امروزه ما در دنیایی زندگی می کنیم که ناگزیر از ارتباط و برخورد با دیگران هستیم، آنچه مسلم است این است که هیچ کس قادر نیست بدون کمک و مساعدت و ارتباط با دیگران، نیازهای معمولی خود را برطرف سازد. حال سؤالی که اینجا مطرح می شود این است که چگونه باید با دیگران ارتباط برقرار کنیم و جهت افزایش این ارتباط چه کارهایی باید انجام دهیم یا اینکه چه کارهایی نباید انجام دهیم.
در معاشرت باید با روی گشاده و نرمی و مهربانی با همه رفتار نمود و تندخویی با هرکس که باشد بد است. اگر خود را در سطح دیگران قرار دهیم و از زبان آنها برای انتقال نقطه نظرهای خود استفاده کنیم، اغلب به نتایج دلخواه می رسیم و با دیگران در سطح خود آنها ظاهر شدن همان برقراری ارتباط مؤثر می باشد. بعضی ها گمان می کنند که ارتباط فقط شامل حرف زدن، نوشتن و یا بحث کردن است، اینها از عناصر مهم ارتباطی هستند ولی در واقع ارتباط را رفتاری می گوییم که پیامی در خود دارد که توسط طرف مقابل ما درک می شود؛ خواه شفاهی باشد یا غیر شفاهی، آگاهانه یا ناآگاهانه، عمدی و…. ولی اگر ادراک شود، جنبه پیام ارتباطی پیدا می کند و همین عدم درک پیام، ر*اب*طه را مختل و نارسا می سازد. ارتباطات عامل و منشاء بسیاری از شادی ها، غصه ها و رنج های زندگی هستند. زندگی شاد، زندگی سرشار از دوستی است. روشن است که با افراد متفاوت، رفتارهای متفاوتی خواهیم داشت. تأکید بر خصوصیات مشترک ارتباط را مؤثر می کند. ما انسانها با یکدیگر مشترکات فراوان داریم؛ با کمی تمرین می توانیم خود را همراه دیگران بیابیم و با آنها دوست و هم رأی شویم.
در معاشرت باید با روی گشاده و نرمی و مهربانی با همه رفتار نمود و تندخویی با هرکس که باشد بد است. اگر خود را در سطح دیگران قرار دهیم و از زبان آنها برای انتقال نقطه نظرهای خود استفاده کنیم، اغلب به نتایج دلخواه می رسیم و با دیگران در سطح خود آنها ظاهر شدن همان برقراری ارتباط مؤثر می باشد. بعضی ها گمان می کنند که ارتباط فقط شامل حرف زدن، نوشتن و یا بحث کردن است، اینها از عناصر مهم ارتباطی هستند ولی در واقع ارتباط را رفتاری می گوییم که پیامی در خود دارد که توسط طرف مقابل ما درک می شود؛ خواه شفاهی باشد یا غیر شفاهی، آگاهانه یا ناآگاهانه، عمدی و…. ولی اگر ادراک شود، جنبه پیام ارتباطی پیدا می کند و همین عدم درک پیام، ر*اب*طه را مختل و نارسا می سازد. ارتباطات عامل و منشاء بسیاری از شادی ها، غصه ها و رنج های زندگی هستند. زندگی شاد، زندگی سرشار از دوستی است. روشن است که با افراد متفاوت، رفتارهای متفاوتی خواهیم داشت. تأکید بر خصوصیات مشترک ارتباط را مؤثر می کند. ما انسانها با یکدیگر مشترکات فراوان داریم؛ با کمی تمرین می توانیم خود را همراه دیگران بیابیم و با آنها دوست و هم رأی شویم.
