"دویچه وله" آلمان در مطلبی به بحران کم آبی که بسیاری از مناطق کره زمین از جمله آلمان را تهدید می کند پرداخته و نوشت: سیاره آبی در حال خشک شدن است. آب مهمترین منبع ماست. اما کمیاب تر و رقابت بر سر آن سخت تر می شود. درگیری ها بر سر این مسئله بیشتر می شود.
در ادامه این مطلب آمده است: آب همواره در دراز مدت یک کالای کم یاب و گاهی اوقات رقابتی است که بر سر آن درگیری هایی رخ می دهد. یک قطعه سنگی 4500 ساله از بین النهرین، عراق کنونی، در موزه لوور پاریس قرار دارد. روی آن صح*نه هایی از نبرد و جنگ حک شده است که پادشاهان لاگاش و اوما بر سر آب به راه انداختند.
در ادامه این مطلب آمده است: ارزش مهم ترین منبع تغذیه ما (آب) از آن زمان تا کنون چند برابر شده است و همچنین رقابت برای آن نیز افزایش یافته است.
اکنون هشت میلیارد نفر روی زمین زندگی می کنند و مردم بیشتر از همه در بخش کشاورزی و صنعت، مقادیر عظیمی آب مصرف می کنند. علاوه بر این، تغییرات آب و هوایی ریتم باران و خشکسالی را مختل کرده است.
در ادامه این مطلب آمده است: اگر اتیوپی سدی در قسمت بالایی رود نیل بسازد، شاهرگ حیاتی آب در سودان و مصر به خطر می افتد. در ترکیه، سد ایلیسو آب دجله را سد می کند و به این ترتیب آب به نسبت کمتر به عراق می رسد. فرات نیز چندین بار سد شده است. در سال 2018، مطالعه‌ای که به سفارش کمیسیون اتحادیه اروپا انجام شد، هشت رودخانه را شناسایی کرد که در مناطق آنها خطر درگیری بر سر استفاده از آب کمیاب به‌ویژه زیاد است: دانشمندان علاوه بر نیل، فرات و دجله، گنگ، برهماپوترا و رود سند و کلرادو را نیز نامیدند.
دویچه وله در ادامه نوشت: در این گزارش به آلمان اشاره‌ای نشده است. آلمان تا کنون همیشه یک کشور پر آب در نظر گرفته شده است اما تغییرات آب و هوایی همچنین تابستان‌های بین آلپ و دریای شمال را گرم‌تر و خشک‌تر می‌کند. در نتیجه، مناظر خشک می شوند، تالاب ها خشک می شوند، جنگل ها می سوزند. رودخانه ها به عنوان جاده های شریانی کم آب می شوند، زیرا آب کافی برای حمل و نقل وجود نخواهد داشت. و همانطور که سطح آب در حال کاهش است نگرانی در مورد آب فردا بیشتر می شود.
به عنوان مثال ساکنان در روستای لیزل با 500 نفر جمعیت، واقع در حاشیه پارک طبیعی Hunsrück-Hochwald از دو شرکت آب معدنی عصبانی هستند که می خواهند برای توسعه تولید خود چاه های جدیدی در وسط این پارک طبیعی حفر کنند. ساکنان می ترسند به این ترتیب منابع خود را از دست بدهند. هولگر شیندلر، کارشناس آب این سوال را مطرح می کند که آیا حتی گسترش برداشت آب در پارک ملی مجاز است؟
به طور کلی، شیندلر می بیند که تغذیه آب زیرزمینی در حال کاهش است. در نتیجه، این دکتر زیست شناسی انتظار دارد که درگیری های آب منطقه‌ای نیز در آلمان تشدید شود.
حداقل، این مناقشات به طور فزاینده‌ای در دادگاه ها افزایش می یابد. به عنوان مثال در لونبورگ در شمال آلمان مناقشاتی در مورد آب برای شهر مجاور هامبورگ پیش آمده است.
در این میان صنعت به ویژه تشنه است. کارخانه خودروسازی تسلا در گرونهاید در براندنبورگ اخیرا خبرساز شد. ایلان ماسک صاحب این کارخانه آن را در وسط منطقه‌ای ساخته است که از کمبود آب رنج می بردو در منطقه حفاظت از آب آشامیدنی واقع شده است. در عین حال این کارخانه به آب زیادی حدود 1.4 میلیون متر مکعب در سال نیاز دارد.
اکنون آب منطقه به قدری کمیاب است که تامین کننده آب محلی جیره بندی را آغاز کرده است. بر اساس قواعد جدید هرکسی که به منطقه نقل مکان کند و یک اتصال جدید آب دریافت کند، فقط مجاز است به ازای هر نفر 105 لیتر در روز استفاده کند. میانگین مصرف در آنجا 175 لیتر است.
شرکت های انرژی در آلمان هم مقدار زیادی آب مصرف می کنند. نیروگاه ها آب را در برج های خنک کننده خود تبخیر می کنند. و مهمتر از همه در استخراج زغال سنگ روباز، آب زیادی به بیرون پمپاژ می شود. یکی از بزرگترین مصرف کنندگان آب در آلمان غول انرژی RWE است. این غول تقریباً 500 میلیون متر مکعب در سال در معادن روباز زغال سنگ خود آب مصرف می کند. و به ندرت باید هزینه ای برای آن پرداخت کند. مسئله این است که مقامات اغلب حقوق آب را برای مدت طولانی و گاهی اوقات چندین دهه به این غول های انرژی اعطا می کنند. و این قانون اغلب از زمان هایی می آیند که تغییرات آب و هوا هنوز قابل توجه نبوده است.
مونیکا راشکه، کارشناس آب در سازمان حفاظت از محیط زیست به دویچه وله درباره نظرسنجی ای که خودش در میان 13 منطقه و ناحیه شهری در نوردراین-وستفالن انجام داده است، گفت: نتیجه این است که مقامات ذیصلاح اغلب نمی دانند که زمین واقعاً چه مقدار آب برای توزیع به آنها ارائه می دهد.
با توجه به کمبود روزافزون، وزارت محیط زیست فدرال آلمان در حال کار بر روی یک استراتژی ملی آب است. پیش نویس ارائه شده در سال 2021 در مورد مفاهیم تامین آب تنظیم می شود که قرار است بین سال های 2030 تا 2050 اجرا شوند. بورچارت، کارشناس آب خواستار افق زمانی طولانی شده و اعلام کرده که مدیریت آب یک کار مداوم است. وی اشاره می کند که پیامدهای تغییرات آب و هوایی ممکن است تا پس از سال 2050 کاملاً آشکار نشود.
هلمهولتز از دیگر محققان آلمانی در این باره می گوید: ما باید اکنون خود را با این شرایط وفق دهیم. در غیر این صورت، درگیری‌ها بر سر آب ممکن است درست مثل 4500 سال پیش رخ دهد.
نگاهی به گاهشماری درگیری آب موسسه اقیانوس آرام نقشی را که آب در حال حاضر در جنگ ها ایفا می کند نشان می دهد. آخرین ورودی به این گاهشمار مربوط به جنگ اوکراین است؛ در ماه فوریه، نیروهای روسی سدی را در ن*زد*یک*ی خرسون که آب شبه جزیره کریمه را مسدود کرده بود، تخریب کردند.
