پیشینـه گیـتـار!

[.Mahdieh]

گیتار نوعی ساز زهی است که با پیک یا انگشت نواخته می‌شود و از این جهت که سیم‌های آن در اثر ارتعاش تولید صدا می‌کنند، به سازهای گروه کوردوفون (به انگلیسی: Cordophones) یا زه‌صدا تعلق دارد. این ساز علاوه بر داشتن قدمت تاریخی قابل توجه (چه از لحاظ ساختار آن و چه از لحاظ تکنیک‌های نوازندگی) توانسته‌است هم‌گام با تحولات موسیقی غرب پیشرفت چشمگیری داشته باشد؛ که در نتیجه گونه‌های متفاوتی از آن بوجود آمده و هم اکنون جایگاه ویژه‌ای در موسیقی جهان دارد.

یک گیتار کلاسیک (رشته نایلونی)
جعبه اطلاعات ساز
رده‌بندی
سازهای زهی
هورن‌بوستل-زاکس
۳۲۱٫۳۲۲
(Composite chordophone)
محدودهٔ صوتی

Range guitar.svg
(یک گیتار استاندارد کوک‌شده)
سازهای مرتبط

گیتار کلاسیک
گیتار آکوستیک
گیتار فلامنکو
گیتار الکتریک
گیتار بیس
گیتار الکتروآکوستیک
گیتار لید
گیتار رزونانسی

سیر تاریخی

واژه guitar در زبان انگلیسی، gitarre در آلمانی و guietare در فرانسوی همگی مشتق شده از واژه guitiarra در زبان اسپانیایی هستند که آن خود از واژه قیثاره در زبان عربی اندلسی مشتق شده‌است. این واژه نیز خود مشتق شده از واژه لاتین cithara است که نسبت آن به واژه κιθάρα kithara در یونانی باستان می‌رسد. این واژه یونانی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از واژه پارسی کهن سیه‌تار (سه‌تار) آمده‌است.

روایت‌های متفاوتی درمورد تاریخچه گیتار وجود دارد؛ عده‌ای بر این عقیده‌اند که گیتار از مصر سرچشمه گرفته‌است و عده‌ای نیز بر این نظرند که آن از سیتارای یونانی-آشوری (Greek Assyrian Cithara) که به وسیله رومی‌ها به اسپانیا آورده شده گرفته شده‌است. گیتار نتیجه تحول لوت در اروپا است. لوت نیز خود تحول یافته عود (به عربی العود = چوب) و بربط است. گفته می‌شود زریاب نامی عود را به اندلس آورد و از آن پس این ساز در اسپانیا و دیگر مناطق آسیا رایج شد.

در زمان حکومت اسلام در اسپانیا، این ساز توسط زریاب دارابگردی و چند تن از شاگردانش به اندلس برده شد. در آن زمان به گیتار، کیتارا یا قیتارا می‌گفتند و نام کنونی آن برگرفته از همین نام است. در واقع وجود پسوند تار در نام گیتار می‌تواند موید این باشد که گیتارسازی ایرانی است.

زریاب در ابتدا در اسپانیا شروع به آموزش گیتار کرد و مدرسه موسیقی خود را در زمان عباسیان در آندلس بنا کرد.

جد بزرگ تمام سازهایی که ما به عنوان کوردوفون از آن‌ها یاد کردیم یک کمان موسیقی است که تنها یک سیم ساده به دو سر آن متصل بوده‌است که با کشیدن و رها کردن سیم صدایی در کمان ایجاد می‌شده و این صدا به وسیله یک تقویت‌کننده صوت که به آن متصل بوده تقویت می‌شده است. ازآنجاکه این سیم تنها یک صدای ساده ایجاد می‌کرده برای داشتن چندین صدا ابتدا یک سیم دیگر و سپس چندین سیم به اندازه‌های کوتاه‌تر به کمان بسته شده و از این طریق چندین صدا تولید گردیده است. ازدیاد این سیم‌ها و افزوده شدن یک جعبه تشدید صوت منجر به اختراع چنگ کمانی (Harp Arquee) گردید. سپس‌سازی متشکل از مجموعه‌ای از سیم‌ها به نام لیر ظهور من نوع لیر داشتند، یکی به نام لیرا و دیگری به نام کیتارا؛ کیتارا به وسیله رومی‌ها تغییرشکل یافت؛ نام گیتار نیز از همین کلمه گرفته شده‌است. بعدها رومی‌ها برای نخستین بار سازهایی چون سیتارا، پاندورا Pandora و فیدیکولا Fidicula را نواختند و از این راه آلات کوردوفن در تمام اروپا رواج یافت؛ در واقع نخستین گیتارهای واقعی در آغاز دوره رنسانس به ظهور رسید؛ این گیتارها به دلیل داشتن بدنه‌ای باریک و شکلی مدور متمایز بودند. به تدریج در قرن‌های چهارده و پانزده پسوندهای موریسکا و لاتینا حذف شد و در سراسر اروپا آلات موسیقی خانواده گیتار با اسم‌هایی از قبیل: گیتارا، گیترنه، گیترن (Giteren)(سازی سیمی مفتولی و منسوخ شده شبیه به گیتار که به زبان فرانسوی گیترنه و به زبان اسپانیایی گیتارا گفته می‌شد) و شیتارا معین شدند. در همان زمان گروه زیادی از سازهای خانواده کوردوفن، با اسم‌هایی از قبیل: ویهوئلا (Vihuela) در اسپانیا و ویولا (Viola) در ایتالیا خوانده می‌شدند، که بعضی از این سازها با آرشه (de arco)، بعضی با مضراب (de penola) و بعضی دیگر هم با انگشت (de mano) نواخته می‌شدند. بعدها از ویهوئلای انگشتی (Vihuela de mano) نوعی گیتار به وجود می‌آید. درطی قرن‌های چهارده و پانزده در شکل گیتار و ویهوئلای انگشتی تغییرات قابل توجه‌ای به وجود می‌آید، به تدریج در پهلوهای آن‌ها فرورفتگی ایجاد می‌شود و در قرن شانزده هر دو ساز آشکارا شبیه گیتار می‌شوند. در قرن شانزده این دو ساز در اسپانیا بسیار رایج بودند و نوازندگی با انگشت به حدی عمومیت پیدا کرد که پسوند انگشت (de mano) در این کشور به کلی از اسم این سازها حذف شد. از آن پس گیتار بدنه‌ای بزرگ‌تر .




گونه‌های مختلف گیتار ممکن است شامل اجزای متفاوتی باشند، یا شکل اجزاء یا ج*ن*س آن‌ها با هم فرق داشته باشند. اما نهایتاً اجزای موجود در همهٔ انواع گیتارها همین‌ها هستند.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

سردسته
خرک
هد (برای کوک کردن ساز)
فرت (Fret)
Truss Rod (پیچی که برای تنظیم انحنای دسته به کار می‌رود)
Inlays (تزییناتی که نقش راهنما را دارند و معمولاً پشت فرت‌های ۳ ۵ ۷ ۹ ۱۲ ۱۵ ۱۷ ۱۹ ۲۱ ۲۴ قرار می‌گیرند)
دسته
پاشنه (اتصال بدنه با دسته)
بدنه
پیکاپ‌ها (pickups)
قسمت‌های مربوط به مدار الکتریکی (تنظیمات ولوم و تن صدا)
خرک پایینی (Bridge)
صفحه پیک گارد (گاهی برای مخفی کردن مدارها و گاهی صرفاً برای جلوگیری از خش‌دار شدن رنگ بدنه در اثر برخورد پیک به مرور زمان)
صفحهٔ پشتی
صفحهٔ جلویی
قسمت‌های جانبی
دریچه خروج صدا (معمولاً دارای تزییناتی به نام rosset)
سیم‌ها
saddle (تنظیم‌کننده ارتفاع هر سیم)
فرت بورد (چوبی که فرت‌ها روی آن کوبیده شده اند)
❀ɲɪƙυ✧:
بربط ساز ایرانی که از قدیمیترین اعصار نواختن آن در ایران رواج داشته، سر منشا گیتار است

هنری جرج مایر مستشرق و موسیقی شناس معروف انگلیسی می‌گوید: باربی توس همان عود قدیم ایران، یعنی بربط می‌باشد و آن را به این سبب بربط نام نهادند که کاسه‌اش به شکل س*ی*نه (بر) مرغابی (بط) است.

در قرن 11 میلادی به واسطه تصرف اعراب بر خاک اسپانیا العود به اروپای جنوبی برده شد. عود شاید مهمترین ساز موسیقی است که شرق به غرب داده است. العود که در زبان انگلیسی با حفظ حرف تعریف اول کلمه لوت خوانده شد انواع بسیاری از آن مشتق گردید.

اینگرید ذهبی در مقاله‌ای تحت عنوان پیدایش گیتار می‌نویسد: در سال 1492 هنگامی‌که اعراب و یهودی‌ها مجبور به ترک خاک اسپانیا شدند، نواختن گیتار یا عود در اسپانیا و مخصوصاً در جنوب این کشور چنان رواج یافت که مردم آن را به چشم ساز محلی خود می‌نگریستند. البته در اندازه گیتار تغییراتی داده شد، آن را کمی کوچکتر کردند و روی آن تزئیناتی نیز نقش کردند و آنگاه آنرا ویولا نام نهادند.

از ماخذ دیگری که برای گیتار آورده شده موریس جی سامرفیلد در کتاب گیتار کلاسیک از 1800 تا امروز چهارتار ایرانی را منشا اصلی گیتار ذکر کرده‌اند و همچنین هنری جرج فایر در مقاله‌ای می‌گوید شیخ حیدرکه در سال 898 هجری وفات یافت و یکی از مؤسسین سلسله صفوی است، چهارتار را اختراع کرد.

همچنین در دائره‌المعارف آمریکا چاپ 5 - 1974 آورده شده: گیتار، سازی است که در قرن 12 میلادی توسط اعراب از ایران به اسپانیا برده شده است. مراجع گوناگون دیگر نیز همه حاکی از این است که گیتار سازی است با اصالت و ریشه ایرانی.

گیتار از جمله سازهایی است که امروزه به طور وسیعی در انواع موسیقی - از کلاسیک گرفته تا جز و راک - به کار می‌رود. انواع این ساز، با طنین صداهای منحصر به خود، طیف وسیعی از علاقمندان سبک‌های موسیقی را ارضا می‌نماید که این موضوع گیتار را پر طرفدارترین ساز معاصر نموده است.

کسانی که برای اولین بار تصمیم به خرید یک گیتار دارند همواره با این سؤال روبرو هستند که چه نوع گیتاری انتخاب کنند. بنا بر این اگر تصمیم دارید برای اولین بار، گیتار را به عنوان یکی از سازهای خود انتخاب کنید بسیار مهم است که در وهله اول بدانید علاقمند به فراگیری چه سبکی از نوازندگی هستید و باید چه نوع سازی انتخاب کنید. این آگاهی شما را در فراگیری موسیقی علاقمندتر و هدفمندتر می‌سازد.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

انواع گیتار

Classic guitar:

گیتار کلاسیک که با اسامی(Nylon string acoustic guitar) نیز شناخته می‌شود از معروفترین و مرسوم‌ترین نوع گیتار در ایران است.

گیتار کلاسیک

ساختار گیتار کلاسیک از 3 سیم نایلونی و 3 سیم ابریشمی که با سیم پیچ فلزی پیچیده شده است تشکیل گردیده است. به همین دلیل طنین صدای آن نسبت به انواع دیگر نرم تر و لطیف تر بوده و به خاطر نوع سیمهای آن نوازندگی با آن و انگشت گذاری روی فرتها، نسبتاً راحت‌تر است.

هر چند دسته گیتار کلاسیک از انواع دیگر پهن‌تر است و تکنیک‌هایی مثل باره گرفتن روی دسته آن نیاز به تمرین بیشتری دارد.

Cutaway guitar:

طنین صدای این ساز (بسته به ج*ن*س بدنه و سیم‌ها) مناسب برای موسیقی کلاسیک، فلامنکو و بعضاً موسیقی پاپ است. بنابر این اگر علاقمند به نوازندگی به سبک کلاسیک یا فلامنکو هستید یا تصمیم دارید برای اولین بار گیتار یاد بگیرید، این نوع گیتار برای شما مناسب‌تر است.

Cutaway guitar

ج*ن*س صدای گیتار فلامنکو خشن تر و تیز تر است در حالیکه صدای گیتار کلاسیک آرام، شفاف و لطیف تر است. تفاوت صدای این دو گیتار (با وجود ظاهر و ساختار یکسان) در ج*ن*س چوب و سیم به کار رفته است. بدنه گیتار فلامنکو معمولاً از چوب اقاقیای کانادایی و رویه آنها از چوب صنوبر است که باعث ایجاد صدایی کاملاً خشک و منحصر به فلامنکو می‌شود.

در نوعی از گیتارها موسوم به Cutaway بدنه دارای انحنائی در یک طرف است که به نوازنده اجازه می دهد تا از فرت‌های پایین برای اجرای ملودی استفاده نماید. این نوع گیتار کلاسیک در موسیقی پاپ و برخی اجراهای موسیقی جز به کار می رود و معمولاً دارای پیکاپ است.

Acoustic guitar:

ظاهر گیتار آکوستیک شبیه به گیتار کلاسیک است. سیم‌های این گیتار فلزی است و کاسه صدای آن بزرگتر می‌باشد. به همین دلیل صدای گیتار آکوستیک دارای یک زنگ خاص است و به دلیل همین طنین زنگدار بیشتر در آهنگ‌های بلوز، کانتری، فولک و راک
به کار می رود. اما اگر از طرفداران موسیقی بلوز، کانتری یا فولک هستید بهتر است این نوع گیتار را انتخاب کنید.

Acoustic guitar

دسته گیتار آکوستیک نسبت به گیتار کلاسیک باریکتر است و سیم‌ها به یکدیگر نزدیک ترند. لذا تکنیک‌هایی مثل باره گرفتن روی این ساز راحت تر است و حتی بعضاً تکنیک‌هایی روی این ساز قابل اجرا است که با گیتار کلاسیک امکان پذیر نیستند.

مثلاً بعضی از نوازندگان آکوستیک، از انگشت شست دست چپ خود برای گرفتن سیم‌های بالاتر استفاده می کنند. البته اجرای صحیح و شفاف نتها با این ساز قدرت بیشتری لازم دارد. چرا که سیم‌های این ساز فلزی هستند و حتی در سازهای با اکشن پایین، نسبتاً به نیروی بیشتری برای نواختن نت یا بند کردن احتیاج دارند.

ج*ن*س این نوع ساز، در انواع مرغوب از ج*ن*س Rosewood یا چوب افرا است و دسته آن معمولاً دارای 14 فرت تا لبه بدنه و 20 فرت تا سوراخ صدا است. انواع پیکاپ دار این ساز نیز در بازار وجود دارد.

12 String Acoustic guitar:

گیتار آکوستیک 12 سیم کاملاً شبیه به گیتار آکوستیک است. با این تفاوت که دارای 12 سیم بوده، اما هر 2 سیم دارای یک کوک می‌باشند و با هم نواخته می‌شوند، لذا حجم صدای تولید شده آن بالاتر از آکوستیک است.

12 String Acoustic guitar:

به همین دلیل مناسب اجرای ریتم در موسیقی هستند و از آنها برای نواختن سولو استفاده نمی کنند. نواختن این نوع گیتار نیاز به قدرت زیاد و تمرین فراوان دارد.

Ovation Guitar:

گیتار آوِیشن نسل جدیدی از گیتارآکوستیک است که کاسه صدای آن از ج*ن*س PVC می باشد و اولین بار در دهه 50 مدل‌های نخست آن تولید شدند.

گیتار آویشن دارای یک پیکاپ "پیزو" است (لینک به مطلب پیکاپ‌ها) و صدایی بین گیتار الکتریک و آکوستیک تولید می کند. اما صدای بدون پیکاپ آنها مشابه گیتار آکوستیک است.

Ovation Guitar

برخی از انواع آویشن‌ها به دلیل تغییراتی که در سوراخ صدای آنها ایجاد شده است، دارای ظاهر بسیار زیبا و منحصر به فردی هستند.
این ساز بیشتر مناسب نوازندگان آکوستیکی است که در کنسرت‌هایشان با مشکل فیدبک در صداهای بالای آمپلی فایر دست و پنجه نرم می کنند.

Dobro Resonator Guitar:

دوبرو یا گیتار رزوناتور در اواخر دهه 20 میلادی که گیتار به عنوان یکی از سازهای اصلی موسیقی بلوز مطرح شده بود، طیف جدیدی از درخواست‌ها از سازندگان گیتار در آمریکا، مبنی بر ساخت نوعی از گیتار که صدای بلندتر و پر طنین تری داشته باشد و برای ضبط در استودیوهای ابتدایی آن زمان مناسب باشد، آغاز شد.

Resonator Guitar

برای اولین بار در سال 1920 گیتارهایی با بدنه آلومینیوم، با طراحی خاص سوراخ‌های صدا، ساخته و عرضه گردید که مورد توجه نوازندگان بلوز قرار گرفت. این گیتارها به دوبرو موسوم هستند و صدایی به اصطلاح تودماغی دارند.

این ساز معمولاً با اسلاید (یک لوله فلزی یا شیشه‌ای که در یکی از انگشتان دست چپ نوازنده قرار می‌گیرد و نوازنده آن را روی سیم می‌لغزاند) نواخته می‌شود. این نوع گیتار تنها در برخی قطعات بلوز (به خصوص سبک دلتا بلوز) و بلوگرس به کار می‌رود و در ایران بسیار بسیار به ندرت یافت می‌شوند.

Electric guitar:

گیتار برقی یا گیتار الکتریک (Electric guitar) نوعی گیتار است که صدای آن به وسیله تقویت کننده‌ای الکتریکی تشدید و یا تغییر می‌کند.

ایده پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که در همنوازی‌ها‌ صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درام گم بود و به وضوح شنیده نمی‌شد.

Electric guitar

در نتیجه درصدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند و بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود.

در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتار‌های الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق،‌ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد.

با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتار‌های الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیر‌ترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولا در گروه‌های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی‌ها را می‌نوازد (گیتار لید) و دیگری ریتم‌ها را.

ارتعاشات وارده بر سیم‌های گیتار توسط قطعه‌ای به نام پیک‌آپ به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شود.

در واقع پیک‌آپ همانند یک میکروفن عمل کرده و سیگنال‌ها را از طریق یک سیم به آمپلیفایر (تقویت کننده) می‌فرستد و سپس صدای تقویت شده توسط یک یا چند بلندگو پخش می‌شود. در ابتدا گیتارهای الکتریکی تنها یک پیک‌آپ داشتند، اما امروزه با دو یا سه پیک‌آپ ساخته می‌شوند.

انواع گیتار برقی:

معمولا گیتارهای الکتریکی 6 سیم دارند. بعضی نیز دارای ۱۲ سیم می‌باشند که هر جفت با یک نت کوک می‌شود، منتهی با اکتاوهای متفاوت. این گیتارها اکثراً در موسیقی فولک کاربرد دارند.

در گیتارهای الکتریک، یک یا چند پیکاپ ارتعاش سیم‌ها را به فرکانس صوتی تبدیل می‌کند و صوت
حاصل توسط یک آمپلی فایر تقویت می‌شود.

Electric guitar

فرکانس صوتی تولید شده توسط پیکاپ ها قابل تغییر و ف*یل*تر شدن است. لذا با استفاده از افکت‌ها صدای خروجی از گیتار الکتریک قابل اصلاح به سلیقه نوازنده است.

اجزاء گیتار برقی عبارتند از:

سردسته

خرک بالا

پیچ‌های کوک یا گوشی‌ها

پرده‌نما یا دستان

تنظیم کننده دسته

علامت‌های روی دسته

دسته

اتصال دسته به بدنه

خرک

محافظ مضراب

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

بدنه: قسمت اصلی گیتار است که به دسته متصل شده و برخلاف گیتار آکوستیک معمولاً توخالی نیست و بخش‌هایی مانند پیک‌آپ و خرک بر روی آن قرار دارد.

زخمه‌گاه: یک سیم پیچ مغناطیسی است که بر روی بدنه گیتار و زیر سیم‌ها قرار دارد و وقتی سیم‌ها بر اثر زخمه زدن مرتعش می‌شوند تحت تأثیر میدان مغناطیسی پیک‌آپ قرار می‌گیرند و این ت*ح*ریک به آمپلیفایر فرستاده می‌شود و سپس آنجا تقویت می‌شود.

کنترل صدا و تن: پیچ‌هایی که روی بدنه گیتار قرار گرفته‌اند و می‌توانند صدا و تن گیتار را تغییر دهند.

کلید زخمه‌گاه: یک تعویض کننده که بر روی بدنه گیتار قرار گرفته و برای تعویض پیک‌آپ و تغییر دادن تُن و صدا بکار می‌رود.

لرزانه: میله‌ای که روی بعضی گیتارها قرار دارد و به خرک متصل شده. با حرکت دادن آن به بالا و پایین خرک حرکت می‌کند و باعث زیر و بم شدن صدا می‌شود. به آن اصطلاحا دسته ویبراتو نیز گفته می‌شود.

گیتارهای الکتریک انواع مختلفی دارند، اما می‌توان آنها را به دو نوع کلّی تقسیم کرد:

Guitar Hollowed Body: این دسته از گیتارها دارای بدنه تو خالی هستند و اصولا به عنوان نسل اولیه گیتارهای الکتریک به حساب می‌آیند. کاسه صدای این سازها معمولاً دارای دو سوراخ f شکل (مثل ویولون) هستند.

بهترین و معروفترین مدل‌های این نوع گیتار Epiphone و Gibson مدل ES هستند. این دسته از گیتارهای الکتریک در قدیم، در انواع موسیقی به کار می‌رفته‌اند، اما امروزه از این ساز، بیشتر در موسیقی جز و بلوز استفاده می‌شود.

Solid Body Guitar: این دسته از گیتارها دارای بدنه تو پر هستند و در اصل کاسه تولید صدای آکوستیک ندارند.

شناخته شده‌ترین و معروفترین انواع این گیتارها- از نظر ظاهر- به صورت زیر طبقه بندی می‌شوند:

Stratocaster: این نوع گیتار الکتریک برای اولین بار در دهه 50 میلادی توسط لئو فندر ساخته شد. گیتارهای مدل استراتوکستر، معمولترین نوع گیتار الکتریک هستند و به دلیل ویژگی‌های خاص خود در تمامی سبک‌های موسیقی، از بلوز گرفته تا راک و حتی متال، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای اولین بار دسته‌ای برای شل و سفت کردن پیچ سیم‌ها یا در حین نوازندگی برای ویبراتو روی خرک این نوع گیتارها نصب شد. استراتوکستر ها دارای قابلیت نوازندگی فوق العاده‌ای هستند و نسبت به مدل‌های دیگر، بسیار سبکترند و همه این عوامل باعث محبوبیت استراتوکسترها است.

بدنه این ساز از چوب توسکا یا چوب درخت زبان گنجشک و دسته از ج*ن*س اقاقیا یا دسته‌های تیره یا افرا دسته‌های روشن است و دارای سه پیکاپ است.

بزرگترین نوازندگان استراتوکستر عبارتند از: جیمی هندریکس، اریک کلایپتون، جف بک، مارک نافلر، دیوید گیلمور، ریچی بلکمور، ینگوی مالمستین، بادی گای و ...

Telecaster: این نوع گیتار الکتریک، قدیمی‌ترین نوع از دسته گیتارهای Solid body است و اولین بار توسط فندر ساخته شد. تله کستر بسیار ساده است و قابلیت‌های این ساز نسبت به Stratocaster ها محدودتر است، اما صدای منحصر به فرد تله کسترها همچنان طرفداران زیادی دارد.

صدای تله کستر مقطع، شفاف و زنگ مانند است و به همین دلیل بیشتر نوازندگان کانتری و راک اند رول از آن استفاده می کنند. بدنه این ساز معمولاً از چوب توسکا (Alder) یا چوب زبان گنجشک (Ash) و دسته آن از چوب افرا (maple) است و دارای دو پیکاپ single coil است.

Gibson Les Pauel: گیتار مدل لس پاول گیبسون یکی از مرسوم ترین گیتار های الکتریک است. این مدل گیتار در آهنگ های بلوز، راک و هارد راک استفاده می شود.

مزیت این سازها بکار گیری پیکاپ‌های هوم باکر (Humbucker) در آنها است که باعث از بین رفتن نویز در خروجی صدای آنها می شود و در نتیجه صدای گیبسون لس پاول به نسبت، کمی تودماغی و گرمتر است.

دسته یا neck این ساز نسبت به مدل‌های دیگر کمی پهن تر است و کلاً گیتار گیبسون لس پاول، نسبت به انواع دیگر بسیار سنگین تر می باشد. بدنه انواع مرغوب این ساز از چوب ماهون و دسته آن از چوب ماهون یا افرا بوده و دارای دو پیکاپ هوم باکر است.

Flying V: این نوع گیتارهای الکتریک، جزء گیتارهای با طراحی مدرن محسوب می شوند و دارای شکلی شبیه به حرف V هستند.

از این ساز بیشتر در موسیقی هارد راک و متال استفاده می شود، هرچند آلبرت کینگ در دهه 70 از این ساز در موسیقی بلوز استفاده می‌کرده است. بدنه این ساز از چوب ماهون یا ‌است و دسته
عمدتاً از اقاقیا یا آبنوس می‌باشد و دارای دو پیکاپ هوم باکر است.
Explorer: این نوع گیتار نیز مثل مدل Flying V جزء گیتارهای با طراحی مدرن به حساب می‌آید. هرچند در ابتدای تولید این ساز، استقبال چندانی از آنها نشد، اما بعدها این گیتار در موسیقی هارد راک و متال مورد استفاده قرار گرفت. مشخصات ساختاری Explorer ها نیز مشابه Flying V است.

توجه داشته باشید که صدای گیتار کلاسیک به فاصله یک اکتاو پائین‌تر از صدائی است که روی خطوط حامل نگارش و اجرا می‌شود.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

گیتار الکتریک یا گیتار برقی نوعی گیتار است که صدای آن به‌وسیله تقویت‌کننده‌ای الکتریکی تشدید یا تغییر می‌یابد. استفاده این ساز در موسیقی از دهه ۱۹۳۰ آغاز شد.

گیتار الکتریک در سبک‌های مختلفی از جمله راک، متال،بلوز، پاپ، جاز و هیپ هاپ استفاده می‌شود؛ اما در سبک راک، متال و بلوز به عنوان ساز اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گیتار الکترونیک معمولاً در موسیقی راک استفاده می‌شود

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

پیشینه:

ایده پیدایش گیتارهای الکتریکی از آنجا آغاز شد که درهمنوازی‌ها صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز گم بود و به وضوح شنیده نمی‌شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند که بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود.

در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتارهای الکتریکی وارد موسیقی شدند. این اتفاق پدید آورندهٔ انقلابی در صدا و تکنولوژی بود که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کردند و به یکی از فراگیرترین سازهای تاریخ مبدل شدند. معمولاً در گروه‌های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی‌ها را می‌نوازد (با گیتار لید) و دیگری ریتم‌ها را (با گیتار ریتم).

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

طرز کار:

ارتعاشات وارده بر سیم‌های گیتار توسط قطعه‌ای به نامپیکاپ به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شود. در واقع پیکاپ همانند یک میکروفون عمل می‌کند، با این تفاوت که چون یک سیستم مغناطیسی است فقط ارتعاشات سیم فلزی گیتار را دریافت کرده و آن‌ها را به صورت سیگنال صوتی درمی‌آورد و از طریق پیکاپ سلکتور می‌توان پیکاپمورد نظر را انتخاب کرد. سپس سیگنال‌ها از طریق یک سیم به تقویت‌کننده فرستاده می‌شوند و در آخر صدای تقویت‌شده توسط یک یا چند بلندگو پخش می‌شود. در ابتدا گیتارهای الکتریکی تنها یک پیکاپ داشتند، اما امروزه با دو تا پنج پیکاپ نیز ساخته می‌شوند

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

انواع:

از نظر بدنه
این ساز را از نظر بدنه می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: بدنه توپر و بدنه توخالی. گیتارهای بدنه توخالی مورد استفاده نوازندگان جاز قرار می‌گیرد، در صورتی که بدنه توپر عموماً در موسیقی راک و متال کاربرد دارد.

از نظر تعداد سیم‌ها
معمولاً گیتارهای الکتریکی شش سیم دارند. بعضی نیز دارای ۱۲ سیم می‌باشند که هرجفت با یک نت کوکمی‌شود، منتهی با اکتاوهای متفاوت، این گیتارها اکثراً درموسیقی فولککاربرد دارند. گیتارهای ۷ و ۸ سیمی نیز وجود داردند که البته غیرمعمول هستند.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

قسمت‌های مختلف گیتار الکتریک
بخش ۱) سرِ دسته گیتار
۱٫۱. پیچ‌های کوک
۱٫۲. تنظیم‌کننده دسته
۱٫۳. نگهدارنده و راهدان رشته‌ها (Floyd Ross)
۱٫۴. خرک (Nut)

بخش ۲) دسته
۲٫۱. تخته انگشت‌گذاری (Frets Board - Finger Board)
۲٫۲. علامت‌های نشان شدهٔ شیار زیر سیم
۲٫۳. شیارهای پرده
۲٫۴. بندگاه یا مفصل دسته

بخش ۳) بدنه
مهم است که ابعاد معمول بدنه را بدانیم و بخش‌هایی از آن را که برای جای‌گیری اجزای الکتریکی با اندازه وشکل معین خالی می‌شوند.

۳٫۱. زَخمه‌گاه
۳٫۲. رابط یا پل زَخمه‌گاه
۳٫۳. زین‌ها
۳٫۴. پل گیتار
۳٫۵. کوک‌کننده پشتی و سیم گیر (زه گیر)
۳٫۶. بازوی یا دسته لرزش (Vibrator)
۳٫۷. کلید گزینش‌گر زَخمه‌گاه (پیکاپ)
۳٫۸. پیچ‌های تنظیم‌کننده صداها و آواها
۳٫۹. خروجی یا رابط تی‌آراس
۳٫۱۰. تسمه بند

بخش ۴) سیم‌ها (رشته‌ها)
۴٫۱. سیم‌های بم
۴٫۲. سیم‌های زیر

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان