شعر اشعار«سیگاری نیم سوخته»

[امی]

صدای پای تو در گوشم می‌پیچد
رد پای زخم‌های تاول زده روی دلم می‌ماند
با تولد هر غنچه از گل، نبودنت را جشن می‌گیرم
تیر نگاه غمبارم
در افق سرزمینی بی‌گل و گیاه
نگاهی خاموش را می‌جویم
که با تیر نگاهش به قلبم چنگ زد.
که با تیر مژگانش اسیر عشق و غمم کرد.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[امی]

من به دنبال سرودن دو خط شعرم
به دنبال اندکی آرامش میان کلمات
به سوی غم‌ها، به سوی مرگ یک رویا
در هر لحظه نبودت برافروختم
از ترس هوسِ عشق تو سوختم
من نمی‌دانستم که دلم را به کی باختم
ای کاش آرامش برگردد
من طلبه‌ی یک مرگم
مرگ بدون تو، مرگ برای فردای بی‌تو

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[امی]

هر قطر‌ه‌ی‌ باران من‌ام که از چشمان تو فرو می‌چکم
روز آشنایی با تو، فصل کودکی و عاشقی بود
انگشت‌هایم زخم‌آلود و روح خسته‌ام خجسته باد
ای کاش گیسوی گل‌ها که در دل خاک آرمیده بودند را
با خنجرهایت نچیده بودی، آن‌ها را ز عشق تو کاشته بودم

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[امی]

در انزوای خویش
به قاب‌عکس‌های دونفره‌مان چشم می‌دوزم
عجیب است که چشمانم خسته و دل‌سرد نمی‌شود
گویی چشمانم دل‌تنگ دو گوی قهوه‌ای رنگت شده است
قاصدک‌ها دور تا دورم را احاطه کرده‌اند
این‌‌ها از جان من چه می‌خواهند و چه آورده‌اند؟
تا که قاصدها را می‌بینم یاد تو زنده می‌شود
در گوشش زمزمه‌وار از حسم نسبت به تو می‌گویم
میان انگشتانم تکانی می‌خورد و به سویت می‌آید
قاصدک که رسید، یاد من در خاطرت زنده می‌شود؟

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[امی]

صبح سحرگاهی من با نام تو آغاز می‌شود
خانه از نبود آوازهای تو سرشار از غم است
گنجشک‌های محلی دور تا دور خانه‌ام را حصار کرده‌اند
دلم دلتنگ آن صدای غریبانه‌ات شده است
من از رفتنت گله‌ای ندارم و به نبودنت عادت کرده‌ام
اما خاطره‌هایمان در خیابان رهایم نمی‌کنند.
من با خاطره‌هایمان چه کنم؟
خاطره‌هایمان همانند یک نو*شی*دنی تلخ است
با فکر کردن به آن‌ها، آتش گداخته‌ای به جانم میفتد.
خاطره‌های شیرین‌مان با یاد تو و نبودنت تلخ می‌شود.
شاید چشمان تو همانند چشمان من بارانی‌ست.
زیرا خیابان سرشار از نم باران چشمان من و توست.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[امی]

تمام حس‌های بد را از خود ربودم
از تو، تنها حس‌های خوب را در قلبم هاشور زدم
اما تنهایی، همانند قطره‌های باران از چشمانم می‌چکد
این روزها، همه چیز همانند زمان گذران شده است
نه پاییز و نه زمستان، نتوانستند روحم را آرام کنند
صدای عشق، مغزم را همانند گیسوبانم پریشان کرده است
راست می‌گویند که آدمی بی‌عشق می‌پوسد و می‌میرد
من بی‌تو، یک کلمه‌ی نانوشته ماندم
من بی‌تو، پوسیدم و مردم.
تنها نفس می‌کشم که خود مرگ تدریجی‌ست.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان