به نام خدایی که همین ن*زد*یک*ی‌است
شعر های سعدی
منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نَفَسی که فرو می‌رود مُمِدِ حیات است و چون برمی‌آید مفرم ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.
از دست و زبان که بر آید
کز عهده‌ی شکرش به درآید
شعر های سعدی
منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نَفَسی که فرو می‌رود مُمِدِ حیات است و چون برمی‌آید مفرم ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.
از دست و زبان که بر آید
کز عهده‌ی شکرش به درآید
