روزى عمر حذيفه را ديد، به او گفت: چگونه صبح كردى؟ حذيفه گفت: مى خواهى چگونه صبح كرده باشم؟ به خدا سوگند صبح نمودم در حالى كه حق را دشمن و فتنه را دوست مى دارم، و بر ناديده گواهى مى دهم، و غير مخلوق را حفظ مى كنم، و بدون وضو نماز مى خوانم، و در زمين چيزى دارم كه خدا در آسمان ندارد.عمر از شنيدن سخنان حذيفه برآشفت و از او روى گردانده و چون عجله داشت وى را ترك گفت ولى تصميم گرفت او را تنبيه كند، در ميان راه على عليه السلام را ديد، حضرت دريافت كه وى خشمگين است علت را پرسيد، عمر گفت: حذيفه را ملاقات نموده ام و به او گفته ام چگونه صبح كردى و او گفته صبح نمودم در حالى كه حق را خودش ندارم.
اميرالمومنين عليه السلام فرمود: راست گفته، از مرگ خوشش نمى آيد با اين كه آن حق است.
عمر: او گفته فتنه را دوست مى دارم.على عليه السلام: راست گفته، مال و فرزندان را دوست مى دارد و خداوند فرموده: انما اموالكم و اولادكم فتنة؛ [ سوره انفال، آيه 28. ] جز اين نيست مالها و فرزندانتان براى شما فتنه و سبب آزمايشند.
عمر: مى گويد بر ناديده گواهى مى دهم.
اميرالمؤ منين عليه السلام: راست گفته، بر يگانگى خداوند، مرگ، زنده شدن، بهشت، دوزخ، صراط گواهى مى دهد و هيچ كدام از آنها را نديده است.
عمر: مى گويد: غير مخلوق را حفظ مى كند.
اميرالمؤ منين عليه السلام راست گفته، كتاب خدا را حفظ مى كند و آن غير مخلوق است. [ ظاهرا نزاعى كه در زمان ماءمون ميان متكلمين رخ داده از اين كه آيا قرآن مخلوق است يا نه اصل آن چنين تعبيرى است كه در بعض اخبار آمده، ولى حق اين است كه مقصود از مخلوق در خبر مكذوب است، يعنى قرآن كتاب حقى است كه از جانب خداوند فرود آمده و دروغ در آن راه ندارد، در برابر آنچه كه كفار مى گفتند: ان هذا الا اختلاق؛ نيست اين كه محمد "ص" مى گويد مگر از خودش "مؤ لف". ]
عمر: مى گويد: واصلى على غير وضوء.
على عليه السلام راست گفته، بر پسر عمم رسول خدا صلى الله عليه و آله بدون وضو، صلوات مى فرستد و آن جايز است.
عمر: از همه اينها بالاتر مى گويد من در زمين چيزى دارم كه خدا در آسمان ندارد.على عليه السلام: راست گفته، او زن و فرزند دارد و خدا از آن منزه است.
در اين هنگام عمر گفت: اگر على بن ابى طالب عليه السلام نبود نزديك بود عمر هلاك شود. [ مناقب گنجى شافعى. ]
چنين كسى از اولياء الله است
فرستاده پادشاه روم از ابوبكر پرسيد؛ چه كسى اميدى به بهشت ندارد و از آتش و خدا نمى ترسد، و ركوع و سجود بجا نمى آورد، و مردار و خون مى خورد و فتنه را دوست مى دارد، و با حق دشمن است و بر ناديده گواهى مى دهد؟ ابوبكر به او پاسخ نداد و عمر به او گفت: بر كفرت افزوده شد.
اميرالمومنين عليه السلام باخبر گرديد، پس فرمود: چنين كسى از اولياء الله است؛ زيرا تنها اميدش به خداست نه بهشت او، و از خدا مى ترسد نه از آتش او و از ظلم خدا نمى ترسد بلكه از عدالتش، و در نماز ميت ركوع و سجود بجا نمى آورد و ماهى و ملخ مى خورد با اينكه آنها مرده اند، كبد مى خورد و آن خون است. و بر بهشت و دوزخ گواهى مى دهد با اين كه آنها را نديده است. [ مناقب، سروى، قضاياه "ع" فى عهد ابى بكر. ]
اميرالمومنين عليه السلام فرمود: راست گفته، از مرگ خوشش نمى آيد با اين كه آن حق است.
عمر: او گفته فتنه را دوست مى دارم.على عليه السلام: راست گفته، مال و فرزندان را دوست مى دارد و خداوند فرموده: انما اموالكم و اولادكم فتنة؛ [ سوره انفال، آيه 28. ] جز اين نيست مالها و فرزندانتان براى شما فتنه و سبب آزمايشند.
عمر: مى گويد بر ناديده گواهى مى دهم.
اميرالمؤ منين عليه السلام: راست گفته، بر يگانگى خداوند، مرگ، زنده شدن، بهشت، دوزخ، صراط گواهى مى دهد و هيچ كدام از آنها را نديده است.
عمر: مى گويد: غير مخلوق را حفظ مى كند.
اميرالمؤ منين عليه السلام راست گفته، كتاب خدا را حفظ مى كند و آن غير مخلوق است. [ ظاهرا نزاعى كه در زمان ماءمون ميان متكلمين رخ داده از اين كه آيا قرآن مخلوق است يا نه اصل آن چنين تعبيرى است كه در بعض اخبار آمده، ولى حق اين است كه مقصود از مخلوق در خبر مكذوب است، يعنى قرآن كتاب حقى است كه از جانب خداوند فرود آمده و دروغ در آن راه ندارد، در برابر آنچه كه كفار مى گفتند: ان هذا الا اختلاق؛ نيست اين كه محمد "ص" مى گويد مگر از خودش "مؤ لف". ]
عمر: مى گويد: واصلى على غير وضوء.
على عليه السلام راست گفته، بر پسر عمم رسول خدا صلى الله عليه و آله بدون وضو، صلوات مى فرستد و آن جايز است.
عمر: از همه اينها بالاتر مى گويد من در زمين چيزى دارم كه خدا در آسمان ندارد.على عليه السلام: راست گفته، او زن و فرزند دارد و خدا از آن منزه است.
در اين هنگام عمر گفت: اگر على بن ابى طالب عليه السلام نبود نزديك بود عمر هلاك شود. [ مناقب گنجى شافعى. ]
چنين كسى از اولياء الله است
فرستاده پادشاه روم از ابوبكر پرسيد؛ چه كسى اميدى به بهشت ندارد و از آتش و خدا نمى ترسد، و ركوع و سجود بجا نمى آورد، و مردار و خون مى خورد و فتنه را دوست مى دارد، و با حق دشمن است و بر ناديده گواهى مى دهد؟ ابوبكر به او پاسخ نداد و عمر به او گفت: بر كفرت افزوده شد.
اميرالمومنين عليه السلام باخبر گرديد، پس فرمود: چنين كسى از اولياء الله است؛ زيرا تنها اميدش به خداست نه بهشت او، و از خدا مى ترسد نه از آتش او و از ظلم خدا نمى ترسد بلكه از عدالتش، و در نماز ميت ركوع و سجود بجا نمى آورد و ماهى و ملخ مى خورد با اينكه آنها مرده اند، كبد مى خورد و آن خون است. و بر بهشت و دوزخ گواهى مى دهد با اين كه آنها را نديده است. [ مناقب، سروى، قضاياه "ع" فى عهد ابى بكر. ]
