- تاریخ ثبتنام
- 2019-12-30
- نوشتهها
- 1,602
- لایکها
- 6,023
- امتیازها
- 113
- سن
- 24
- محل سکونت
- ↕کره خاکی↕
- کیف پول من
- 4,973
- Points
- 122
مذهب شافعي از نظر قدمت ، سوّمين مذهب فقهي اهل سنت است . بنيان گذار اين مذهب فقهي ، ابو عبدالله ، محمد بن ادريس ، از طبقه چهارم فقيهان تابعي مكه است .
نگاهي به زندگاني شافعي :
محمد بن ادريس به قبيله قريش منتسب بوده و در سال 150 هـ . ق . در شهر غزه از شهرهاي فلسطين ديده به جهان گشود . در آغاز ، فقه را در نزد مسلم بن خالد زنجي در شهر مكه فرا گرفت و در چهارده سالگي از او رخصت فتوي يافت . در بيست سالگي به مدينه رفت و در شمار شاگردان مالك بن انس درآمد . شافعي به مدت 9 سال و تا مرگ مالك بن انس در نزد او بسر برد . مالك او را بزرگ مي داشت و او را به فتوي اذن مي داد . شافعي پس از اين ، قضاوت يمن را بر عهده گرفت . او در آنجا با زيديان ارتباط پنهاني داشت تا آن كه در 187 هـ . ق . با تني چند از زيديان به اسارت درآمد و به نزد هارون در بغداد برده شد.
اما مدت اسارت شافعي ديري نپاييد و هارون پس از آگاهي بر مقام علمي اش او را آزاد ساخت . شافعي در بغداد با محمد بن حسن شيباني م189 فقيه معروف حنفي آمد و شد علمي داشت . آشنايي شافعي با مذهب حنفي ـ مكتب اهل رأي كه در عراق متداول بود ـ سرانجام به آن انجاميد كه او مذهب نويني ، كه ميانه و حد وسط مذهب حنفي و مذهب مالكي است ، يعني مكتب اهل حديث كه در حجاز رايج بود، پديد آورد .
شافعي اين مذهب نوين فقهي خود را با بيان قواعد استنباط كه بعدها نام اصول فقه را به خود گرفت اعلام نمود . او پس از آن به مكه بازگشت تا اين كه در 195 هـ . ق . بار ديگر به بغداد رفت در اين بازگشت ، او اولين كتاب اصول فقه ، « الرساله » ، را نگاشت و شاگرداني را در حلقه درسي خود پروريد . محمد بن ادريس براي انتشار اين مذهب نوين در سال 195 هـ . ق . به مصر عزيمت كرد . شافعي در مصر به تجديد آراي پيشين خود كه در عراق تدوين كرده و در كتاب هاي « الرساله » و « الحجه » آورده بود پرداخت و به آنها ساماني نو داد . « الرّساله » از نو نوشته شد و كتاب « الأمّ » گرد آمده آراي جديد فقهي او گرديد اين آراء استحكام و اعتبار فقهي بيشتري داشت .
شافعي ، نخستين كسي است كه در اصول فقه و آيات احكام دست به تصنيف زده و از اختلاف احاديث به سخن پرداخته است .
نگاهي به زندگاني شافعي :
محمد بن ادريس به قبيله قريش منتسب بوده و در سال 150 هـ . ق . در شهر غزه از شهرهاي فلسطين ديده به جهان گشود . در آغاز ، فقه را در نزد مسلم بن خالد زنجي در شهر مكه فرا گرفت و در چهارده سالگي از او رخصت فتوي يافت . در بيست سالگي به مدينه رفت و در شمار شاگردان مالك بن انس درآمد . شافعي به مدت 9 سال و تا مرگ مالك بن انس در نزد او بسر برد . مالك او را بزرگ مي داشت و او را به فتوي اذن مي داد . شافعي پس از اين ، قضاوت يمن را بر عهده گرفت . او در آنجا با زيديان ارتباط پنهاني داشت تا آن كه در 187 هـ . ق . با تني چند از زيديان به اسارت درآمد و به نزد هارون در بغداد برده شد.
اما مدت اسارت شافعي ديري نپاييد و هارون پس از آگاهي بر مقام علمي اش او را آزاد ساخت . شافعي در بغداد با محمد بن حسن شيباني م189 فقيه معروف حنفي آمد و شد علمي داشت . آشنايي شافعي با مذهب حنفي ـ مكتب اهل رأي كه در عراق متداول بود ـ سرانجام به آن انجاميد كه او مذهب نويني ، كه ميانه و حد وسط مذهب حنفي و مذهب مالكي است ، يعني مكتب اهل حديث كه در حجاز رايج بود، پديد آورد .
شافعي اين مذهب نوين فقهي خود را با بيان قواعد استنباط كه بعدها نام اصول فقه را به خود گرفت اعلام نمود . او پس از آن به مكه بازگشت تا اين كه در 195 هـ . ق . بار ديگر به بغداد رفت در اين بازگشت ، او اولين كتاب اصول فقه ، « الرساله » ، را نگاشت و شاگرداني را در حلقه درسي خود پروريد . محمد بن ادريس براي انتشار اين مذهب نوين در سال 195 هـ . ق . به مصر عزيمت كرد . شافعي در مصر به تجديد آراي پيشين خود كه در عراق تدوين كرده و در كتاب هاي « الرساله » و « الحجه » آورده بود پرداخت و به آنها ساماني نو داد . « الرّساله » از نو نوشته شد و كتاب « الأمّ » گرد آمده آراي جديد فقهي او گرديد اين آراء استحكام و اعتبار فقهي بيشتري داشت .
شافعي ، نخستين كسي است كه در اصول فقه و آيات احكام دست به تصنيف زده و از اختلاف احاديث به سخن پرداخته است .