انواع شورش
ممکن است با توجه به انگیزه و اهداف شرکت‌کنندگان در شورش، انواع مختلفی از شورش‌ها شناسایی شود. یک گونه‌شناسی رایج بین شورش‌های اعتراضی و شورش‌های جشن تمایز قائل می‌شود (مک فیل، 1994). شورش‌های اعتراضی بیانگر نارضایتی درمورد یک موضوع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی یا اقتصادی هستند، در حالی که شورش‌های جشن بیانگر شادی یا خوشحالی از یک رویداد یا نتیجه است، مانند جشن قهرمانی یک تیم فوتبال که از کنترل خارج می‌شود. شورش‌های اعتراضی اساسا ماهیت سیاسی دارند، در حالی که شورش‌های جشن کاملا غیرسیاسی هستند.
یکی دیگر از انواع گونه‌شناسی رایج، چهار نوع شورش را متمایز می‌کند: هدفمند، نمادین و بدون موضوع (گود، 1992). شورش‌های هدفمند ناشی از نارضایتی در مورد یک موضوع خاص و برای رسیدن به یک هدف خاص است.
مطرح‌کردن آن موضوع شورش‌های استعماری که قبلا ذکر شد، نمونه‌هایی از شورش‌های هدفمند هستند؛ همان‌طور که بسیاری از شورش‌هایی که در چند دهه گذشته در زندان‌های ایالات متحده رخ داده است. شورش‌های نمادین نارضایتی عمومی را بیان می‌کنند، اما واقعا هدفشان دستیابی به هدف خاصی نیست.
شورش‌های اوایل قرن بیستم توسط سفیدپوستان که قبلا نیز ذکر شد، نمونه‌هایی از شورش‌های نمادین هستند. شورش‌های شوم مانند همان شورش‌های جشن است که قبلا مورد بحث قرار گرفت، در حالی که شورش‌های بدون موضوع هیچ مبنا یا هدف آشکاری ندارند. نمونه‌ای از شورش‌های بی‌مشکل، غارت و خشونت عمومی است که گاهی در جریان قطعی برق در سطح شهر رخ می‌دهد.
ممکن است با توجه به انگیزه و اهداف شرکت‌کنندگان در شورش، انواع مختلفی از شورش‌ها شناسایی شود. یک گونه‌شناسی رایج بین شورش‌های اعتراضی و شورش‌های جشن تمایز قائل می‌شود (مک فیل، 1994). شورش‌های اعتراضی بیانگر نارضایتی درمورد یک موضوع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی یا اقتصادی هستند، در حالی که شورش‌های جشن بیانگر شادی یا خوشحالی از یک رویداد یا نتیجه است، مانند جشن قهرمانی یک تیم فوتبال که از کنترل خارج می‌شود. شورش‌های اعتراضی اساسا ماهیت سیاسی دارند، در حالی که شورش‌های جشن کاملا غیرسیاسی هستند.
یکی دیگر از انواع گونه‌شناسی رایج، چهار نوع شورش را متمایز می‌کند: هدفمند، نمادین و بدون موضوع (گود، 1992). شورش‌های هدفمند ناشی از نارضایتی در مورد یک موضوع خاص و برای رسیدن به یک هدف خاص است.
مطرح‌کردن آن موضوع شورش‌های استعماری که قبلا ذکر شد، نمونه‌هایی از شورش‌های هدفمند هستند؛ همان‌طور که بسیاری از شورش‌هایی که در چند دهه گذشته در زندان‌های ایالات متحده رخ داده است. شورش‌های نمادین نارضایتی عمومی را بیان می‌کنند، اما واقعا هدفشان دستیابی به هدف خاصی نیست.
شورش‌های اوایل قرن بیستم توسط سفیدپوستان که قبلا نیز ذکر شد، نمونه‌هایی از شورش‌های نمادین هستند. شورش‌های شوم مانند همان شورش‌های جشن است که قبلا مورد بحث قرار گرفت، در حالی که شورش‌های بدون موضوع هیچ مبنا یا هدف آشکاری ندارند. نمونه‌ای از شورش‌های بی‌مشکل، غارت و خشونت عمومی است که گاهی در جریان قطعی برق در سطح شهر رخ می‌دهد.
