ویکتور ماری هوگو (فرانسوی: Victor Marie Hugo؛ ۲۶ فوریه ۱۸۰۲م. - ۲۲ مه ۱۸۸۵م) شاعر، داستان‌نویس ونمایشنامه‌نویس پیرو سبک رومانتیسم فرانسوی بود. او به عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرت جهانی دارد. آثار او به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خویش اشاره کرده و بازگوکننده تاریخ معاصر فرانسه است. از ب*ر*جسته‌ترین آثار او بینوایان، گوژپشت نتردام و مردی که می‌خندد است. مشهورترین کارهای هوگو در خارج از فرانسه بینوایان و گوژپست نتردام است و در فرانسه بیشتر وی را برای مجموعه اشعارش می‌شناسند.
هوگو سومین پسر کاپیتان ژوزف لئوپولد سیگیسبو هوگو (بعدها به مقام ژنرالی نائل شد) و سوفی فرانسواز تره بوشه بود. وی به شدت زیر نفوذ و تأثیر مادر قرار داشت. مادر او از شاه‌دوستان و از پیروان متعصب آزادی به شیوه ولتر بود و تنها بعد از مرگ مادر بود که پدرش، آن سرباز شجاع توانست ستایش و علاقهٔ فرزندش را نسبت به خود برانگیزد. سالهای کودکی ویکتور در کشورهای گوناگون سپری شد. مدت کوتاهی در کالج نجیب‌زادگان در مادرید اسپانیا درس خواند و در فرانسه تحت آموزش معلم خصوصی خود پدر ریوییر، کشیش بازنشسته قرار گرفت. در سال ۱۸۱۴م. به دستور پدر وارد پانسیون کوردییر شد که بخش اعظم تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند. تکالیف مدرسه مانع از مطالعهٔ آثار معاصران به ویژهشاتوبریان و نیز مانع از نگارش تصنیف‌های ادیبانهٔ او نشد. وی سرودن شعر را با ترجمه اشعار ویرژیل آغاز کرد و همراه با این اشعار، قصیدهٔ بلندی در وصف سیل سرود. نخستین مجموعه اشعار او با نام، قصاید و دیگر اشعار (Odes et poésies diverses) در سال ۱۸۲۲م. (هنگامی که او ۲۰ سال داشت) و نخستین رمان او، باگ-ژارگال (Bug-Jargal) در سال ۱۸۲۶م. منتشر شدند.
ویکتور هوگو در زمان حیاتش همواره به دلیل داشتن عقاید آزادیخواهانه وسوسیالیستی و حمایت قلمی و لفظی از طبقات محروم جامعه، مورد خشم سران دولتی و حکومتی بود و علی‌رغم فشارهایی چون سانسور، تهدید و تبعید هرگز از آرمان‌های بلند خود دست نکشید. او ابتدا به بروکسل و سپس به جزیرهٔ جرزی و در نهایت به جزیرهٔ گریزین که از جزایر دریایی مانش است، تبعید شد. در آنجا بود که به نوشتن دربارهٔ نکوهش اعمال ظالمانهٔ حکومت فرانسه ادامه داد و در نتیجه مقالات مشهور او ضد ناپلئون سوم در فرانسه ممنوع شد. با این وجود این مقالات تأثیر زیادی از خود به جای گذاشت. هوگو در تبعید در زمینهٔ نویسندگی به تکامل و پختگی رسید و نخستین اشعار حماسهٔ برساخته خود را با نام افسانهٔ قرن‌ها، کتاب بینوایان، کتاب جنجال‌برانگیز ناپلئون صغیر و بسیاری آثار دیگر را در این دوران نوشت
چارلز دیکنز در ۷ فوریه ۱۸۱۲، در پورتس موث کشور انگلستان متولد شد . او دومین فرزند از ۸ فرزند خانواده بود. نام مادرش “الیزابت دیکنز” و نام پدرش “جان دیکنز” بود . سالهای اولیه زندگی چارلز به صورت داستان بوده است.
چارلز دیکنز خود را پسری کوچک و نه چندان تحت مراقبت می پنداشت و بیشتر زمان خود را در بیرون از خانه می گذراند. چارلز به شکلی سیری ناپذیر و با علاقه ای خاص، رمان های “توبیاس اسمولت” و “هنری فیلدینگ” را میخواند. خانواده چارلز دیکنز تا حدودی ثروتمند بودند و او برای مدتی در مدرسه خصوصی “ویلیام گیلز ” آموزش دید. اما این دوران رفاه ناگهان به سر آمد، زیرا پدرش پول زیادی را صرف امور تفریحی و حفظ موقعیت اجتماعی خود نمود و سرانجام به علت بدهی، در زندان بدهکاران لندن،” مارشالسی “، زندانی شد.
چارلز دیکنز در سن ۱۲ سالگی فکر میکرد که به اندازه کافی بزرگ شده است. از این رو در کارخانه قایق سازی شروع به کار کرد. او روزانه ده ساعت کار میکرد و با شش شلینگی که در هفته دریافت می کرد، مجبور بود کرایه خانه را بپردازد و به خانواده اش که به همراه پدر در زندان مارشالسی بودند، کمک کند.
بعد از مدتی، موقعیت مالی خانواده به واسطه پولی که از خانواده پدرش به ارث رسید، بهبود پیدا کرد. با وجود این، مادر چارلز دیکنز به دلیل بدهی خود به کارخانه، او را از کار در آن محیط باز نداشت و البته، دیکنز هم هرگز مادرش را نبخشید، دلخوری و رنجش چارلز از موقعیتی که در آن زندگی میکرد، درون مایه اصلی آثار او را شکل داد. در این ارتباط چارلز دیکنز در رمان خود با نام ” دیوید کاپرفیلد ” که به روشنی به شرح زندگی نویسنده می پردازد – نوشته است :
” برای من هیچ گونه پند، تشویق، دلداری، یاری و حمایتی از سوی هیچ کس وجود نداشت، به گونه ای که امیدوار بودم زودتر به بهشت بروم “
در ماه می سال ۱۸۲۷، چارلز دیکنز در اداره الیس و بلکمور به عنوان کارمند حقوق آغاز به کار کرد . او از زمانی که دانشجوی سال آخر بود، استعداد وکیل شدن را در خود میدید، حرفه ای که بعدها در بسیاری از آثارش، تنفر خود را از آن نشان داد. او در سن ۱۷ سالگی به عنوان تند نویس در دادگاه مشغول به کار شد
ساموئل لانگهورن کلمنس، معروف به مارک تواین – نویسنده و فکاهی نویس نامدار آمریکایی ۱۷۲ سال پیش در ۳۰ نوامبر ۱۸۳۵سال در فلوریدای ایالات متحده متولد شد. “مارک تواین” ۶ فرزند از ۷ فرزند خانواده بود که از ۱۱سالگی به علت فوت پدرش، مجبور شد در کسوت نقاش در نیویورک و فیلادلفیا کار کند.
به فاصله کمی پس از تولد مارک خانواده به هاینبال مهاجرت کردند و دوران کودکی و نوجوانی مارک تواین در این منطقه سپری گردید. در دوران تحصیلات ابتدایی شاگردی متوسط بود اما به قول خودش هیچ دانش آموزی در هجی کردن کلمات به پایش هم نمی رسید.
مارک تواین در سال ۱۸۴۷ پدر خود را از دست داد و برای شاگردی نزد یک نقاش رفت و در عین حال برای نشریه ژورنال نیز به عنوان خبرنگار آغاز به کار کرد. از سال ۱۸۵۷ مارک تواین موفق شد با اخذ گواهینامه به عنوان قایقران در رودخانه می سی سی پی مشغول به کار شد.
یکی از بزرگترین دستاوردهای مارک تواین در داستان “هاکلبری فین” شیوه نوین و بسیار ب*ر*جسته روایت داستان است که در نوع خود یک انقلاب محسوب خواهد شد. وی آنقدر در روایت داستان ظریف و دقیق عمل میکند که بدون ذکر مشخصات ظاهری و تنها با تنظیم و انتخاب نوع جملات حتی رنگ پو*ست قهرمان ان را تصویر میکند.
مارک تواین که دوران کودکی اش را در روستای “هانیبال” در اطراف رود می سی سی پی گذراند. این منطقه ی آرام، بعدها زمینه ی مهم ترین آثار وی قرار گرفت. در سال ۱۸۶۱ مارک تواین به ویرجینیا که والدینش اصالتاً اهل آنجا بودند نقل مکان کرد و به عنوان سردبیر نشریه “تریتوریال اینتر پرایز” مشغول به کار شد. سوم فوریه ۱۸۶۳ بود که تخلص ادبی مارک تواین متولد گردید. وی سفرنامه طنزآمیزی را که به رشته تحریر درآورده بود با این تخلص امضا کرد.
اولین اثر مهم مارک تواین در سال ۱۸۶۵ با نام “وزع جهنده ی معروف منطقه ی کالاوارس” در نیویورک منتشر شد.
مارک تواین در سال ۱۸۷۲، سفرنامه ی ای به نام “سخت گذرانی” را منتشر کرد. در این کتاب از جوامع غربی و آمریکا به همان طریق انتقاد شده است که در کتاب “بی گناهان در کشتی” از کشورهای اروپایی و خاورمیانه.
انتشار داستان “وزع جهنده ی معروف منطقه ی کالاوارس” شهرت فراوانی برای مارک به همراه داشت و پس از آن، سفرهای دریایی اش را آغاز نمود و برای بیش از یک دهه خارج از آمریکا زندگی کرد. کتاب “بی گناهان در کشتی” درواقع سفرنامه ی وی می باشد که سال ۱۸۶۷ منتشر شد.
مارک تواین در نویسندگی از “چارلز دیکنز” تأثیر گرفت و نویسندگان بسیاری مانند “کورت ونه گات”، “همینگوی” و “فاکنر” از او تأثیر گرفتند.
جین آستین یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان در ادبیات انگلستان است. با اینکه سال‌هاست که از انتشار کتاب‌های او می‌گذرد، اما همچنان در میان عموم مردم جهان طرفداران بسیاری دارد.
جین آستین در ۱۶ دسامبر سال ۱۷۷۵ در همپشایر انگلستان به دنیا آمد. دختری سرزنده و شاد بود که برخلاف شخصیت‌های اول رمان‌هایش تا آخر عمر خود ازدواج نکرد. او رمان‌نویسی را از دوران نوجوانی آغاز کرد و شش رمان درباره زندگی در دوران قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم نوشت. از بین این کتاب‌ها چهار مورد از آنها در یک دوره چهار ساله منتشر شد که همین موضوع نشانگر سرعت بالای نویسنده در نگارش بود. “عقل و احساس”، “غرور و تعصب“، “مانسفیلد پارک” و “اما” کتاب‌هایی بودند که در زمان حیات او چاپ شد و نام او را به عنوان نویسنده‌ای صاحب سبک بر سر زبان‌ها انداخت. دو کتاب دیگر او یعنی “ترغیب” و “نورثنگرابی” پس از مرگش منتشر شد. کتاب هفتم او هیچ‌گاه به پایان نرسید. جین آستین در دوران حیات خود کتاب‌هایش را بدون نام چاپ میکرد و هیچ‌کس نام نویسنده کتاب‌ها را نمی‌دانست
سیدنی شلدون نویسنده ،نمایش نامه نویس و نویسنده فیلمنامه‌ها ونمایشنامه‌های تلویزیونی
او در زمان حیاتش توانست در سه عرصه نویسندگی،نمایشنامه نویسی و نمایشنامه تلویزیونی جوایز مهمی را كسب كند.
شلدون برای نوشتن نمایشنامه برای نمایش‌هایی كه در سالن‌های تئاتر برادوی اجرا می‌شدندو برای فیلمنامه نویسی در هالیوود جوایز ارزنده‌ای برده بود. او همچنین جایزه‌ای را در عرصه نویسندگی از آن خود كرده بود.شلدون در سن ۵۰ سالگی به نویسندگی روی آورد.
كتاب‌های خشم فرشتگان و در آن سوی نیمه شب وی با وجود آنكه در ردیف پر فروش‌ترین‌ها قرار گرفتند اما نتوانستند نظر منتقدان را به خود جلب كنند.
شلدون درباره كتاب‌هایش گفته بود:داستان‌هایی كه می‌نویسم بسیار مهیج و پر ماجرا هستند.این دو عنصر غالب در رمان‌های من بسیاری را به خواندن كتاب‌هایم جلب می‌كند.
شلدون در ۱۷ فوریه ۱۹۱۷ در شیكاگو متولد شده بود.
کن فالت (به انگلیسی: Ken Follett) (زاده ۵ ژوئن ۱۹۴۹ در ولز بریتانیا) نویسنده بریتانیایی رمان های پرفروش است.
فالت ابتدا به تحصیل فلسفه در دانشگاه لندن پرداخت. پس از فارغ‌التحصیلی خبرنگاری جراید را پیشه نمود.در بیست و هفت سالگی با رمان سوراخ سوزن پا به عرصه نویسندگی گذاشت. کسب جایزه ادگار، باعث فروش فوق‌العاده این رمان شد. پس از آن رمان‌های دیگری نوشت که به همان اندازه موفق بودند.
در آثار او ردپای واقعیت‌های تاریخی به چشم می‌خورد. هرچند جزئیات را او خود به داستان می‌افزاید.همه آثار وی در صدر جداول فروش بین‌المللی قرار دارند. و به زبانهای گوناگون ترجمه شده‌اند
آورام نوآم چامسکی، زبان‌شناس و نظریه پرداز یهودی - آمریکایی در سال ۱۹۲۸ در فیلادلفیای آمریکا متولد شد.
نظریه معروف وی دستور زایشی- گشتاری است که در دهه ۶۰ میلادی انقلابی در زبان‌شناسی معاصر ایجاد کرد.
تا پیش از نظریات وی از ماهیت زبان و چگونگی یادگیری زبان توسط انسان درک درستی وجود نداشت. مقالات و کتاب‌های نوام چامسکی آغازگر پژوهش‌های نوینی در عرصه روان‌شناسی زبان شد.
وی از سال ۱۹۵۵ در موسسه تکنولوژی ماساچوست به عنوان استاد زبان‌شناسی مشغول به تدریس شد و از سال ۱۹۷۶ در همین موسسه به مقام استادی رسید.
چامسکی استاد بازنشسته دپارتمان فلسفه و زبان‌شناسی موسسه تکنولوژی ماساچوست آمریکا نیز هست.
نوام چامسکی روشنفکری شناخته‌شده و منتقد سیاست خارجی آمريكا هم است. وی خود را سوسیالیستی آزادی‌خواه می‌داند
نویسندهٔ آمریکایی خالق بیش از ۲۰۰ اثر ادبی در گونه‌های وحشت و خیال پردازی است. عاشقان هنر هفتم در ایران حتماً فیلم‌های مطرحی همچون درخشش، میزری، رستگاری در شاوشنگ و مسیر سبز را به خاطر دارند، فیلم‌هایی که با الهام از کتاب‌های این نویسنده ساخته شده بودند.
تا کنون بیش از 350 میلیون نسخه از کتاب‌های استیفن کینگ، سلطان معاصر ادبیات ترسناک، جاسوسی، تعلیقی، علمی- تخیلی و فانتزی، به فروش رسیده است، کتاب‌هایی که بسیاری از آنها دست مایه ساخت فیلم‌های معروف سینمایی، تلویزیونی و همچنین داستان‌های مصور بوده‌اند. او بیش از 50 رمان به رشته تحریر در آورده که تعدادی با نام اصلی و تعدادی را نیز تحت عنوان ریچارد بَچمن به چاپ رسانده است. کینگ همچنین نزدیک به دو هزار داستان کوتاه نوشته و برنده‌ی جوایز متعدد ادبی همچون جایزه برام استوکر، جوایز فانتزی اِوارد و جایزه‌ی انجمن فانتزی انگلستان شده است. کینگ را می‌توان یکی از موفق‌ترین و ثروتمندترین نویسندگان حال حاضر جهان دانست.
سید محمدعلی جمال‌زاده (۲۳ دی ۱۲۷۰ در اصفهان - ۱۷ آبان ۱۳۷۶ در ژنو) نویسنده و مترجم معاصر ایرانی است. او را پدر داستان کوتاه زبان فارسی و آغازگر سبک واقع‌گرایی در ادبیات فارسی می‌دانند. محمدعلی جمال‌زاده نخستین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه ایرانی را با عنوان یکی بود، یکی نبود در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در برلین منتشر ساخت. داستان‌های وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز و آکنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عامیانه است.
سید محمدعلی جمال‌زاده در خانواده‌ای مذهبی در اصفهان به دنیا آمد. او فرزند سید جمال‌الدین واعظ اصفهانی بود. واعظ اصفهانی در اصفهان زندگی میکرد، اما غالباً برای وعظ به شهرهای مختلف سفر میکرد. جمال‌زاده پس از ۱۰ سالگی پدر خود را در برخی از سفرها همراهی میکرد. وی به همراه خانواده در سال ۱۳۲۱ ه. ق. به تهران مهاجرت کرد.
جمال‌زاده نوجوان بود که پدرش او را برای تحصیل به بیروت فرستاد. در دوران اقامت او در بیروت؛ اوضاع سیاسی ایران تغییر کرد، در آن زمان محمد علی شاه قاجار مجلس را به توپ بست و هر یک از آزادی‌خواهان با مشکلاتی مواجه شدند. پدر جمال‌زاده خود را به همدان رساند تا از آنجا به عتبات فرار کند، ولی در آنجا دستگیر شد و به بروجرد برده شد. امیر افخم، حاکم بروجرد دستور اعدام او را صادر کرد.
جمال‌زاده در بیروت با ابراهیم پور داوود و مهدی ملک‌زاده فرزند ملک المتکلمین چندین سال هم دوره بود. در سال ۱۹۱۰ تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به اروپا برود. سپس از راه مصر عازم فرانسه شد. در آنجا ممتازالسلطنه سفیر ایران به وی پیشنهاد کرد که برای تحصیل به لوزان سوئیس برود. سید محمدعلی تا سال ۱۹۱۱ در لوزان بود، پس از آن به شهر دیژون در فرانسه رفت و دیپلم حقوق خود را از دانشگاه آن شهر گرفت
علی اکبر دهخدا در سال 1257 در تهران متولد شد. پدرش «خانباباخان» که از ملاکان متوسط قزوین بود، پیش از ولادت دهخدا از قزوین به تهران آمد و در این شهر اقامت گزید. علی اکبر دهخدا تحصیلات قدیمی را نزد «شیخ غلامحسین بروجردی» آموخت. بعدها به مدرسه علوم سیاسی رفت. پس از پایان تحصیل به خدمت وزارت امور خارجه در آمد. علامه دهخدا در سال 1281 با «معاون الدوله غفاری» که به وزیر مختاری ایران در کشورهای بالکان منصوب شده بود به اروپا رفت و حدود دو سال و نیم در اروپا و بیشتر در وین اقامت داشت.
همزمان با آغاز مشروطيت، دهخدا با همکاري مرحوم جهانگيرخان و مرحوم قاسم خان، روزنامه معروف صور اسرافيل را منتشر کرد که از جرايد بنام و مهم صدر مشروطيت بود. جذاب ترين قسمت اين روزنامه يک ستون طنز بود که تحت عنوان «چرند و پرند» به قلم علامه دهخدا و با امضاي «دخو» نوشته مي شد. سبک نگارش اين ستون در ادب فارسي بي سابقه بود و مکتب جديدي را در عالم روزنامه نگاري و نثر معاصر فارسي پديد آورد.
دهخدا با شجاعت و جسارت تمام همه مفاسد اجتماعي و سياسي آن روزگار را با روش طنز در آن مقالات منتشر مي کرد. علی اکبر دهخدا يکي از بنيانگذاران طنز ايران است. مقالات او آتش در جان مستبدان و درباريان مي انداخت.
