حوادث اغلب منجر به پیدایش زخم و یا شکستگی استخوان در کودک میگردند. این زخمها گاهی در نقاط حساس ب*دن بوجود میآیند که خود سبب ایجاد عوارض مهمی شده و گاه در نقاط کم اهمیت ب*دن ایجاد میشوند، ولی در هر دو حال زخمها به مراقبت خاصی نیاز دارند. هنگام بروز سانحه و ایجاد زخم و خونریزی، لازم است سریعاً از خونریزی جلوگیری نموده و در صورت شدت جراحات، کودک را به مراکز درمانی انتقال دهید. بهترین روش بند آوردن خونریزی این است که ابتدا پانسمانی روی محل خونریزی بگذارید و سپس با دست بطور مستقیم به روی آن محل فشار وارد کنید. در تمام مواردی که زخم باز دست، گر*دن، بازو و یا ساق پا، دچار خونریزی شده است، عضو مجروح را می بایست در سحطی بالاتر از سطح قلب قرار دهید تا خونریزی به حداقل برسد.
شکستگی استخوان در کودک و نکات مربوط به آن
در این مورد، استثنایی وجود دارد و آن شکستگی استخوان در کودک می باشد. در این حالت بهیچ وجه شکستگی استخوان در کودک را نباید حرکت داد. در مورد بند آوردن خون دماغ نیز می توانید بیمار را روی صندلی نشانده، سرش را کمی به جلو خم کنید تا خون انتهایی بینی به حلق وارد نشود. کلیه لباسهای تنگ او را آزاد کنید. با ریختن آب سرد، سراو را خنک کنید. پارچه سردی (حوله ای که در آب خیس و فشرده شده باشد) یا کیسه یخ به پشت گر*دن و روی پیشانی او بگذارید. بیمار را وادارید که پنج دقیقه با انگشتان خود، پره های بینی را محکم بگیرد، تا با فشار بروریدهای آن قسمت که اغلب باعث خونریزی می شوند، به خون فرست لخته شدن را بدهد. سپس لوله ای از پنبه آغشته به وازلین را در داخل دو مجرای بینی قرار دهید.در موارد شکستگی استخوانهای کودک که براثر ضربه، تصادف، سقوط از بلندی، افتادن جسم سنگین برروی استخوان و غیره ایجاد میشود، استخوان ممکن است در یک نقطه یا چند نقطه بشکند، ممکن است سر استخوان شکسته داخل بافتها و عضلات بماند (شکستگی بسته) و یا سر استخوان شکسته، گوشت و پو*ست را پاره نموده و به خارج آید (شکستگی باز). در هر حالت، کودک درد دارد، محل شکستگی متورم است و بیمار از حرکت دادن آن عضو بیم دارد. در چنین مواردی نیز لازم است ضمن بی حرکت نمودن عضو شکسته و بستن آن با تخته بند یا آتل Atelle و رفع شوک، کودک سریعاً به مراکز درمائی منتقل گردد.
حوادث ناشی از وسایط نقلیه
به گزارش مجله پارسی وان سوانح ناشی از وسایط نقلیه در مورد اطفال و کودکان خردسال، غالباً مربوط به داخل ماشین یا ضمن تصادف آن رخ می دهد در حالیکه در سنین بالاتر، کودکان رهگذر بیشترین خطرات را متحمل می گردند. در میان رهگذران پیاده، بیشترین حادثه در بین کودکان ۵ تا ۹ ساله و پس از آن در بین جوانان ۱۸ تا ۱۹ ساله بچشم میخورد. در پیشگیری از سوانح مربوط به رهگذران پیاده، بهبود رفتار رانندگان، بهسازی راهها و پیاده روها و وسایط نقلیه، رعایت قوانین رانندگی و منع استعمال نوشابههای الکلی و …. بسیار مؤثر است. همچنین آموزش به کودکان و تأکید بر جلوگیری از خروج خودسرانه از منزل و بازی در محلهای غیر مجاز نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به عنوان مثال خطر دویدن در وسط خیابان برای گرفتن توپ را باید به کودک گوشزد نمود. کودک ممکن است پشت ماشین بدود که در صورت ترمز کردن ناگهانی و یا عقب آمدن آن، همواره امکان خطر وجود دارد.شدت تصادفات در داخل وسیله نقلیه و یا به بیرون افکنده شدن سرنشین از آن، بستگی به سرعت وسیله نقلیه و وسایل داخل آن و نوع و مسیر حرکت دارد.
نکات پیشگیری از صدمات تصادفات برای کودک
قبل از شروع به رانندگی لازم است از سالم بودن ماشین بویژه لاستیکها و ترمز و قفل دربهای ماشین و همچنین همراه داشتن وسایل ایمنی لازم مطمئن بود. در طراحی ساختمان ماشین، وسایل داخلی آن مثل رادیو، ساعت و غیره چنان باید طراحی و ساخته شده باشند که در تصادفات و ترمزهای ناگهانی و برخورد کودکان به آنها، آسیبهای کمتری را موجب شوند. نوع ماشین، زمان مسافرت (شب یا روز) و یا روزهای مختلف هفته و طول فاصله محور جلو و عقب ماشین در میزان و شدت تصادفات و آمار مرگ و میرهای ناشی از آن مؤثرند. برنامه ریزان و مسئولین علاقمند و متعهد به تندرستی مردم، باید پیوسته در بهبود طرح ساختمان ماشین ها و بهسازی جاده ها و آموزش سرنشینان و رهگذران کوشا باشند. بدیهی است تدوین مقرراتی از قبیل، کاهش میزان سرعت مجاز رانندگی، افزایش سن مجاز برای دریافت گواهینامه رانندگی، محدود نمودن ساعات رانندگی در روزهای شلوغ هفته و ملزم نمودن رانندگان به استفاده دایم از کمربند ایمنی نیز میتوانند در کاهش حوادث ناشی از وسایط نقلیه کمک مؤثری باشند.
