این توصیه اوج یک بی‌طرفی فلسفی و علمی را می‌رساند که اگر بتوان همین یک نکته را به دانش‌آموزان تعلیم داد و آن را به باورشان تبدیل کرد، بسیاری از مشکلات آموزشی و پرورشی حل میشود. در این صورت، دانش‌آموزان نه به خاطر نمره کم، نه به خاطر دوست نداشتن معلم و نه هیچ عامل بیرونی و فرعی دیگری از یک معرفت و دانش بدشان نمی‌آید، بلکه به‌طور کلی از دانستن متنفع می‌شوند و در پی نفع مادی و آنی نخواهند بود.
بنابراین اگر انتظار داشته باشیم در کلاس‌های درس فلسفه و منطق، مانند کارگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای و آزمایشگاه‌های فیزیک و شیمی، چند ابزار و وسیله را به هم متصل کنیم و یک وسیله کاربردی بسازیم یا چند عنصر را با هم ترکیب کنیم و نتیجه کار را همانجا مشاهده کنیم، طبیعی است که انتظار بیهود و بی‌جایی است. آنچه ما در کلاس‌های درس فلسفه و منطق باید آموزش بدهیم، پی بردن به ارزش و اهمیت تفکر و تعمق، به ویژه تفکر فلسفی، و تقویت قدرت تفکر و اندیشه از راه‌های گوناگون است (که شرح برخی از آن راه‌ها گذشت). همین قسم آموزش است که دانش‌آموزان را در مسیر پرپیچ‌و‌خم زندگی یاری می‌کند و به دردشان می‌خورد.
اصولاً فرایند آموزش فرایندی آنی، دفعی و زود‌بازده نیست که بتوان بلافاصله آنچه داده شده را بهعنوان نتیجه کار پس گرفت (روشی که در نظام حافظه‌محورِ حاکم رایج است). بلکه فرایندی تدریجی و دراز‌مدت است و نتیجه آموزش در شرایط مقتضی خود را نشان می دهد. این موضوع به‌ویژه در مورد علوم انسانی و علی‌الخصوص «فلسفه و منطق» نمود بیشتری دارد. مدرسه زندگی، خود در این زمینه بهتر عمل می‌کند و آموزگار بهتری است. به همین سبب هم، انسان هیچ‌گاه از یاد گرفتن فار‌غ نمی‌شود و تا آخرین لحظات زندگی یاد می‌گیرد و تجربه می‌کند.
بنابراین اگر انتظار داشته باشیم در کلاس‌های درس فلسفه و منطق، مانند کارگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای و آزمایشگاه‌های فیزیک و شیمی، چند ابزار و وسیله را به هم متصل کنیم و یک وسیله کاربردی بسازیم یا چند عنصر را با هم ترکیب کنیم و نتیجه کار را همانجا مشاهده کنیم، طبیعی است که انتظار بیهود و بی‌جایی است. آنچه ما در کلاس‌های درس فلسفه و منطق باید آموزش بدهیم، پی بردن به ارزش و اهمیت تفکر و تعمق، به ویژه تفکر فلسفی، و تقویت قدرت تفکر و اندیشه از راه‌های گوناگون است (که شرح برخی از آن راه‌ها گذشت). همین قسم آموزش است که دانش‌آموزان را در مسیر پرپیچ‌و‌خم زندگی یاری می‌کند و به دردشان می‌خورد.
اصولاً فرایند آموزش فرایندی آنی، دفعی و زود‌بازده نیست که بتوان بلافاصله آنچه داده شده را بهعنوان نتیجه کار پس گرفت (روشی که در نظام حافظه‌محورِ حاکم رایج است). بلکه فرایندی تدریجی و دراز‌مدت است و نتیجه آموزش در شرایط مقتضی خود را نشان می دهد. این موضوع به‌ویژه در مورد علوم انسانی و علی‌الخصوص «فلسفه و منطق» نمود بیشتری دارد. مدرسه زندگی، خود در این زمینه بهتر عمل می‌کند و آموزگار بهتری است. به همین سبب هم، انسان هیچ‌گاه از یاد گرفتن فار‌غ نمی‌شود و تا آخرین لحظات زندگی یاد می‌گیرد و تجربه می‌کند.
