امروزه می توان برای یادگیری هنر خوشنویسی، هم با خودکار هم با قلم نی یادگیری را شروع کرد. از وسایل و ابزارهای خاصی که در هنر خوشنویسی به کار می‌رود می توان به موارد زیر اشاره کرد:
قلم نی: قلمی مرغوب است که سخت، سنگین، مدور و رنگ آن قرمز پخته مایل به قهوه ای و ضخامت آن به اندازه یک خودکار باشد.
قلم تراش: خوشنویسان قلم خود را با این وسیله تراش می‌دهند. قلم تراش، چاقویی یک تیغه، دو تیغه، سه تیغه و یا چهار تیغه است که از فولاد ساخته می‌شود.
قط زن: وسیله‌ای که به هنگام قط زدن نوک قلم در زیر آن قرار می‌گیرد.
لیقه: نخ یا الیاف ابریشمی است که در داخل دوات قرار می‌گیرد و بصورت طبیعی و مصنوعی در بازار وجود دارد. این وسیله هم از ریختن مرکب جلوگیری می‌کند و هم باعث می‌شود تا مرکب به اندازه به سر قلم برسد.
دوات: ظرفی است که مرکب و لیقه داخل آن قرار داده می‌شود.
مرکب: در نوع خشک و مایع وجود دارد. مرکب‌های مایع که رواج بیشتری نیز دارند به رنگ‌های مختلف در بازار وجود دارند. غلظت و پررنگی مرکب در خوشنویسی اهمیت بالایی دارد.
کاغذ: مناسب‌ترین کاغذ برای خوشنویسی کاغذی است که صاف و هموار باشد، به طوری که قلم نی به راحتی روی آن حرکت کند. باید توجه کنیم که کاغذهای بسیار صاف و لغزنده و یا زبر برای خوشنویسی مناسب نیستند.
قلم نی: قلمی مرغوب است که سخت، سنگین، مدور و رنگ آن قرمز پخته مایل به قهوه ای و ضخامت آن به اندازه یک خودکار باشد.
قلم تراش: خوشنویسان قلم خود را با این وسیله تراش می‌دهند. قلم تراش، چاقویی یک تیغه، دو تیغه، سه تیغه و یا چهار تیغه است که از فولاد ساخته می‌شود.
قط زن: وسیله‌ای که به هنگام قط زدن نوک قلم در زیر آن قرار می‌گیرد.
لیقه: نخ یا الیاف ابریشمی است که در داخل دوات قرار می‌گیرد و بصورت طبیعی و مصنوعی در بازار وجود دارد. این وسیله هم از ریختن مرکب جلوگیری می‌کند و هم باعث می‌شود تا مرکب به اندازه به سر قلم برسد.
دوات: ظرفی است که مرکب و لیقه داخل آن قرار داده می‌شود.
مرکب: در نوع خشک و مایع وجود دارد. مرکب‌های مایع که رواج بیشتری نیز دارند به رنگ‌های مختلف در بازار وجود دارند. غلظت و پررنگی مرکب در خوشنویسی اهمیت بالایی دارد.
کاغذ: مناسب‌ترین کاغذ برای خوشنویسی کاغذی است که صاف و هموار باشد، به طوری که قلم نی به راحتی روی آن حرکت کند. باید توجه کنیم که کاغذهای بسیار صاف و لغزنده و یا زبر برای خوشنویسی مناسب نیستند.
