پیش از اینکه این امکانات جدید را معرفی کنیم، باید بدانید که برند‌های مختلف سازنده دوربین مانند کانن، نیکون، سونی و … از نام‌گذاری اختصاصی و متفاوتی برای تعریف یک تکنولوژی یکسان در روش‌های فوکوس دوربین‌هایشان استفاده می‌کنند. از سویی دیگر دسترسی به این قابلیت‌ها، حتی ممکن است از یک مدل تا مدل دیگری از یک برند هم متفاوت باشد. بنابراین ما در اینجا سعی می‌کنیم خود این تکنولوژی‌ها را به شما معرفی کنیم و اگر نمی‌توانید جای آن را در دوربینتان پیدا کنید، کافی ست با فروشگاه یا وب‌سایت نورنگار تماس بگیرید تا بخش پشتیبانی ما به شما راهنمایی بدهند. همچنین می‌توانید از راهنماهای فارسی دوربین‌ها نیز استفاده کنید و در قسمت تکنولوژی‌های فوکوس، جای هر کدام از این قابلیت‌ها را در منوی دوربینتان پیدا کنید.
معمولاً ساده‌ترین تغییرات در روش‌های فوکوس خودکار از طریق یک دکمه روی دوربینتان اتفاق می‌افتد. یعنی فقط می‌توانید فوکوس را روی حالت خودکار یا دستی قرار دهید. اما دوربین‌های جدید، از طریق همین دکمه امکان دسترسی به اغلب مد‌های فوکوس خودکار را هم می‌دهند و می‌توانید با نگه‌داشتن یا جابجایی سویچ روی آن‌ها، فوکوس خودکار را تغییر دهید. ابتدا به سراغ فوکوس دستی می‌رویم. یعنی دقیقه زمانی که هیچکدام از روش‌های فوکوس خودکار را در اختیار ندارید.
فوکوس دستی
در این حالت کلاً فوکوس خودکار دوربین کار نمی‌کند. یعنی برای فوکوس کردن روی هر چیزی باید رینگ روی لنز را به صورت دستی بچرخانید. البته بدیهی است که در اینجا قرار است درباره فوکوس خودکار حرف بزنیم، اما در دوربین‌های مدرن امروزی، مرز بین فوکوس دستی و خودکار تا حدی از بین رفته و کمرنگ شده است.
مثلاً در برخی از دوربین‌ها وقتی به صورت دستی یا Manual روی چیزی فوکوس می‌کنید، باز هم موتور فوکوس خودکار درگیر جابجا کردن عدسی‌ها می‌شود و عدسی یا گروهی از عدسی‌هایی را که قرار است فوکوس را تنظیم کنند حرکت می‌دهد. به این نوع لنز‌ها که می‌توانند همزمان بین حالت فوکوس دستی یا خودکار جابجا شوند، “دارای رینگ فوکوس دستی همیشگی” گفته می‌شود. یعنی اگر در حال استفاده از فوکوس خودکار باشید، باز هم با چرخاندن رینگ فوکوس دستی، می‌توانید فوکوس لنز را به صورت Manual کنترل کنید.
همچنین برخی از دوربین‌ها حتی زمانی که در حال استفاده از فوکوس دستی هستید، می‌توانند به شما کمک کنند و در داخل منظره‌یاب (چشمی دوربین) نشان دهند که محدوده فوکوس شده تصویر دقیقه در کجای تصویر قرار گرفته است. به این قابلیت Focus Peaking گفته می‌شود که البته مترادف فارسی ندارد، اما می‌توان آن را به “انتخاب نقطه فوکوس” هم معنی کرد. این قابلیت اغلب در دوربین‌های بدون آینه و برخی از دوربین‌های DSLR جدید وجود دارد. در واقع Focus Peaking را می‌توان نوعی دستیار دیجیتالی در نظر گرفت که به شما تائید می‌دهد آیا محدوده مورد نظرتان به صورت دستی به خوبی فوکوس شده یا خیر.
فوکوس Single یا تک ش*ات
فوکوس خودکار Single Shot یا فوکوس تکی را در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند One Shot، S-AF، Single Servo، AF-S، حرف S و … می‌بینید که در واقع ساده‌ترین شکل از فوکوس خودکار است. معمولاً وقتی روی این حالت هستید با کمی فشردن دکمه شاتر، دوربین با توجه به سوژه‌ای که روی نقاط فوکوس قرار گرفته است، به طور خودکار روی آن فوکوس می‌کند. البته گاهی اوقات هم خود عکاسان این قابلیت را غیرفعال می‌کنند و ترجیح می‌دهند برای این کار از دکمه AF-ON که در پشت بدنه دوربین (تقریباً جایی زیر انگشت شست) استفاده کنند. وقتی هم دکمه شاتر را تا انتها فشار دهید، عکس گرفته می‌شود.
فایده این کار چیست؟ اینکه خیلی ساده است. کافیست دوربین را به سمت سوژه بگیرید. دکمه فوکوس یا شاتر را فشار دهید. بلافاصله دوربین روی سوژه فوکوس کرده و نقطه فوکوس بدون هیچ حرکتی قفل می‌شود. حالا می‌توانید عکس را بگیرید. اشکال این فوکوس کجاست؟ اگر سوژه‌تان یا خود شما حرکت کنید، جای فوکوس همچنان ثابت مانده و احتمالاً با کمی تغییر فاصله شما با سوژه، کمی به هم می‌ریزد. بنابراین دیگر نقطه فوکوس قبلی برایتان کاربرد نخواهد داشت. در این صورت دوباره باید فوکوس کنید.
یک نکته مهم اینکه لامپ کمکی فوکوس فقط در این حالت روشن می‌شود. این لامپ که در نور کم برای کمک به انجام فوکوس خودکار روشن شده و سوژه را روشن می‌کند، یکی از علائم فوکوس Single است. بنابراین اگر این نور را دیدید، می‌توانید متوجه شوید که در حالت فوکوس خودکار Single قرار دارید.
فوکوس پیوسته یا Continuous
این فوکوس هم در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند Continuous AF، C-AF، AI Servo، AF-C و غیره نامیده می‌شود. در این حالت پردازنده دوربین به کار می‌افتد تا به شما کمک کند تا فوکوس را روی سوژه انجام داده و از همه مهم‌تر اینکه فوکوس را روی سوژه حفظ کنید. به طور معمول، دوربین سعی می‌کند فوکوس را به صورت تک ش*ات، و براساس نقاط فوکوس خودش انجام داده و پس از آن می‌کوشد تا به محض جابجایی سوژه در طول کادر تصویر، نقطه فوکوس متناسب با حرکت آن تغییر دهد.
مثلاً اگر سوژه به سمت چپ کار رفت، فوکوس خودکار توسط نقاط سمت چپ منظره‌یاب فوکوس می‌شود و با رفتن سوژه به سمت راست، بلافاصله نقاط سمت راست فعال شده و روی آن فوکوس می‌کنند.
مزیت استفاده از این فوکوس در بین روش‌های فوکوس خودکار این است که دیگر نیازی نیست تا برای سوژه‌های متحرک، پی‌درپی فوکوس کنید. بلکه خود دوربین سعی می‌کند فوکوس را روی سوژه نگاه دارد. مثلاً هنگام عکاسی ورزشی، عکاسی از کودکان که معمولاً پر جنب و جوش هستند یا حتی عکاسی حیات‌وحش که سوژه در حال دویدن یا پرواز کردن است، این فوکوس خیلی کاربرد دارد. از سوی دیگر زمانی که خود شما در حال حرکت هستید هم استفاده از این فوکوس کاربرد زیادی دارد. مثلاً فرض کنید می‌خواهید از داخل اتومبیل در حال حرکت، از یک تابلو کنار خیابان عکاسی کنید.
با این کار می‌توانید فوکوس را روی تابلو حفظ و عکاسی کنید. اما عیب استفاده از این فوکوس چیست؟ معمولاً نمی‌توانید با حفظ فوکوس، کادر را جابجا کنید. در این مواقع ممکن است دوربین سعی کند دوباره فوکوس کند و حتی با تغییر کادر، امکان جابجا شدن نقطه فوکوس هم وجود دارد.
فوکوس ترکیبی
این فوکوس در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند AI-Focus، Auto-Servo AF، AF-A و غیره شناخته می‌شود. در این حالت دوربین توجه می‌کند که آیا سوژه‌ای که روی آن فوکوس کرده‌اید متحرک است یا ثابت. اگر سوژه ثابت بود، به طور خودکار دوربین از فوکوس Single استفاده می‌کند و در صورتی که سوژه شروع به حرکت کند، بلافاصله وضعیت فوکوس پیوسته انتخاب می‌شود و نقاط فوکوس، سوژه در حال حرکت را دنبال می‌کنند.
مزیت استفاده از فوکوس ترکیبی در بین روش‌های فوکوس دیگر این است که شما اجازه می‌دهید خود دوربین، حالت مورد نیازش را انتخاب کند. اما اشکال استفاده از فوکوس هیبریدی چیست؟ اینکه خود دوربین نمی‌تواند همیشه دقیق باشد. نکته مهم‌تر اینکه بسیاری از دوربین‌های حرفه‌ای فاقد این گزینه هستند، زیرا اصولاً این نوع فوکوس بیشتر مورد استفاده کاربران تازه‌کار یا عکاسان غیرحرفه‌ای است و عکاسان حرفه‌ای ترجیح می‌دهند از وضعیت‌های خودکار استفاده نکنند. اینکه بخواهید از این مد استفاده کنید یا خیر بیشتر بستگی به این دارد که چقدر بخواهید به انتخاب فوکوس توسط دوربینتان اطمینان کنید.
taakroman.ir
معمولاً ساده‌ترین تغییرات در روش‌های فوکوس خودکار از طریق یک دکمه روی دوربینتان اتفاق می‌افتد. یعنی فقط می‌توانید فوکوس را روی حالت خودکار یا دستی قرار دهید. اما دوربین‌های جدید، از طریق همین دکمه امکان دسترسی به اغلب مد‌های فوکوس خودکار را هم می‌دهند و می‌توانید با نگه‌داشتن یا جابجایی سویچ روی آن‌ها، فوکوس خودکار را تغییر دهید. ابتدا به سراغ فوکوس دستی می‌رویم. یعنی دقیقه زمانی که هیچکدام از روش‌های فوکوس خودکار را در اختیار ندارید.
در این حالت کلاً فوکوس خودکار دوربین کار نمی‌کند. یعنی برای فوکوس کردن روی هر چیزی باید رینگ روی لنز را به صورت دستی بچرخانید. البته بدیهی است که در اینجا قرار است درباره فوکوس خودکار حرف بزنیم، اما در دوربین‌های مدرن امروزی، مرز بین فوکوس دستی و خودکار تا حدی از بین رفته و کمرنگ شده است.
مثلاً در برخی از دوربین‌ها وقتی به صورت دستی یا Manual روی چیزی فوکوس می‌کنید، باز هم موتور فوکوس خودکار درگیر جابجا کردن عدسی‌ها می‌شود و عدسی یا گروهی از عدسی‌هایی را که قرار است فوکوس را تنظیم کنند حرکت می‌دهد. به این نوع لنز‌ها که می‌توانند همزمان بین حالت فوکوس دستی یا خودکار جابجا شوند، “دارای رینگ فوکوس دستی همیشگی” گفته می‌شود. یعنی اگر در حال استفاده از فوکوس خودکار باشید، باز هم با چرخاندن رینگ فوکوس دستی، می‌توانید فوکوس لنز را به صورت Manual کنترل کنید.
همچنین برخی از دوربین‌ها حتی زمانی که در حال استفاده از فوکوس دستی هستید، می‌توانند به شما کمک کنند و در داخل منظره‌یاب (چشمی دوربین) نشان دهند که محدوده فوکوس شده تصویر دقیقه در کجای تصویر قرار گرفته است. به این قابلیت Focus Peaking گفته می‌شود که البته مترادف فارسی ندارد، اما می‌توان آن را به “انتخاب نقطه فوکوس” هم معنی کرد. این قابلیت اغلب در دوربین‌های بدون آینه و برخی از دوربین‌های DSLR جدید وجود دارد. در واقع Focus Peaking را می‌توان نوعی دستیار دیجیتالی در نظر گرفت که به شما تائید می‌دهد آیا محدوده مورد نظرتان به صورت دستی به خوبی فوکوس شده یا خیر.
فوکوس Single یا تک ش*ات
فوکوس خودکار Single Shot یا فوکوس تکی را در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند One Shot، S-AF، Single Servo، AF-S، حرف S و … می‌بینید که در واقع ساده‌ترین شکل از فوکوس خودکار است. معمولاً وقتی روی این حالت هستید با کمی فشردن دکمه شاتر، دوربین با توجه به سوژه‌ای که روی نقاط فوکوس قرار گرفته است، به طور خودکار روی آن فوکوس می‌کند. البته گاهی اوقات هم خود عکاسان این قابلیت را غیرفعال می‌کنند و ترجیح می‌دهند برای این کار از دکمه AF-ON که در پشت بدنه دوربین (تقریباً جایی زیر انگشت شست) استفاده کنند. وقتی هم دکمه شاتر را تا انتها فشار دهید، عکس گرفته می‌شود.
فایده این کار چیست؟ اینکه خیلی ساده است. کافیست دوربین را به سمت سوژه بگیرید. دکمه فوکوس یا شاتر را فشار دهید. بلافاصله دوربین روی سوژه فوکوس کرده و نقطه فوکوس بدون هیچ حرکتی قفل می‌شود. حالا می‌توانید عکس را بگیرید. اشکال این فوکوس کجاست؟ اگر سوژه‌تان یا خود شما حرکت کنید، جای فوکوس همچنان ثابت مانده و احتمالاً با کمی تغییر فاصله شما با سوژه، کمی به هم می‌ریزد. بنابراین دیگر نقطه فوکوس قبلی برایتان کاربرد نخواهد داشت. در این صورت دوباره باید فوکوس کنید.
یک نکته مهم اینکه لامپ کمکی فوکوس فقط در این حالت روشن می‌شود. این لامپ که در نور کم برای کمک به انجام فوکوس خودکار روشن شده و سوژه را روشن می‌کند، یکی از علائم فوکوس Single است. بنابراین اگر این نور را دیدید، می‌توانید متوجه شوید که در حالت فوکوس خودکار Single قرار دارید.
فوکوس پیوسته یا Continuous
این فوکوس هم در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند Continuous AF، C-AF، AI Servo، AF-C و غیره نامیده می‌شود. در این حالت پردازنده دوربین به کار می‌افتد تا به شما کمک کند تا فوکوس را روی سوژه انجام داده و از همه مهم‌تر اینکه فوکوس را روی سوژه حفظ کنید. به طور معمول، دوربین سعی می‌کند فوکوس را به صورت تک ش*ات، و براساس نقاط فوکوس خودش انجام داده و پس از آن می‌کوشد تا به محض جابجایی سوژه در طول کادر تصویر، نقطه فوکوس متناسب با حرکت آن تغییر دهد.
مثلاً اگر سوژه به سمت چپ کار رفت، فوکوس خودکار توسط نقاط سمت چپ منظره‌یاب فوکوس می‌شود و با رفتن سوژه به سمت راست، بلافاصله نقاط سمت راست فعال شده و روی آن فوکوس می‌کنند.
مزیت استفاده از این فوکوس در بین روش‌های فوکوس خودکار این است که دیگر نیازی نیست تا برای سوژه‌های متحرک، پی‌درپی فوکوس کنید. بلکه خود دوربین سعی می‌کند فوکوس را روی سوژه نگاه دارد. مثلاً هنگام عکاسی ورزشی، عکاسی از کودکان که معمولاً پر جنب و جوش هستند یا حتی عکاسی حیات‌وحش که سوژه در حال دویدن یا پرواز کردن است، این فوکوس خیلی کاربرد دارد. از سوی دیگر زمانی که خود شما در حال حرکت هستید هم استفاده از این فوکوس کاربرد زیادی دارد. مثلاً فرض کنید می‌خواهید از داخل اتومبیل در حال حرکت، از یک تابلو کنار خیابان عکاسی کنید.
با این کار می‌توانید فوکوس را روی تابلو حفظ و عکاسی کنید. اما عیب استفاده از این فوکوس چیست؟ معمولاً نمی‌توانید با حفظ فوکوس، کادر را جابجا کنید. در این مواقع ممکن است دوربین سعی کند دوباره فوکوس کند و حتی با تغییر کادر، امکان جابجا شدن نقطه فوکوس هم وجود دارد.
فوکوس ترکیبی
این فوکوس در دوربین‌های مختلف با نام‌هایی مانند AI-Focus، Auto-Servo AF، AF-A و غیره شناخته می‌شود. در این حالت دوربین توجه می‌کند که آیا سوژه‌ای که روی آن فوکوس کرده‌اید متحرک است یا ثابت. اگر سوژه ثابت بود، به طور خودکار دوربین از فوکوس Single استفاده می‌کند و در صورتی که سوژه شروع به حرکت کند، بلافاصله وضعیت فوکوس پیوسته انتخاب می‌شود و نقاط فوکوس، سوژه در حال حرکت را دنبال می‌کنند.
مزیت استفاده از فوکوس ترکیبی در بین روش‌های فوکوس دیگر این است که شما اجازه می‌دهید خود دوربین، حالت مورد نیازش را انتخاب کند. اما اشکال استفاده از فوکوس هیبریدی چیست؟ اینکه خود دوربین نمی‌تواند همیشه دقیق باشد. نکته مهم‌تر اینکه بسیاری از دوربین‌های حرفه‌ای فاقد این گزینه هستند، زیرا اصولاً این نوع فوکوس بیشتر مورد استفاده کاربران تازه‌کار یا عکاسان غیرحرفه‌ای است و عکاسان حرفه‌ای ترجیح می‌دهند از وضعیت‌های خودکار استفاده نکنند. اینکه بخواهید از این مد استفاده کنید یا خیر بیشتر بستگی به این دارد که چقدر بخواهید به انتخاب فوکوس توسط دوربینتان اطمینان کنید.
تک رمان
دانلود رمان عاشقانه از طریق سایت تک رمان دانلود رمان جنایی برای دانلود رمان رایگان وارد شوید جهت چاپ رمان و نشر در انجمن رمان نویسی از طریق اورود به انجمن اقدام کنید
taakroman.ir
آخرین ویرایش:
