در سال 1864، نولاندز (J.A.R. Newlands) طبقه‌بندی بر اساس افزایش عدد اتمی ارائه داد. به هر عنصر عددی نسبت داده شد و این عناصر به هفت گروه تقسیم شدند. این هفت گروه، خواصی مشابه هفت سرگروه خود یعنی هیدروژن، لیتیوم، برلیوم، بور، کربن، نیتروژن و اکسیژن داشتند. این ر*اب*طه به قانون اکتاو موسوم بود. اکتاو از تشابه اسمی فواصل هفت‌گانه در گام‌های موسیقی گرفته شده بود.
در نهایت در سال 1869، مندلیف قانون تناوب را پیشنهاد داد. این قانون بر اساس ر*اب*طه بین خواص و جرم اتمی عناصر و با توجه به عدد پیوندهای یگانه که هر عنصر می‌تواند تشکیل دهد، ارائه شد. بر اساس این قانون، عناصری که طبق مقدار عدد جرمی خود مرتب شده‌اند، خواصی تکرار شونده از خود نشان می‌دهند. لوتار میر (Lothar Meyer) هم جداگانه این مطلب را بعد از مقاله مندلیف به چاپ رساند.
در نهایت در سال 1869، مندلیف قانون تناوب را پیشنهاد داد. این قانون بر اساس ر*اب*طه بین خواص و جرم اتمی عناصر و با توجه به عدد پیوندهای یگانه که هر عنصر می‌تواند تشکیل دهد، ارائه شد. بر اساس این قانون، عناصری که طبق مقدار عدد جرمی خود مرتب شده‌اند، خواصی تکرار شونده از خود نشان می‌دهند. لوتار میر (Lothar Meyer) هم جداگانه این مطلب را بعد از مقاله مندلیف به چاپ رساند.
