کمربند، شلوار، جوراب و کفش. برای آگاهی از وضع لباس‌ها می‌توان به سفرنامه‌های غربیان نگاه انداخت که دارای توصیفات دقیق و جالبی هستند. آنها، چون در میان شهر‌ها نیز بوده اند و از آن‌ها هم توصیف نوشته‌اند همه اقشار را مد نظر داشتند.

بعضی از خاطرات‌نویسان ایرانی مانند عبدالله مستوفی نیز توضیحات و توصیف‌های خوبی از پوشش این دوره به یادگار گذاشته است. منبع دیگر نقاشی‌ها و عکس‌های موجود از این دوره است. درباره تاریخ‌نویسان درباری فقط می‌توان برای آگاهی از پوشش اشراف‌زادگان بهره برد. عکس‌ها نیز، چون بیشتر اشراف را ثبت کرده‌اند برای همین بررسی‌ها قابل استفاده‌اند.

در مجموع پوشاک مردان را در این دوره می‌توان از نظر سرپوش، تن‌پوش و پاپوش بررسی کرد.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

['mobin]

پیش از دوره قاجار سرپوش مردان عمامه بوده و در رنگ‌ها و فرم‌های متفاوت تمایز طبقه اجتماعی و مذهبی و خانوادگی را نشان می‌داده است. در دوره قاجار هم عمامه هنوز رواج داشت. بازرگانان عمامه «شیر شکری با مندیل یا کلاه» استفاده می‌کردند، اما بقال و عطار عموماً کلاه بر سر می‌گذاشتند.

کلاه این دو از نوع شیرشکری است و احتمالا باید تاجر باشند. مرد سمت چپ، لباده‌ای به روی پیراهن بلند خود پوشیده است. مرد سمت راست کتی کوتاه بر لباس زیرین خود که به نظر ارخالق است، دارد. کفش‌های این دو بسیار به نمونه‌های امروزی نزدیک است و نشان می‌دهد که عکس به اواخر دوره قاجار مربوط است.

تن‌پوش
لباس مردان طبقات بالا در دوران قاجار را قطعات متعدد تشکیل می‌شد. این لباس شامل یک پیراهن بلند یقه گرد از کتان یا ابریشم نازک سفید یا رنگی بود. این پیراهن را روی شلوار گ*شا*دی می‌پوشیدند که دم پای‌آن تنگ بود. جوراب‌ها کوتاه و ظریف بود و روی آن‌ها کفش‌های آزادی به پا می‌کردند که به راحتی می‌شد، درآورند.

کت یا لباس‌بلندی که به زانو می‌رسید و آرخالق نامیده می‌شد روی پیراهن می‌پوشیدند. قبایی هم روی آرخالق می‌پوشیدند. قبا لباسی تمام قد و جلو باز بود از پارچه‌ای به رنگ ساده که روی آن‌زردوزی می‌شد. روی قبا کمر یا شال یا حمایل می‌بستند. قلاب کمربند می‌توانست جواهر نشان باشد. شال می‌توانست کشمیر باشد و حمایل، ابریشم یا اطلس. در هوای سرد، نیم‌تنه‌ای پشمی به نام کلیجه که پنبه‌دوزی می‌شد یا آستر خز داشت روی قبا می‌پوشیدند که بلندی آن سه چارک بود. علما و تجار قبا نمی‌پوشیدند، به جای آن بر روی‌آرخالق ساده‌ترشان عبا می‌پوشیدند.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان