سلیم تهرانی

دلا تویی که به کار خودت گزیده خدا برای عشق بتانت نیافریده خدا ازین عزیزی خود را قیاس کن که جهان ترا فروخته چون یوسف و خریده خدا وجود خاکی ما مهر سجده ملک است به حیرتم که درین مشت گل چه دیده خدا به تنگنای حبابی محیط چون گنجد؟ به دل ز قدرت خویش است آرمیده خدا هوای وصل بتان است عیب دل چو حباب براو...