علی ربانی محمد قریب را بسیار شوخ طبع دانست و بیان داشت: شوخ طبعی وی به گونه ای بود كه حتی با مقام های بالا، عالی رتبه و ارتشی ها نیز به شوخی می پرداخت و استادانه جواب آنها را بیان می‌‌كرد؛ به گونه ای كه پاسخ او هم در فرد اثر كند و نیز شخص مورد نظر ناراحت نشود. پدر طب اطفال ایران همواره تلاش می كرد افرادی كه مذهبی و مقید به شرع هستند، در كنار خود داشته باشد. در سال آخر پزشكی در دانشگاه تهران در استراحتگاه پزشكان همواره با پیشنهاد محمد قریب نماز جماعت برپا می كردیم و این امر پس از مدتی به دلیل میان پزشكان در این مركز نهادینه شد.
این فوق تخصص غدد اطفال شیوه آموزش و درمان بیماران محمد قریب را ممتاز توصیف و بیان كرد: وی از نظر تدریس، استاد ممتازی به شمار می رفت و هر نكته‌ای كه بیان می داشت، ارزشمند بود. او به صورت بالینی به درمان بیماران می پرداخت به گونه ای كه از ابتدای كار از بیمار سوال می پرسید و با توجه به نشانه هایی كه بیمار می گفت، به خوبی می توانست بیماری را تشخیص دهد، به عنوان نمونه اگر فردی تب داشت، علل تب را بیان می كرد و اگر بیمار به همراه تب صورتش زرد شده است، بحث انواع هپاتیت ها مطرح می شود اما اگر تب با آبریزش بینی همراه باشد نشان از سرما خوردگی است. در واقع پدر طب اطفال ایران بیشتر به علایم بیماری توجه می كرد و این امر روش خوبی برای آموزش بود و این شیوه سبب شد تا دانشجویان همواره خاطرات خوبی از كلاس های درس این پزشك توانا داشته باشند و به یقین پزشكان پس از او و شاگردان وی بسیار به همین روش طبابت وی علاقه مند بودند.
وی شعار قلبی محمد قریب را خدمت به خلق برای رضای خالق دانست و تصریح كرد: این طبیب فرد بسیار مردم داری بود و از قشرهای مختلف؛ از درباری ها تا افراد بی بضاعت به او مراجعه می كردند. وی همه بیماران بی بضاعت را رایگان معالجه و به آن ها كمك می كرد.
انجمن تک رمان
انجمن رمان نویسی
دانلود رمان
