در چند روز یا چند هفته نخست که صاحب فرزند جدید شده‌اید، شاید احساس کنید که دیگر هرگز فرصت انجام هیچ کارى جز مراقبت از کودک را نخواهید داشت. بنابراین نخستین بارى که کودکتان را ترک مىکنید، حتى اگر فقط براى یکى دو ساعت، خرید، یا رفتن به دانشگاه باشد، حقیقتاً نقطه عطفى براى شما خواهد بود.
واگذاشتن کودک جدید محبوبتان تحت مراقبت حتى مورد اعتمادترین دوست، پدر و مادر خودتان یا پرستار کودک، واقعاً فشار احساسى به شما وارد مىکند. حتى شاید کمى احساس گـ ـناه کنید. زیرا ناگهان احساس آسودگى مىکنید که، هر چند به مدت کوتاه، از احساس مسئولیت کامل طفل کوچولویتان خلاص شده‌اید.
در یک دوره زمانى، که معمولاً بین هفت ماهگى تا یک‌سالگى است، شاید کم‌کم به نظر برسد که کودک شما دوست ندارد حتى یک ثانیه از مقابل چشمان او دور شوید. وقتى مىخواهید او را زمین بگذارید به شما آویزان مىشود، یا اگر با شخص دیگرى تنها گذاشته شود به شدت گریه مىکند. در مورد چنین رفتارى نگران نباشید. این «اضطراب جدایى» کاملاً طبیعى است و به این معنى است که او شما را جدا از خود تشخیص مىدهد و مىفهمد که وجود شما چه‌قدر براى او ضرورى است. حتى کودکانى که شدیدترین وجه این مشکل را دارند نهایتاً مستقل خواهند شد. اما در این مدت، وابستگى مطلق او را به خودتان با محبت و صبورى پذیرا باشید. اگر مىخواهید بیرون بروید، همیشه به او بگویید، نه این‌که پنهانى بیرون بروید تا از درگیرى اجتناب کنید. به او بگویید که کجا مىروید و اطمینان بدهید که باز خواهید گشت.
forum.taakroman.ir
