با عضویت در انجمن تک رمان از مزایای(چاپ کتاب،منتشر کردن رمان و...به صورت رایگان، خدمات ویراستاری، نقد و...)بهرمند شوید. با ما بهترین‌ها را تجربه کنید.☆
پرویز پرستویی (زادهٔ ۲ تیر ۱۳۳۴ در روستای چالو، استان همدان) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، خواننده و گوینده ایرانی است. او موفق به دریافت نشان درجه یک گواهی‌نامه هنری گردیده‌است. پرویز پرستویی با دریافت چهار سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد، در بین بازیگران ایرانی رکورددار است. زندگی
پرویز پرستویی در روستای چالو، از توابع شهرستان کبودرآهنگ متولد شد. پدر وی کشاورز بود و زمانی که وی ۳ ساله بود به تهران مهاجرت کرد. دوران کودکی و نوجوانی را در یک خانه ی اجاره‌ای کوچک در محله دروازه غار سپری کرد. او در مدرسه صادقیه اسلامی در کوچه ی گمرک تحصیلات ابتدایی خود را به پایان رساند. پرستویی با پس‌انداز کردن یازده هزار تومان خانه‌ای در حوالی ترمینال جنوب خرید. مدتی به ورزش علاقه مند شده و دروازه‌بان تیم کارگران بود. پس از این زمان به مرکز رفاه نازی‌آباد رفت و شروع به آموختن تئاتر کرد. پرویز پرستویی در سال ۱۳۶۰ و زمانی که ۲۶ سال سن داشت به عنوان منشی در دادگستری تهران مشغول به کار شد(مدت دو سال در دادگاه خانواده و هشت سال در دادگاه کیفری (جنایی سابق) ) ، امّا پس از مدتی به خاطر علاقهٔ زیاد به تئاتر رفت و تا پایان در آنجا مشغول به کار شد.
فعالیت
تئاتر و سینما
وی در سال ۱۳۴۸ به گروه بهرام بیضایی پیوست و در همان سال سرانجام اولین نقشش در تئاتر ماجرای یک محل را بازی کرد. پرستویی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۸ با اجرای نمایش در مراکز رفاه، کاخ جوانان و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. در سال ۱۳۵۳ برای بازی در نمایش دکه و یک سال بعد برای بازی در نمایش تسلیم شدگان جایزه کاخ جوانان را گرفت. آشنایی او با بهزاد فراهانی او را به گروه کوچ کشاند تا به دنبال کسب تجربه باشد.
اوج دوران کاری وی در سال ۱۳۵۲ در نمایش‌های چشم برابر چشم، شبی در حلبی‌آباد، پتک و خانه روشن بود که در آن به بازی پرداخت. بازی او در نمایش پرطرفدار میلاد در نقش دلال زمین خیلی زود اسم او را در بین طرفداران تئاتر بر سر زبان‌ها انداخت. پرستویی در سال ۱۳۶۲ اولین فعالیت خود را در سینما با دیار عاشقان آغاز کرد و توانست در همین ابتدا مورد تحسین قرار گیرد و موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل جشنواره فیلم فجر شد. وی در سال ۱۳۶۶ در فیلم شکار با خسرو شکیبایی هم بازی شد. بازی او در آدم‌برفی ۱۳۷۳ و لیلی با من است ۱۳۷۴ در نقش‌های متفاوت باعث شهرت بیشتر وی شد و برای ایفای نقش صادق مشکینی دیپلم افتخار جشنواره فجر را به دست آورد.
نقطه اوج وی در سال ۱۳۷۶ برای بازی در فیلم آژانس شیشه‌ای در نقش حاج کاظم بود. وی برای بازی در این نقش سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر و دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم یوگسلاوی را در سال ۲۰۰۰ م. به دست آورد. بازی او در فیلم مومیایی ۳ در سال ۱۳۷۸ نیز از دیگر کارهای قابل توجه او در دهه ۷۰ بود. سال ۱۳۸۰ سال خوبی برای او نبود، فیلم آب و آتش با بازی نه چندان دلچسب و انتخاب نامناسب او و فیلم تکه‌پاره شده موج مرده با تکرار نقش حاج کاظم آژانس شیشه‌ای چهره موفقی از پرویز پرستویی به جا نگذاشت. پرویز پرستویی در سال ۱۳۸۲ بار دیگر چشمها را به سوی خود خیره کرد. بازی ماندگار او در نقش رضا مارمولک در فیلم مارمولک کمال تبریزی جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر ۱۳۸۲ و تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد هشتمین جشن خانه سینما ۱۳۸۳ را برای او به ارمغان آورد. وی از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵ در فیلم‌های موفق دوئل ۱۳۸۲، بید مجنون ۱۳۸۳، کافه ترانزیت ۱۳۸۳ محصول مشترک فرانسه، ترکیه و ایران به ایفای نقش متفاوت پرداخت.
پرستویی دو بار دیگر در سال ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر را برای بازی در فیلم‌های بید مجنون به کارگردانی مجید مجیدی و به نام پدر به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا از آن خود کرد. پاداش سکوت و کتاب قانون دو فیلم او در همکاری با مازیار میری در دو سال پشت سر هم بود.
وی در سال ۱۳۸۷ با بازی در فیلم بیست عبدالرضا کاهانی توانست جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم‌های هنری باتومی ۲۰۰۹ را به دست آورد. پرستویی در سال ۱۳۹۲ با بازی در فیلم امروز رضا میرکریمی مورد تحسین قرار گرفت و برنده جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم سان فرانسیسکو ۲۰۱۴، جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره بین‌المللی سینمای مؤلف رباط ۲۰۱۴ و برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم جیپور در سال ۲۰۱۴ شد.
پرستویی در سال ۱۳۹۴ پس از ده سال و برای ششمین بار با فیلم بادیگارد مقابل دوربین ابراهیم حاتمی‌کیا رفت و در نقش حیدر ذبیحی به ایفای نقش پرداخت. وی برای بازی در این نقش در سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر برای چهارمین بار برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
باوری در عالم بازیگری وجود دارد که می گوید بازیگر باید بتواند هر نقشی را بازی کند. این البته یک باور ایده آلیستی است و شاید چندان نسبتی با واقعیت نداشته باشد؛ چرا که به هر حال هر بازیگری، مختصات مشخص بدنی و بیانی دارد و بویژه در سینما شاید نتواند در هر نقش و قالبی ظاهر شود. بحث هنر و تلاش بازیگر برای ایفای نقش یک طرف، اما مقوله باورپذیری و پذیرش این کاراکتر از سوی تماشاگر هم موضوعی جدی و قابل بررسی است. با این همه، همواره و در تاریخ سینما بازیگرانی هستند که در محدوده مختصات فیزیکی و توانایی خودشان، نهایت تلاش خود را برای بازی در نقش های مختلف به کار می بندند. اگر موارد دیگری چون متن، گریم و هدایت کارگردان درست باشد، نتیجه این کوشش و چالش به بار می نشیند. در سینمای ایران، پرویز پرستویی یکی از بازیگرانی است که در طول کارنامه اش برای بازی در نقش های مختلف تلاش کرده است. او همان قدر که در ایفای نقش های جدی و تلخ هنرمندانه کار کرده، در نقش های کمدی و فانتزی هم حرف هایی جدی برای گفتن دارد. پرستویی در دهه های ۷۰ و ۸۰، چند نقش خوب کمدی را تجربه کرد، اما درست بعد از «کتاب قانون» در سال ۸۷، خواسته یا ناخواسته مسیر بازیگری او به سمت دیگری رفت و خبری از نقش و فیلم کمدی در کارنامه اش نبود و او را بیشتر در نقش هایی با حال و هوای حاج کاظم«آژانس شیشه ای» دیدیم. اما «لس آنجلس – تهران» ساخته تینا پاکروان که این روزها روی پرده سینماهاست، بازگشت پرستویی به سینمای کمدی است و باید این اتفاق را بعد از ۱۰ سال دوری او از نقش های کمیک و خنده دار، به فال نیک گرفت و قدر دانست. هرچند ممکن است این رجعت دوباره به دلایلی چون متن و موقعیت صح*نه، با بازی های تماشایی اش در دوران اوجش فاصله داشته و انتظارها را به طور کامل برآورده نکرده باشد.
آدم برفی (داوود میرباقری)
با این که «آدم برفی» محلی برای جولان و یکه تازی اکبر عبدی است و همه قصه حول محور شخصیت عباس خاکپور می چرخد، اما به دلیل فیلمنامه دقیق و پرداخت درست کارگردان، بازیگران نقش های مکمل هم فرصتی برای جلوه گری دارند، از جمله پرویز پرستویی که در نقش جواد کولی می درخشد و نمک پراکنی اش با آن لحن لاتی جنوب شهری تمامی ندارد. نقش پرستویی مثل خود فیلم لایه زیرین تلخ اما لایه بیرونی کمیک و طنازانه دارد.
لیلی با من است (کمال تبریزی)
تا سال ها کمدی و شوخی به شکل گسترده اش، راهی به سینمای جنگی ایران نداشت، اما با «لیلی با من است» ورق برگشت و اتفاقا یکی از موفق ترین و ماندگارترین فیلم های کمدی سینمای دفاع مقدس شکل گرفت و برای ایفای نقش صادق مشکینی، فیلمبردار تلویزیون که از جنگ می ترسد، چه گزینه ای بهتر از پرستویی؟
او در این فیلم، وجه دیگری از توانایی اش را در سینمای کمدی رو می کند و فقط با درک درست شخصیت، در موقعیت ها قرار می گیرد و باعث خنده تماشاگر می شود.
مرد ع*و*ضی (محمدرضا هنرمند)
پرستویی در فیلم کمدی و فانتزی مرد ع*و*ضی، این امکان را می یابد تا از ظرفیت های بدنی و بیانی خودش برای خنداندن تماشاگر استفاده کند. داریوش جم، مدیر یک شرکت تولید پودر است که با شنیدن خبر قریب الوقوع ورشکستگی سکته مغزی می کند و بعد طی یک عمل جراحی، مغز یک مخترع پودر لباسشویی را به ب*دن او پیوند می زنند.
مومیایی ۳ (محمدرضا هنرمند)
پرستویی در مومیایی۳، نقش سروان قربانی را بازی می کند که افسری صادق و وظیفه شناس است، ولی درگیر مشکلاتی همچون تخلیه کلانتری و سرقت یک مومیایی است و همین باعث خلق موقعیت هایی کمدی می شود. او با استفاده درست از حرکات صورت و بیانی مناسب شخصیت که همچون گوینده ها صحبت می کند، نقش را بامزه از آب درمی آورد.
عشق شیشه ای (رضا حیدرنژاد)
«عشق شیشه ای» دومین همکاری پرستویی با رضا حیدرنژاد بعد از«حکایت آن مرد خوشبخت» بود. نقش جلال، بازیگر نقش های فرعی سینما که در عشق هم شکست خورده و ناکام است، فرصت خوبی در اختیار پرستویی قرار می دهد، اما تلاش توامان جدی و نمکین او به دلیل ضعف متن و پرداخت ناکافی، چندان به بار نمی نشیند.
عزیزم من کوک نیستم (محمدرضا هنرمند)
تجربه کاری پرستویی در دادگستری حتما به کار نقش او در «عزیزم من کوک نیستم» آمده است، منتهی فیلمنامه فیلم آنچنان به پرستویی برای ایفای نقشی کمیک و جذاب کمک نمی کند و پاس گل نمی دهد. با این حال همین اندک بارقه های بانمک نقش حمید افشاری، منشی دادگستری که به خاطر قولی که به پسرش داده، دست به گروگانگیری می زند، حاصل تلاش پرستویی است.
مارمولک (کمال تبریزی)
پرستویی و تبریزی بعد از همکاری موفق در «لیلی با من است»، به اوج دیگری در سینمای کمدی دست پیدا می کنند؛ «مارمولک» که پیمان قاسمخانی آن را با نیم نگاهی به فیلم «ما فرشته نیستیم» نوشته بود، بخوبی از ظرفیت جابه جایی شخصیت بهره می برد و این فرصت ایده آل را برای طنازی و بازی تماشایی و خنده دار پرستویی فراهم می کند. پرستویی در رضا مثقالی، نقش دزد سابقه داری را بازی می کند که خودش را جای یک روحانی جا می زند و دیدن آن هنوز هم جذاب است و خنده را بر لبان آدم می آورد.
کتاب قانون (مازیار میری)
کتاب قانون فیلم کمدی به معنای صرف آن نیست، اما صح*نه های بامزه و خنده دار کم ندارد. بخشی از این موقعیت کمدی به تفاوت های فرهنگی یک دختر خارجی تازه مسلمان شده با خانواده همسر ایرانی اش برمی گردد و بخشی از این طنازی هم مربوط به هنر پرستویی در نقش مهندس رحمان تواناست.
لس آنجلس – تهران (تینا پاکروان)
پیش از مواجهه با خود فیلم، آنچه جلب توجه می کند، بازگشت پرستویی به سینمای کمدی است. تماشای عکس های خنده دار او با چند گریم، شوق دیدن این نقش آفرینی را بیشتر هم می کند. منتهی همه اینها لزوما به نتیجه درخشانی منجر نشده و پاسخ مثبتی به توقع و انتظارتان نمی دهد. گرچه تلاش پرستویی برای بازی در نقش یک ایرانی سال ها تحت تعقیب به نام بهروز آمریکایی و ایجاد لحظات شاد و مفرح ب*ر*جسته است، اما ضرباتی که از متن و موقعیت های خام می خورد، این سعی را به بار نمی نشاند؛ ضمن این که کمی از حرکات موزون نقش هم غیرضروری به نظر می رسد. با این حال همین که پرستویی، کلیشه و پرسوناژی تلخ و جدی سال های اخیرش را شکسته، جای تبریک و آفرین دارد.
