این روز‌ها داعیه‌های سه سیستم عامل بزرگ و به روز دنیا، یعنی ویندوز، Mac و لینوکس Ubuntu باعث شده که نگاه‌ها به این امر معطوف شود که به راستی کدام سیستم عامل به نسبت رقبایش از ارجحیت بیشتری برخوردار است و برای کاربران خانگی می‌تواند مناسب‌تر باشد، به ویژه شاید این امر برای کاربران ایرانی، اهمیت ذاتی داشته باشد؟
به گزارش «تابناک»، اگر تا یک دهه پیش، ویندوز بر‌ترین و پر‌کاربر‌ترین سیستم عامل روی کره زمین بود و تا چند سال پیش، استفاده از ویندوز به عنوان یک سیستم عامل بی‌چون و چرا، برای هر کسی حجت بود و به هیچ جایگزین دیگری فکر نمی‌شد، امروز قضیه کاملا متفاوت است و رقبای ویندوز به ویژه لینوکس، سعی بر آن دارند که سلطه سیستم عامل مایکروسافت را به چالش کشیده و آن را به زیر بکشد.
این امر تا اندازه بسیاری نیز محقق شده است و هرچند هنوز ویندوز هنوز به عنوان پر‌مخاطب‌ترین سیستم عامل موجود، برتری نسبی در مقایسه با رقبایش دارد، اکنون دیگر هر مخاطب و کاربری حداقل نام جایگزین‌های ویندوز را شنیده است و از کاربری آن‌ها تا حدی اطلاع دارد.
در اینجا تلاش ما بر این است که مقایسه کوچکی میان سه سیستم عامل پر مخاطب فعلی داشته باشیم تا به لحاظ کاربری و کارآیی بتوان تشخیص داد کدام یک از این سه، برای کاربران خانگی و به ویژه ایرانی بهتر است. بی‌گمان انتخاب یک سیستم عامل، سلیقه‌ای و صد البته وابسته به نوع نگرش و اهداف کاربر است، در نتیجه این مقایسه به هیچ وجه جنبه توصیه‌ای نداشته و صرفا از دید توصیفی به آن پرداخته می‌شود:
شکل و شمایل، گرافیک و قابلیت شخصی‌سازی
بی‌گمان محیط و فضای سیستم عامل، تأثیر بسیاری بر مخاطب و راحتی کار در آن دارد. هر سه شرکت مایکروسافت، کانونیکال و اپل از این امر با خبرند و به همین جهت طی سال‌های اخیر، بسیار تلاش کردند تا محیط سیستم‌های عامل خود را به راه‌های گوناگون آسان، زیبا و کاربردی‌تر کنند.
یکی از مهمترین دلایلی که شاید منجر به آن شده که کاربران ایرانی به شدت به ویندوز علاقه‌مند باشند، این است که به فضای ویندوز بسیار عادت کرده و آن را راحت و کاربردی می‌دانند. در صورتی که این امر تنها و تنها یک «عادت» است که به محض ورود به فضای سیستم‌های عامل دیگر می‌تواند تغییر کند:
بی‌گمان، کسانی که با هر سه نوع این سیستم عامل‌ها آشنایی دارند، به خوبی می‌دانند که لینوکس از این جهت بسیار متفاوت و در عین حال پیشرو‌تر است، به ویژه در سال‌های اخیر که Ubuntu با تغییرات اساسی در Desktop اصلی لینوکس، Unity را دسکتاپ اصلی خود معرفی کرده و تحولی اساسی در نسخه‌های لینوکس از این جهت به وجود آورده است.
تفاوت مهم لینوکس با دو رقیب دیگر خود، در این است که شما در محیط لینوکس به یک دسکتاپ مشخص و از پیش تعریف شده محدود نیستید. تقریبا حدود بیش از ده نوع دسکتاپ برای لینوکس موجود است که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به Unity، KDE، Debian و دسکتاپ مادر لینوکس یعنی Gnome اشاره کرد. به خصوص دسکتاپ KDE که با عملیاتی کردن مفهوم Plasma محیطی جذاب، زیبا و کاملا قابل شخصی‌سازی فراهم کرده که برای کاربران ویندوز نیز راحت‌یاب است. با هر کدام از این‌ها که راحت‌تر هستید، همان را انتخاب کنید:
باید از این جهت لینوکس را سرآمد همه سیستم عامل‌ها دانست. در سال‌های اخیر و به ویژه پس از مطرح شدن دوباره لینوکس در رقابت سیستم عامل‌ها، توسعه کمی و کیفی این دسکتاپ‌ها نیز سرعت گرفته تا جایی که حتی در بین خود نسخه‌های لینوکس بر سر بهبود این دسکتاپ‌ها رقابتی سخت در جریان است.
موجود بودن برنامه‌های کاربردی
یک سیستم عامل به تنهایی هر چقدر که قدرتمند و مطمئن باشد، کاربردی نخواهد داشت و در واقع یکی از مهمترین فاکتور‌ها در اقبال کاربران به سیستم عامل، موجود بودن نرمافزارهای کاربردی برای پوشش نیازهای کاربران از آماتور تا حرفه‌ای است.
در اینجا باید مایکروسافت ویندوز را سرآمد همه سیستم عامل‌های دیگر دانست، به گونه‌ای که در این سیستم عامل، کمتر برنامه‌ای یافت می‌شود که چندین نمونه مشابه رایگان و یا تجاری برای آن موجود نباشد. این در حالی است که سیستم عامل‌های مبتنی بر Unix یعنی لینوکس و مک، همچنان یکی از معضلات خود را در برنامه‌های کاربردی می‌بینند. این امر به خصوص در مورد لینوکس که یک سیستم عامل کاملا رایگان با برنامه‌های رایگان و متن باز است، بیشتر صدق می‌کند.
اما هرچند ویندوز را باید سرآمد در این رقابت دانست، به دو نکته اساسی باید توجه داشت: نخست اینکه در سال‌های اخیر توجه زیادی از سوی سازندگان نسخه‌های لینوکس بر مسأله توسعه نرمافزارهای کاربردی معطوف شده است، به گونه‌ای که سال گذشته مارک ش*اتِلورث، بنیانگذار Ubuntu گفته بود تا سال ۲۰۱۵ کانونیکال می‌خواهد به بیش از ۲۵۰ میلیون کاربر برای Ubuntu دست یابد که یکی از راه‌های دسترسی به این هدف توسعه نرمافزارهای کاربردی برای Ubuntu است.
نکته دو اینکه هرچند باید پذیرفت که نرمافزارهای موجود کاربردی برای ویندوز در حال حاضر به نسبت دو رقیب دیگر بیشتر است، اما باید توجه داشت که در لینوکس، نرم‌افزار «کم» نیست و تنها باید اینگونه گفت که نرمافزارهای «مشابه» در ویندوز برای لینوکس کمتر است.
این به آن معناست که مثلا اگر شما نیازمند یک نرم‌افزار قدرتمند برای ویرایش عکس هستید، نباید در لینوکس به دنبال فتو شاپ باشید، گزینه مورد نظر در لینوکس می‌تواند GIMP باشد:
از سوی دیگر، باید اشاره کرد اکنون نرمافزارهای شبیه ساز برای اجرای برنامه‌های ویندوز در لینوکس همچون Wine و نسخه تجاری آن یعنی Codeweaver این امکان را برای کاربران فراهم کرده‌اند که با Cross Over کردن سیستم عامل به آسانی (و البته با کمی تغییرات در گرافیک واسط کاربری) برنامه‌های ویندوز را به خوبی در لینوکس اجرا کنند.
همچنین باید اشاره کرد، کاربرانی که برای مدت زمانی نسبتا طولانی با لینوکس کار می‌کنند، پس از بازگشت به ویندوز، نرم‌افزارهایی را می‌شناسند که برای لینوکس طراحی شده اما به دلیل کاربرد فوق‌العاده آن‌ها، نسخه ویندوز آن‌ها نیز موجود است.
و مهمترین نکته این که با وجود ابزارهایی نظیر Software Center در Ubuntu دیگر لازم نیست سایتهای مختلف را برای دریافت نرم‌افزار مورد نظر خود جستجو کنید، بلکه تنها با یک جستجوی ساده، خواهید توانست نرم افزار مورد نظر را یافته و دانلود مستقیم کنید:
با همه این تفاسیر اما باید گفت، هم‌اکنون باز هم مایکروسافت ویندوز، در حوزه نرم افزارهای کاربردی چه در نسخه‌های رایگان و چه در نسخه‌های تجاری، سرآمد سیستم عامل‌هاست. هرچند این به معنی کاستی نرم افزار در سیستم عامل‌های دیگر نیست.
به گزارش «تابناک»، اگر تا یک دهه پیش، ویندوز بر‌ترین و پر‌کاربر‌ترین سیستم عامل روی کره زمین بود و تا چند سال پیش، استفاده از ویندوز به عنوان یک سیستم عامل بی‌چون و چرا، برای هر کسی حجت بود و به هیچ جایگزین دیگری فکر نمی‌شد، امروز قضیه کاملا متفاوت است و رقبای ویندوز به ویژه لینوکس، سعی بر آن دارند که سلطه سیستم عامل مایکروسافت را به چالش کشیده و آن را به زیر بکشد.
این امر تا اندازه بسیاری نیز محقق شده است و هرچند هنوز ویندوز هنوز به عنوان پر‌مخاطب‌ترین سیستم عامل موجود، برتری نسبی در مقایسه با رقبایش دارد، اکنون دیگر هر مخاطب و کاربری حداقل نام جایگزین‌های ویندوز را شنیده است و از کاربری آن‌ها تا حدی اطلاع دارد.
در اینجا تلاش ما بر این است که مقایسه کوچکی میان سه سیستم عامل پر مخاطب فعلی داشته باشیم تا به لحاظ کاربری و کارآیی بتوان تشخیص داد کدام یک از این سه، برای کاربران خانگی و به ویژه ایرانی بهتر است. بی‌گمان انتخاب یک سیستم عامل، سلیقه‌ای و صد البته وابسته به نوع نگرش و اهداف کاربر است، در نتیجه این مقایسه به هیچ وجه جنبه توصیه‌ای نداشته و صرفا از دید توصیفی به آن پرداخته می‌شود:
شکل و شمایل، گرافیک و قابلیت شخصی‌سازی
بی‌گمان محیط و فضای سیستم عامل، تأثیر بسیاری بر مخاطب و راحتی کار در آن دارد. هر سه شرکت مایکروسافت، کانونیکال و اپل از این امر با خبرند و به همین جهت طی سال‌های اخیر، بسیار تلاش کردند تا محیط سیستم‌های عامل خود را به راه‌های گوناگون آسان، زیبا و کاربردی‌تر کنند.
یکی از مهمترین دلایلی که شاید منجر به آن شده که کاربران ایرانی به شدت به ویندوز علاقه‌مند باشند، این است که به فضای ویندوز بسیار عادت کرده و آن را راحت و کاربردی می‌دانند. در صورتی که این امر تنها و تنها یک «عادت» است که به محض ورود به فضای سیستم‌های عامل دیگر می‌تواند تغییر کند:
تفاوت مهم لینوکس با دو رقیب دیگر خود، در این است که شما در محیط لینوکس به یک دسکتاپ مشخص و از پیش تعریف شده محدود نیستید. تقریبا حدود بیش از ده نوع دسکتاپ برای لینوکس موجود است که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به Unity، KDE، Debian و دسکتاپ مادر لینوکس یعنی Gnome اشاره کرد. به خصوص دسکتاپ KDE که با عملیاتی کردن مفهوم Plasma محیطی جذاب، زیبا و کاملا قابل شخصی‌سازی فراهم کرده که برای کاربران ویندوز نیز راحت‌یاب است. با هر کدام از این‌ها که راحت‌تر هستید، همان را انتخاب کنید:
باید از این جهت لینوکس را سرآمد همه سیستم عامل‌ها دانست. در سال‌های اخیر و به ویژه پس از مطرح شدن دوباره لینوکس در رقابت سیستم عامل‌ها، توسعه کمی و کیفی این دسکتاپ‌ها نیز سرعت گرفته تا جایی که حتی در بین خود نسخه‌های لینوکس بر سر بهبود این دسکتاپ‌ها رقابتی سخت در جریان است.
موجود بودن برنامه‌های کاربردی
یک سیستم عامل به تنهایی هر چقدر که قدرتمند و مطمئن باشد، کاربردی نخواهد داشت و در واقع یکی از مهمترین فاکتور‌ها در اقبال کاربران به سیستم عامل، موجود بودن نرمافزارهای کاربردی برای پوشش نیازهای کاربران از آماتور تا حرفه‌ای است.
در اینجا باید مایکروسافت ویندوز را سرآمد همه سیستم عامل‌های دیگر دانست، به گونه‌ای که در این سیستم عامل، کمتر برنامه‌ای یافت می‌شود که چندین نمونه مشابه رایگان و یا تجاری برای آن موجود نباشد. این در حالی است که سیستم عامل‌های مبتنی بر Unix یعنی لینوکس و مک، همچنان یکی از معضلات خود را در برنامه‌های کاربردی می‌بینند. این امر به خصوص در مورد لینوکس که یک سیستم عامل کاملا رایگان با برنامه‌های رایگان و متن باز است، بیشتر صدق می‌کند.
اما هرچند ویندوز را باید سرآمد در این رقابت دانست، به دو نکته اساسی باید توجه داشت: نخست اینکه در سال‌های اخیر توجه زیادی از سوی سازندگان نسخه‌های لینوکس بر مسأله توسعه نرمافزارهای کاربردی معطوف شده است، به گونه‌ای که سال گذشته مارک ش*اتِلورث، بنیانگذار Ubuntu گفته بود تا سال ۲۰۱۵ کانونیکال می‌خواهد به بیش از ۲۵۰ میلیون کاربر برای Ubuntu دست یابد که یکی از راه‌های دسترسی به این هدف توسعه نرمافزارهای کاربردی برای Ubuntu است.
نکته دو اینکه هرچند باید پذیرفت که نرمافزارهای موجود کاربردی برای ویندوز در حال حاضر به نسبت دو رقیب دیگر بیشتر است، اما باید توجه داشت که در لینوکس، نرم‌افزار «کم» نیست و تنها باید اینگونه گفت که نرمافزارهای «مشابه» در ویندوز برای لینوکس کمتر است.
این به آن معناست که مثلا اگر شما نیازمند یک نرم‌افزار قدرتمند برای ویرایش عکس هستید، نباید در لینوکس به دنبال فتو شاپ باشید، گزینه مورد نظر در لینوکس می‌تواند GIMP باشد:
همچنین باید اشاره کرد، کاربرانی که برای مدت زمانی نسبتا طولانی با لینوکس کار می‌کنند، پس از بازگشت به ویندوز، نرم‌افزارهایی را می‌شناسند که برای لینوکس طراحی شده اما به دلیل کاربرد فوق‌العاده آن‌ها، نسخه ویندوز آن‌ها نیز موجود است.
و مهمترین نکته این که با وجود ابزارهایی نظیر Software Center در Ubuntu دیگر لازم نیست سایتهای مختلف را برای دریافت نرم‌افزار مورد نظر خود جستجو کنید، بلکه تنها با یک جستجوی ساده، خواهید توانست نرم افزار مورد نظر را یافته و دانلود مستقیم کنید:
با همه این تفاسیر اما باید گفت، هم‌اکنون باز هم مایکروسافت ویندوز، در حوزه نرم افزارهای کاربردی چه در نسخه‌های رایگان و چه در نسخه‌های تجاری، سرآمد سیستم عامل‌هاست. هرچند این به معنی کاستی نرم افزار در سیستم عامل‌های دیگر نیست.
