ویهوئلا، از سازهای زهی زخمه‌ای دارای پرده‌بندی است که معمولا پنج یا شش سیم دوتایی دارد. ظاهر این ساز شبیه گیتار است اما مانند لوت کوک می‌شود. این ساز در قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی (در اسپانیا) استفاده می‌شد، یعنی در همان زمانی که در ایتالیا ساز لوت رواج داشت.
لوت که از ساز عود ساخته شده بود، قرن‌ها در بخشی از اروپا از جمله اسپانیا و پرتغال به کار می‌رفت. در قرن ۱۵ میلادی لوت‌سازان اسپانیایی و پرتغالی، ویهوئلای دستی را ساختند که به‌شیوه‌ی لوت کوک می‌شد. کمی بعد این ساز به ایتالیا رسید. تفاوت ویهوئلا با لوت این بود که صفحه‌ی پشتی آن صاف بود (had flat back) و ۶ سیم دوتایی داشت. این ساز در زمان پادشاهی آراگون در شمال شرقی اسپانیا پیشرفت چشمگیری کرد و در کل قرن ۱۵ و ۱۶ در آن‌جا رواج پیدا کرد.
انواع مختلفی از ویهوئله وجود داشت:
ویهوئلای دستی
که با انگشت نواخته می‌شد.
ویهوئلا پنولا
که با مضراب نواخته می‌شد.
ویهوئلای آرشه‌ای
که با آٰرشه نواخته می‌شد .
در اواخر قرن ۱۶، بعضی از نوازندگان ویهوئلا، کم‌کم برای نواختن این ساز از آرشه استفاده کردند که منجر به گسترش ساز .یولا دا گامپا شد، این ساز در دوران رنسانس و باروک بسیار رایج بود و امروزه از مهم‌ترین سازهای کلاسیک به شمار می‌آید.
در اواخر قرن ۱۶، با کمرنگ شدن سبک موسیقی چندصدایی اسپانیایی و پرتغالی، استفاده‌ی وسیع از انواع ویهوئلا از رواج افتاد و فرزندان این ساز (ویولا، تیپل در قاره‌ی آمریکا و viola campanicas پرتغالی) به‌جای آن به کار رفتند. البته بیش از همه، گیتار باروک که پنج سیم داشت جایگزین این ساز شد.
