٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
اِنَّ اَحسابَ اَهلِ الدُّنیا هذا المالُ!
حَسَب و افتخارات اهل دنیا تنها در همین مال و منالها خلاصه میشود! (شهابالاخبار، ص ٢٥٨)
٣ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
ما بَلَی اللهُ العِبادَ بِشَیءٍ اَشدَّ عَلیهم مِنَ اِخراجِ الدِّرهَم!
خداوند بندگان را به چیزی سختتر از خرج کردن پول امتحان نکرده است! (بحار، ج ٧٠، ص ١٣٩)
٤ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
حُبُّ المالِ یُوهِنُ الدّینَ و یُفسدُالیَقینَ.
مالدوستی، دینِ و ایمان انسان را سست میکند و معتقدات یقینی را تباه و منحرف مینماید. (فهرست غرر، ص ٣٧٦)
٥ـ «امام موسیكاظم(علیهالسلام)»:
اِنّ اَعظَمَ النّاسِ قَدْراً اَلّذیِ لایَریَ الدُّنیا لِنَفسِهِ خَطَراً.
بالاترین قدر و منزلت را كسی داراست كه دنیا و مادیات در نظر او قدر و منزلتی نداشته باشند. (اصول كافی، ج ١، ص ٢٢)
٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیهالسلام»:
لا یُكرِمُ المَرءُ نَفسَهُ حَتّی یُهینَ مالَهُ.
انسان تا وقتی که مال خود را حقیر و ناچیز نشمارد به کرامت نفس و بزرگواری دست نخواهد یافت. (فهرست غرر، ص ٣٧٧)
٨ـ امام علی نقی(ع):
النّاسُ فیِ الدُّنیا بِالأَموالِ وَ فیِ الآخِرَةِ بِالأَعمالِ.
مردم در دنیا با مال و دارائیشان نشانه و شناخته میشوند و در آخرت (تنها) با اعمال و کردارهایشان. (بحار، ج ٧٨، ص ٣٦٩)
٩ـ «امام جعفرصادق(علیهالسلام)»:
اِنْ كانَ الحِسابُ حَقّاً فالجَمعُ لِماذا؟!
اگر حسابرسی (فردا) حتمی و حق است پس این همه جمع و اندوخته کردن چرا؟! (خصال، ج ٢، ص ٦١)
١٠ـ «پیامبر گرامی اسلام صلیالله علیه و آله و سلم»:
یَاابْنَ آدَم! لا بِقلیلٍ تَقنَعُ وَ لا بِكَثیرٍ تَشبَع!
ای آدمیزاد! تو نه با كم قناعت میكنی و نه با زیادی سیر میشوی! (مواعظ عددیه، ص ١١)