ما از مدل‌ها برای درک کیهان استفاده می‌کنیم، مدل‌ها به پاس مشاهده‌ها و نظریه‌های جدید بطور پیوسته در حال بهتر شدن هستند. در طول سال‌های گذشته، نتایج محققان نشان داده که طریقۀ نگاه ما به جهان (مدل استاندارد کیهان‌شناسی) دیگر قدرت تطابق با مشاهدات جدید را ندارد و این کار باعث بروز مسائل پیچیده‌تری می‌شود. محققان معتقدند این مدل نیاز به بازنگری دارد.
به گزارش بیگ بنگ، این مسئله در بنیادی‌ترین حالت با یک پارامتر تحت عنوان «ثابت هابل» گره خورده است. این ثابت نشان دهندۀ مقدار انبساط کیهان می‌باشد. مقدار این انبساط که از اندازه‌گیری‌های مربوط به جهان اولیه بدست آمده، با آنچه در جهان امروزی مشاهده شده، تطابق ندارد. مقالۀ جدیدی که بتازگی منتشر شده، شواهد بیشتری از تنش میان اندازه‌گیری ثابت هابل نشان می‌دهد. اخترشناسان از مشاهده اختروش‌هایی که با عدسی گرانشی ثبت شده‌اند، برای اندازه‌گیری این مقدار استفاده کردند. شیوۀ انجام کار محققان در این روش بسیار جالب است.
“اختروش” کهکشان فعالی است که مقدار عظیمی انرژی از سیاهچاله غول پیکرش در هسته خود منتشر می‌کند. برخی از این کهکشان‌ها آنقدر از ما دور هستند که بطور عادی امکان مشاهده‌شان وجود ندارد، اما به پاس دستاوردهای فیزیک، این امکان برای ما فراهم شده است. اگر کهکشانی عظیم یا گروهی از کهکشان‌ها بین آنها و ما وجود داشته باشد، میتوانند فضا-زمان را آنقدر دچار خمش کند که نورِ اختروش‌های دوردست، بزرگنمایی شود. این عدسی‌ها میتوانند عکس‌های متعددی از اختروش‌ها ایجاد نمایند. شکلِ عجیب آنها به هندسۀ سامانه عدسی در زمان عبور نور اختروش‌ها از میان عدسی‌های گرانشی بستگی دارد. اختروش‌ها سوسو می‌زنند و نوری که از مسیرهای مختلف عبور می‌کند، میتواند به تاخیر زمانی ختم شود.
برای اندازه‌گیری این تاخیرها باید ابزارهای فوق‌العاده قدرتمندی در اختیار داشته باشیم. مشاهدات قبلی با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل انجام شده بود. تحقیقات زمینی هم با بهره‌گیری از روشی به نام «ابزار نوری سازگار» در رصدخانه کِک انجام شده است. محققان میخواستند منابع خطا و سوگیری‌های بالقوه را در تحقیقات خود از میان بردارند و جواب نهایی تا آخرِ کار از آنها پنهان بماند.
نویسنده ارشد «جئوف چِن» دانشجوی دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه کالیفرنیا گفت: «وقتی فکر می‌کردیم همۀ مسائل احتمالی را در تجزیه و تحلیل نهایی حل کردیم و این جواب را سرانجام افشا می‌کنیم و قانون این است که هر مقداری بدست آمد آن را منتشر کنیم، حتی اگر دور از منطق باشد. این لحظه برای ما همیشه، پراسترس و هیجان‌انگیز است.»
مقدارِ بدست آمده با اندازه‌گیری‌های ثابت هابل در جهان محلی و همچنین با داده‌های حاصل از بررسی‌های قبلی، سازگار است. پروفسور «کریس فاشنت» گفت: «اگرچه ثابت هابل در همه جا در فضا میزانی ثابت دارد، اما در زمان ثابت نیست. پس وقتی ثابت‌های هابلی که از روش‌های مختلفی بدست آمده را با همدیگر مقایسه می‌کنیم، در واقع جهان اولیه را با جهان مدرن، مقایسه می‌کنیم.»
اخترشناسان زیادی از سراسر دنیا این مسئله را مورد مطالعه قرار میدهند. تیم محققان خواستار انجام مشاهده‌های بیشتر از اختروش‌ها هستند تا اندازه‌گیری‌های خود را بهبود ببخشند. جزئیات بیشتر این پژوهش در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.
انجمن تک رمان
به گزارش بیگ بنگ، این مسئله در بنیادی‌ترین حالت با یک پارامتر تحت عنوان «ثابت هابل» گره خورده است. این ثابت نشان دهندۀ مقدار انبساط کیهان می‌باشد. مقدار این انبساط که از اندازه‌گیری‌های مربوط به جهان اولیه بدست آمده، با آنچه در جهان امروزی مشاهده شده، تطابق ندارد. مقالۀ جدیدی که بتازگی منتشر شده، شواهد بیشتری از تنش میان اندازه‌گیری ثابت هابل نشان می‌دهد. اخترشناسان از مشاهده اختروش‌هایی که با عدسی گرانشی ثبت شده‌اند، برای اندازه‌گیری این مقدار استفاده کردند. شیوۀ انجام کار محققان در این روش بسیار جالب است.
“اختروش” کهکشان فعالی است که مقدار عظیمی انرژی از سیاهچاله غول پیکرش در هسته خود منتشر می‌کند. برخی از این کهکشان‌ها آنقدر از ما دور هستند که بطور عادی امکان مشاهده‌شان وجود ندارد، اما به پاس دستاوردهای فیزیک، این امکان برای ما فراهم شده است. اگر کهکشانی عظیم یا گروهی از کهکشان‌ها بین آنها و ما وجود داشته باشد، میتوانند فضا-زمان را آنقدر دچار خمش کند که نورِ اختروش‌های دوردست، بزرگنمایی شود. این عدسی‌ها میتوانند عکس‌های متعددی از اختروش‌ها ایجاد نمایند. شکلِ عجیب آنها به هندسۀ سامانه عدسی در زمان عبور نور اختروش‌ها از میان عدسی‌های گرانشی بستگی دارد. اختروش‌ها سوسو می‌زنند و نوری که از مسیرهای مختلف عبور می‌کند، میتواند به تاخیر زمانی ختم شود.
برای اندازه‌گیری این تاخیرها باید ابزارهای فوق‌العاده قدرتمندی در اختیار داشته باشیم. مشاهدات قبلی با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل انجام شده بود. تحقیقات زمینی هم با بهره‌گیری از روشی به نام «ابزار نوری سازگار» در رصدخانه کِک انجام شده است. محققان میخواستند منابع خطا و سوگیری‌های بالقوه را در تحقیقات خود از میان بردارند و جواب نهایی تا آخرِ کار از آنها پنهان بماند.
نویسنده ارشد «جئوف چِن» دانشجوی دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه کالیفرنیا گفت: «وقتی فکر می‌کردیم همۀ مسائل احتمالی را در تجزیه و تحلیل نهایی حل کردیم و این جواب را سرانجام افشا می‌کنیم و قانون این است که هر مقداری بدست آمد آن را منتشر کنیم، حتی اگر دور از منطق باشد. این لحظه برای ما همیشه، پراسترس و هیجان‌انگیز است.»
مقدارِ بدست آمده با اندازه‌گیری‌های ثابت هابل در جهان محلی و همچنین با داده‌های حاصل از بررسی‌های قبلی، سازگار است. پروفسور «کریس فاشنت» گفت: «اگرچه ثابت هابل در همه جا در فضا میزانی ثابت دارد، اما در زمان ثابت نیست. پس وقتی ثابت‌های هابلی که از روش‌های مختلفی بدست آمده را با همدیگر مقایسه می‌کنیم، در واقع جهان اولیه را با جهان مدرن، مقایسه می‌کنیم.»
اخترشناسان زیادی از سراسر دنیا این مسئله را مورد مطالعه قرار میدهند. تیم محققان خواستار انجام مشاهده‌های بیشتر از اختروش‌ها هستند تا اندازه‌گیری‌های خود را بهبود ببخشند. جزئیات بیشتر این پژوهش در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی منتشر شده است.
انجمن تک رمان
