نجاشى پادشاه حبشه سردرد داشت. از پیغمبر (صلی الله علیه وآله) مدد خواست حضرت این حرز را براى او نوشت که شب در کلاه خود بگذارد:
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. لاَ إِلَهَ إِلّاَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ شَهِدَ اللهُ الاْيَةَ لِلَّهِ نُورٌ وَحِكْمَةٌ وَعِزٌّ وَقُوَّةٌ وَبُرْهَانٌ وَقُدْرَةٌ وَسُلْطَانٌ وَرَحْمَةٌ. يَا مَنْ لاَ يَنَامُ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ إِبْرَاهِيمُ خَلِيلُ اللهِ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ مُوسَى كَلِيمُ اللهِ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ عِيسَى رُوحُ اللهِ وَكَلِمَتُهُ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَصَفِيُّهُ وَصَفْوَتُهُ (صلی الله علیه وآله). اسْكُنْ سَكَّنْتُکَ بِمَنْ يَسْكُنُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَبِمَنْ سَكَنَ لَهُ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ وَالشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ أَلا إِلَى اللهِ تَصِيرُ الاُْمُور».
«به نام خداوند بخشنده و مهربان. خدایى جز خداوند فرمانرواى حق آشکار نیست براى خداست نور و حکمت و عزت و نیرو و برهان و قدرت و سلطان و رحمت. اى آن که نمى‌خوابد، خدایى جز خداى یگانه نیست. ابراهیم(علیه السلام) دوست خداست، خدایى جز خداى یگانه نیست. موسى(علیه السلام) کلام خداست خدایى جز خداى یگانه نیست. عیسى (علیه السلام) از روح خداست و اراده ى اوست، خدایى جز خداى یگانه نیست. محمّد (صلی الله علیه وآله) فرستاده و برگزیده‌ى خداست.
اى درد آرام شو، تو را آرام کردم به یارى آن کس که هر چه در آسمان‌ها و زمین است. براى او آرام و قرارى گیرند و به یارى کسى که آن چه در شب و روز است و براى او آرامند و او شنواى دانا است. پس باد را رام سلیمان کردیم که به نرمى هر جا که قصد مى‌کرد به فرمان او مى‌رفت و نیز شیاطین را که بنّا و غواص بودند. آگاه باش که بازگشت امور به سوى خداست».
امام باقر (علیه السلام) فرمودند: هر کس دچار سر درد شد دستش را بر روى سرش بگذارد و هفت مرتبه بگوید:
«أَعُوذُ بِاللهِ الَّذِي سَكَنَ لَهُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ».
«درست است به خدایى که آفریده‌هاى زمینى و دریایى و نیز آن چه در آسمان‌ها و زمین است براى او آرام و فروتن‌اند و خدا شنوا و آگاه است و ]همه چیز[ در اختیار اوست».1
امام باقر (علیه السلام) فرمود: به شیعیان ما براى سر درد ]این ذکر را[ بیاموز:
«يَا طَاهِي يَا ذَرُّ يَا طَمِنَة يَا طنابُ».
پس همانا این‌ها نام‌هاى عظیمى هستند که نزد خداوند عزوجل مقام و منزلت دارند ]که هر کس آن‌ها را به زبان آورد[ خداوند به خاطر آن اسامى، درد را از او برطرف مى‌نماید.2
محمّد بن ابراهیم سراج نقل مى‌کند که به امام باقر(علیه السلام) از درد نیمه سر و صورت و ]میگرن[ شکایت کردم که هر هفته یک یا دو بار به آن مبتلا مى‌شوم فرمود: دستت را به جایى که درد مى‌کند بگذار و این دعا را سه بار بگو، انشاء الله شفا مى‌یابى:
«يَا ظَاهِراً مَوْجُوداً وَيَا بَاطِناً غَيْرَ مَفْقُودٍ، أُرْدُدْ عَلَى عَبْدِکَ الضَّعِيفِ أَيَادِيَکَ الْجَمِيلَةَ عِنْدَهُ وَأَذْهِبْ عَنْهُ مَا بِهِ مِنْ أَذًى إِنَّکَ رَحِيمٌ وَدُودٌ قَدِيرٌ».
«اى خداى ظاهرى که وجود دارى ]داراى نشانه‌هاى آشکارى[ اى خداى پنهانى که مفقود نمى‌شوى، بر بنده ناتوانت بخشش و نعمت‌هاى زیبایت را ارزانى دار و آن چه موجب آزار و اذیت او مى‌شود از وى دور ساز. همانا تو مهربان و دوستدار بندگانت هستى همچنان که توانمندى».3
عمر بن حنظله نقل کرد: خدمت امام باقر (علیه السلام) از سر دردم شکایت کردم، فرمود: وقتى دچار درد شدى دست بر جلوى سر بگذار و بگو:
(لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إِذآ لاَبْتَغَوْا إِلى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلاً)4 (وَإِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُودآ).5
«اگر به گفته آن‌ها باالله خدایان دیگرى بود، حتمآ هر کدام راهى به سوى صاحب عرش در پیش مى‌گرفتند و چون به آن‌ها گفته شود به آن چه خدا فرستاده و به سوى پیغمبر بیایید منافقان را مى‌بینى که به کلى از تو روى مى‌گردانند».6
امام باقر (علیه السلام) فرمود: این دعا نوشته مى‌شود و بر گر*دن کسى که سر درد دارد آویزان مى‌شود:
«اللَّهُمَّ إِنَّکَ لَسْتَ بِإِلَهٍ اسْتَحْدَثْنَاهُ وَلاَ بِرَبٍّ يَبِيدُ ذِكْرُهُ وَلاَ مَعَکَ شُرَكَاءُ يَقْضُونَ مَعَکَ وَلاَ كَانَ قَبْلَکَ إِلَهٌ نَدْعُوهُ وَنَتَعَوَّذُ بِهِ وَنَتَضَرَّعُ إِلَيْهِ وَنَدَعُکَ وَلاَ أَعَانَکَ عَلَى خَلْقِنَا مِنْ أَحَدٍ فَنَشُكُّ فِيکَ لاَ إِلَهَ إِلّاَ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِيکَ لَکَ عَافِ فُلاَنَ بْنَ فُلاَنَةَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ».
«خدایا! تو معبودى نیستى که ما به وجودت آورده باشیم پروردگارى نیستى که یادش از دلمان برود و شریک‌هایى ندارى که همراهت حکم کنند و پیش از تو معبودى وجود نداشته که او را بخوانیم و به او پناه ببریم و به درگاهش تضرع کنیم بلکه تو را مى‌خوانیم و کسى تو را در آفرینش ما یارى نداد تا در وجودت تردید کنیم. یکتایى و شریکى ندارى فلانى فرزند فلانى را سلامت بده و بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و اهل بیتش درود: بفرست».
taakroman.ir
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ. لاَ إِلَهَ إِلّاَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِينُ شَهِدَ اللهُ الاْيَةَ لِلَّهِ نُورٌ وَحِكْمَةٌ وَعِزٌّ وَقُوَّةٌ وَبُرْهَانٌ وَقُدْرَةٌ وَسُلْطَانٌ وَرَحْمَةٌ. يَا مَنْ لاَ يَنَامُ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ إِبْرَاهِيمُ خَلِيلُ اللهِ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ مُوسَى كَلِيمُ اللهِ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ عِيسَى رُوحُ اللهِ وَكَلِمَتُهُ لاَ إِلَهَ إِلّاَ اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَصَفِيُّهُ وَصَفْوَتُهُ (صلی الله علیه وآله). اسْكُنْ سَكَّنْتُکَ بِمَنْ يَسْكُنُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَبِمَنْ سَكَنَ لَهُ مَا فِي اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ وَالشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ أَلا إِلَى اللهِ تَصِيرُ الاُْمُور».
«به نام خداوند بخشنده و مهربان. خدایى جز خداوند فرمانرواى حق آشکار نیست براى خداست نور و حکمت و عزت و نیرو و برهان و قدرت و سلطان و رحمت. اى آن که نمى‌خوابد، خدایى جز خداى یگانه نیست. ابراهیم(علیه السلام) دوست خداست، خدایى جز خداى یگانه نیست. موسى(علیه السلام) کلام خداست خدایى جز خداى یگانه نیست. عیسى (علیه السلام) از روح خداست و اراده ى اوست، خدایى جز خداى یگانه نیست. محمّد (صلی الله علیه وآله) فرستاده و برگزیده‌ى خداست.
اى درد آرام شو، تو را آرام کردم به یارى آن کس که هر چه در آسمان‌ها و زمین است. براى او آرام و قرارى گیرند و به یارى کسى که آن چه در شب و روز است و براى او آرامند و او شنواى دانا است. پس باد را رام سلیمان کردیم که به نرمى هر جا که قصد مى‌کرد به فرمان او مى‌رفت و نیز شیاطین را که بنّا و غواص بودند. آگاه باش که بازگشت امور به سوى خداست».
امام باقر (علیه السلام) فرمودند: هر کس دچار سر درد شد دستش را بر روى سرش بگذارد و هفت مرتبه بگوید:
«أَعُوذُ بِاللهِ الَّذِي سَكَنَ لَهُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ».
«درست است به خدایى که آفریده‌هاى زمینى و دریایى و نیز آن چه در آسمان‌ها و زمین است براى او آرام و فروتن‌اند و خدا شنوا و آگاه است و ]همه چیز[ در اختیار اوست».1
امام باقر (علیه السلام) فرمود: به شیعیان ما براى سر درد ]این ذکر را[ بیاموز:
«يَا طَاهِي يَا ذَرُّ يَا طَمِنَة يَا طنابُ».
پس همانا این‌ها نام‌هاى عظیمى هستند که نزد خداوند عزوجل مقام و منزلت دارند ]که هر کس آن‌ها را به زبان آورد[ خداوند به خاطر آن اسامى، درد را از او برطرف مى‌نماید.2
محمّد بن ابراهیم سراج نقل مى‌کند که به امام باقر(علیه السلام) از درد نیمه سر و صورت و ]میگرن[ شکایت کردم که هر هفته یک یا دو بار به آن مبتلا مى‌شوم فرمود: دستت را به جایى که درد مى‌کند بگذار و این دعا را سه بار بگو، انشاء الله شفا مى‌یابى:
«يَا ظَاهِراً مَوْجُوداً وَيَا بَاطِناً غَيْرَ مَفْقُودٍ، أُرْدُدْ عَلَى عَبْدِکَ الضَّعِيفِ أَيَادِيَکَ الْجَمِيلَةَ عِنْدَهُ وَأَذْهِبْ عَنْهُ مَا بِهِ مِنْ أَذًى إِنَّکَ رَحِيمٌ وَدُودٌ قَدِيرٌ».
«اى خداى ظاهرى که وجود دارى ]داراى نشانه‌هاى آشکارى[ اى خداى پنهانى که مفقود نمى‌شوى، بر بنده ناتوانت بخشش و نعمت‌هاى زیبایت را ارزانى دار و آن چه موجب آزار و اذیت او مى‌شود از وى دور ساز. همانا تو مهربان و دوستدار بندگانت هستى همچنان که توانمندى».3
عمر بن حنظله نقل کرد: خدمت امام باقر (علیه السلام) از سر دردم شکایت کردم، فرمود: وقتى دچار درد شدى دست بر جلوى سر بگذار و بگو:
(لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إِذآ لاَبْتَغَوْا إِلى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلاً)4 (وَإِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُودآ).5
«اگر به گفته آن‌ها باالله خدایان دیگرى بود، حتمآ هر کدام راهى به سوى صاحب عرش در پیش مى‌گرفتند و چون به آن‌ها گفته شود به آن چه خدا فرستاده و به سوى پیغمبر بیایید منافقان را مى‌بینى که به کلى از تو روى مى‌گردانند».6
امام باقر (علیه السلام) فرمود: این دعا نوشته مى‌شود و بر گر*دن کسى که سر درد دارد آویزان مى‌شود:
«اللَّهُمَّ إِنَّکَ لَسْتَ بِإِلَهٍ اسْتَحْدَثْنَاهُ وَلاَ بِرَبٍّ يَبِيدُ ذِكْرُهُ وَلاَ مَعَکَ شُرَكَاءُ يَقْضُونَ مَعَکَ وَلاَ كَانَ قَبْلَکَ إِلَهٌ نَدْعُوهُ وَنَتَعَوَّذُ بِهِ وَنَتَضَرَّعُ إِلَيْهِ وَنَدَعُکَ وَلاَ أَعَانَکَ عَلَى خَلْقِنَا مِنْ أَحَدٍ فَنَشُكُّ فِيکَ لاَ إِلَهَ إِلّاَ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِيکَ لَکَ عَافِ فُلاَنَ بْنَ فُلاَنَةَ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ».
«خدایا! تو معبودى نیستى که ما به وجودت آورده باشیم پروردگارى نیستى که یادش از دلمان برود و شریک‌هایى ندارى که همراهت حکم کنند و پیش از تو معبودى وجود نداشته که او را بخوانیم و به او پناه ببریم و به درگاهش تضرع کنیم بلکه تو را مى‌خوانیم و کسى تو را در آفرینش ما یارى نداد تا در وجودت تردید کنیم. یکتایى و شریکى ندارى فلانى فرزند فلانى را سلامت بده و بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و اهل بیتش درود: بفرست».
تک رمان دانلود رمان
دانلود رمان عاشقانه دانلود رمان جنایی دانلود رمان معمایی دانلود رمان فانتزی دانلود رمان علمی تخیلی دانلود رمان تراژدی دانلود داستان کوتاه
taakroman.ir
آخرین ویرایش توسط مدیر:
