عنوان شعر: شهر غم
شاعر: زری
قالب: سپید
ژانر: تراژدی، عاشقانه
مقدمه: شهر شده پر از غم زِ تو.
شهر شده آغشته به اشک از غمِ دوریِ تو.
شهر به غمِ عشق تو اسیر است.
ناله‌ی منِ شاعر از فراغِ عشق است.
#قلم_اول
آخرین ویرایش:
شعر شعر شهرِ غم
- نویسنده موضوع NADIYA
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 28
- بازدیدها 479
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
عنوان شعر: شهر غم
شاعر: زری
قالب: سپید
ژانر: تراژدی، عاشقانه
مقدمه: شهر شده پر از غم زِ تو.
شهر شده آغشته به اشک از غمِ دوریِ تو.
شهر به غمِ عشق تو اسیر است.
ناله‌ی منِ شاعر از فراغِ عشق است.
#قلم_اول
در شهر پرسه می‌زنم اما نمی‌بینم تو را
در زیر باران بی‌چتر قدم می‌زنم اما نمی‌بینم تو را
شهر پر از غم است و دلم تو را می‌خواهد اما نمی‌بینم تو را
من مثلِ پروانه بودم و تو آن شمع،
شب تا صبح به دورت چرخیدم اما نمی‌بینم تو را
در زیر باران بی‌چتر قدم می‌زنم اما نمی‌بینم تو را
شهر پر از غم است و دلم تو را می‌خواهد اما نمی‌بینم تو را
من مثلِ پروانه بودم و تو آن شمع،
شب تا صبح به دورت چرخیدم اما نمی‌بینم تو را
امضا : NADIYA
شهرِ تاریکی
شهر پر از غم است کجایی تو؟
شهر پر از نمَ است کجایی تو؟
شهر بی‌تو چراغِ بی‌فانوس است.
شهر بی‌تو برایم قفس است کجایی تو؟
شهر پر از غم است کجایی تو؟
شهر پر از نمَ است کجایی تو؟
شهر بی‌تو چراغِ بی‌فانوس است.
شهر بی‌تو برایم قفس است کجایی تو؟
امضا : NADIYA
شهر مردگان
شهر از بالا قشنگ بود.
از پایین پر از غم بود.
دلم خنده‌ای از ته دل می‌خواست.
شهر هوایش عاشقانه بود.
شهر از بالا قشنگ بود.
از پایین پر از غم بود.
دلم خنده‌ای از ته دل می‌خواست.
شهر هوایش عاشقانه بود.
امضا : NADIYA
بیم دارم
بیم دارم که عشقت مجنونم کند.
بیم دارم که شبی مرا رسواترین رسوایان کند.
در شهرِ غم پرسه می‌زنم.
بیم دارم که مرا با خاطراتت این چنین خوار کند.
بیم دارم که عشقت مجنونم کند.
بیم دارم که شبی مرا رسواترین رسوایان کند.
در شهرِ غم پرسه می‌زنم.
بیم دارم که مرا با خاطراتت این چنین خوار کند.
امضا : NADIYA
اگر دستانت در دستانم بود.
اگر دستانت در دستانم بود
تو آن طرفِ شهر زمین نمی‌خوردی.
دستم اگر در دستت بود
شهر پر از غم نبود
خانه‌ی کوچکی داشتیم
چشمانت سیاهی شب بود
لبخندت خنده‌ی شهر بود
اگر دستانت در دستانم بود
تو آن طرفِ شهر زمین نمی‌خوردی.
دستم اگر در دستت بود
شهر پر از غم نبود
خانه‌ی کوچکی داشتیم
چشمانت سیاهی شب بود
لبخندت خنده‌ی شهر بود
امضا : NADIYA
از یاد می‌برم!
من خیابان‌هایِ این شهر را از یاد می‌برم.
هرگز به یاد نمی‌آورم در کدام خیابان دیدمت!
به یاد نمی‌آورم با کدام غزل تو را بوسیدمت!
من خاطره‌های با تو را از یاد می‌برم.
من خیابان‌هایِ این شهر را از یاد می‌برم.
هرگز به یاد نمی‌آورم در کدام خیابان دیدمت!
به یاد نمی‌آورم با کدام غزل تو را بوسیدمت!
من خاطره‌های با تو را از یاد می‌برم.
آخرین ویرایش:
امضا : NADIYA
غم‌هایم را ببین!
ای سکوتِ تنهایی، غم‌هایم را ببین
ای عشقِ من، شب‌هایِ دیرینه‌ام را ببین
ای گلِ شکفته در خواب
شب‌هایِ بی‌آن را ببین!
ای سکوتِ تنهایی، غم‌هایم را ببین
ای عشقِ من، شب‌هایِ دیرینه‌ام را ببین
ای گلِ شکفته در خواب
شب‌هایِ بی‌آن را ببین!
امضا : NADIYA
دلم بهانه‌ات را می‌گیرد.
شب است و باز دلِ من بهانه‌ات را می‌گیرد.
دل من پر از غم است و بهانه‌ی عاشقانه‌هایت را می‌گیرد.
تو نیستی و دلم
هر لحظه‌ی شب تا سپیده‌ی صبح بهانه‌ات را می‌گیرد.
شب است و باز دلِ من بهانه‌ات را می‌گیرد.
دل من پر از غم است و بهانه‌ی عاشقانه‌هایت را می‌گیرد.
تو نیستی و دلم
هر لحظه‌ی شب تا سپیده‌ی صبح بهانه‌ات را می‌گیرد.
امضا : NADIYA
وقتی نمی‌توانی..
وقتی نمی‌توانی حرف بزنی.
من از چشمانت می‌خوانم.
وقتی نمی‌توانی نگاهم کنی.
من جایِ تو نگاهت می‌کنم.
وقتی تو نمی‌توانی صدایم کنی.
من جایِ تو صدایت می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
من بغض را در گلویم خفه می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
من حرف را در سی*ن*ه‌ام آه می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
مثلِ شمع کم‌کم آب می‌شوم.
وقتی نمی‌توانی حرف بزنی.
من از چشمانت می‌خوانم.
وقتی نمی‌توانی نگاهم کنی.
من جایِ تو نگاهت می‌کنم.
وقتی تو نمی‌توانی صدایم کنی.
من جایِ تو صدایت می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
من بغض را در گلویم خفه می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
من حرف را در سی*ن*ه‌ام آه می‌کنم.
ولی وقتی تو می‌روی!
مثلِ شمع کم‌کم آب می‌شوم.
