ب. بعد ارادی: ایمان افزون بر وجه معرفتی، متضمّن وجه ارادی نیز هست که در قالب تعهّد به موضوع ایمان و اطاعت از فرامین جلوهگر میشود. این بعد از ایمان به معنای «تسلیم کامل اراده به خداوند مسیح» است. «واژه یونانی و عبری "ایمان"، هر دو به معنای انقیاد تام و تسلیم کامل اراده آمده است» بنابراین، ایمان از این حیث، شامل سپردن دل به خدا و پذیرفتن مسیح به عنوان نجاتدهنده است. «ای پسرم، دل خود را به من بده و چشمان تو به راههای من شاد باشد.»و آیه «بیایید نزد من، ای تمام زحمتکشان و گرانباران، و من شما را آرامی خواهم بخشید. یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید.» در تشویقهای کتاب مقدّس به ایمان به مسیح، عمل تسلیم شدن مستتر است. «ایمان آوردن به خداوند بودن مسیح به این معناست که او را به عنوان خداوند بشناسیم و نمیتوانیم او را خداوند بشناسیم، مگر اینکه خودمان کنار برویم.»
ج. بعد عاطفی: این بعد از ایمان از ج*ن*س اعتماد عشق و امید است. «پس ایمان اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان، چیزهای نادیده.» در ایمان نجاتبخش، افزون بر شناخت و پذیرش حقیقت انجیل، باید اعتماد به عیسی مسیح را افزود. بنابراین، هرگاه سخن از ایمان به میان میآید، مقصود از آن اعتمادی است که لازمه ایمان است.
ج. بعد عاطفی: این بعد از ایمان از ج*ن*س اعتماد عشق و امید است. «پس ایمان اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان، چیزهای نادیده.» در ایمان نجاتبخش، افزون بر شناخت و پذیرش حقیقت انجیل، باید اعتماد به عیسی مسیح را افزود. بنابراین، هرگاه سخن از ایمان به میان میآید، مقصود از آن اعتمادی است که لازمه ایمان است.
